Αντιλαμβάνομαι πλήρως πως η μυθιστορηματική εκδοχή του plan b Βαρουφάκη είναι αξεπέραστη και αρκούντως δροσιστική εν μέσω πραγματικού και πολιτικού καύσωνα. Για τους λάτρεις των ταινιών action με πασπάλισμα κατασκοπευτικού θρίλερ και κυβερνοχώρου, παραπέμπω στο Broken Arrow (με τον Τζον Τραβόλτα), για να διαπιστώσετε πόσο χολιγουντιανά ευφάνταστος είναι ο τέως υπουργός Οικονομικών.

Λοιπόν, για να (ξανα)συμφωνήσουμε. Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι ένας ιδιοφυής «τρελός», ένας άνθρωπος που διασκεδάζει στήνοντας θεωρίες παιγνίων σαν να εφευρίσκει νέες μαθηματικές εφαρμογές για τη Nintendo. Δυστυχώς η ιδιοσυγκρασία του,και κυρίως η αμετροέπεια και η περίπου «ειδωλολατρική» αυταρέσκειά του, δεν του επιτρέπουν να διαχωρίσει εύκολα τη γοητεία των τακτικισμών από τις στρατηγικές ανάγκες μιας χώρας κι ενός λαού -παρότι θα ήταν άδικο να τον κατηγορήσει κανείς για έλλειμμα πατριωτισμού.

Στην περίπτωση του plan b με το “hacking” σε εκατομμύρια ΑΦΜ πολιτών και επιχειρήσεων, ο Βαρουφάκης προσπάθησε να στήσει ένα παράλληλο σύστημα πληρωμών που ήταν τόσο εύκολο να πετύχει μέσα στη δαιδαλώδη ελληνική γραφειοκρατία όσο να τυπώσουμε μνες, να ντυθούμε όλοι με αρχαιοελληνικές χλαμύδες και να ξανακτίσουμε νέους Παρθενώνες.

Επίκινδυνα αφελής ή σκέτα επικίνδυνος ο Βαρουφάκης κουβαλάει το αβάσταχτο βάρος του να είσαι εύστροφος με ανεξέλεγκτο Υπερεγώ αλλά να μην μπορείς να δεις πέρα από τη μύτη σου. Να μην βλέπεις τους κινδύνους που εγκυμονούν οι σχεδιασμοί σου για εκείνους που σε εμπιστεύτηκαν και σε έβγαλαν από την ευχάριστη ακαδημαϊκή πλήξη για να γίνει ο Μπρους Γουίλις της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Έτσι, μαζί με όλα τα άλλα, γίνεσαι και αγνώμων…

Το plan b του Βαρουφάκη είναι πολύ αστείο, τόσο ώστε να γίνεται εν κατακλείδι πολύ σοβαρό, αν σκεφτεί κανείς ότι το σχεδίαζε ο υπουργός Οικονομικών της χώρας. Υπάρχει, ωστόσο, ένα ερώτημα: το σχεδίαζε για να μας πάει στη δραχμή εν κρυπτώ και παραβύστω (δηλαδή να μας οδηγήσει στον «χλοερό τόπο» του Grexit, όπως ακριβώς ήθελε ο Σόϊμπλε;) ή το σχεδίαζε ως έναν «εναλλακτικό μηχανισμό» πληρωμών εάν κάτι τέτοιο καθίστατο αναγκαίο; Διότι, προφανώς, το πρώτο υποκρύπτει δόλο, ίσως και συμμετοχή σε ένα ευρύτερο «παιχνίδι» πέραν των συνόρων. Το δεύτερο είναι σαφώς διαφορετικό και άλλης τάξης.

Πέρα από την πολιτική και επιστημονική αφέλεια, την επικίνδυνη αμετροέπεια και τον ναρκισσιστικό μαξιμαλισμό των «καλών προθέσεων», κάποιοι εγείρουν και πιθανές ποινικές ευθύνες του Βαρουφάκη.

Ίσως να υπάρχουν. Όλο αυτό το σκοτεινό σχέδιο έχει περίεργες πτυχές που, φαντάζομαι, η δικαστική έρευνα θα αναδείξει.

Οφείλω, όμως, να επισημάνω τούτο:

Όλοι αυτοί που διαπιστώνω πως με περισσή επαναστατικότητα θέλουν να στήσουν… Γουδή για το plan b και άλλες –κατ’  εμέ- επικίνδυνες ανοησίες του Βαρουφάκη, που ακριβώς βρίσκονταν όταν η χώρα εκχωρούσε κάθε πτυχή εθνικής κυριαρχίας με το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο; Που βρίσκονταν όταν το Σύνταγμα και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί γίνονταν σμπαράλια και συνέβαιναν όλα αυτά που διανύουμε έως σήμερα; Δεν διαπίστωναν δόλο σε καμία εκ των αποφάσεων των προηγουμένων κυβερνήσεων ή, ακόμα περισσότερα, στις χονδροειδώς υπονομευτικές για τη χώρα διατάξεις των πρώτων δύο μνημονίων; Δεν διαπίστωσαν δόλο σε τίποτε εξ όσων συνέβησαν στις αρχές του 2010 με τη μη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και τους τότε πολιτικούς χειρισμούς;

Ακούω ολοένα και συχνότερα τη λέξη «προδότες» να εκτοξεύεται αβίαστα από τα στόματα εκείνων που εσιώπησαν «υποδειγματικά» τα προηγούμενα χρόνια.

Καλό θα ήταν να προσέξουμε. Όσο διχαστικό και εθνικά επικίνδυνο ήταν να χωρίζουν –παλαιότερα- κάποιοι «ευαγγελιστές» της μιας πλευράς τους πολιτικούς σε αντιμνημονιακούς και «γερμανοτσολιάδες», τόσο διχαστικό και εθνικά επικίνδυνο είναι οι σιωπηροί του χθες να μεταμορφώνονται σε κήνσορες και να αποκαλούν «προδότες» αυτούς που πρόσθεσαν ένα ακόμα μνημόνιο –το τρίτο- στα δύο προηγούμενα…