Tου Νίκου Σίμου


Σε μία ευνομούμενη χώρα όπου οι πολιτικές ευαισθησίες δεν αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία, αν ένας πρωθυπουργός διέψευδε τον υπουργό του, κοινώς «τον άδειαζε», ασφαλώς και ο υπουργός θα παραιτείτο για λόγους ευθυξίας. Για τον απλούστατο λόγο ότι η πρωθυπουργική αναφορά θα σήμαινε ότι ο υπουργός είτε έκανε του κεφαλιού του είτε  όσα είπε και προκάλεσαν την πρωθυπουργική διάψευση, αποτελούν προσωπικές του απόψεις και δεν ανταποκρίνονται είτε στην πραγματικότητα είτε στη βούληση της κυβέρνησης στην οποία και ο ίδιος ανήκει…

Ο Αντώνης Σαμαράς σε χθεσινή συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα (Καθημερινή) δήλωσε ότι όντως οι Έλληνες υπερφορολογήθηκαν και ότι «η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών γονάτισε από τους φόρους». Ακριβώς τα αντίθετα έχει πει ο υπουργός Οικονομίας κ. Στουρνάρας, ο οποίος προσπάθησε να δικαιολογήσει την άποψή του με μαθηματικούς τύπους που αποκαλύπτουν ότι ο ο λόγος των φορολογικών εσόδων προς το ΑΕΠ είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Για να μην «αδειάσει» τελείως τον υπουργό του  και ο Αντώνης Σαμαράς επικαλέστηκε και αυτός την ίδια την εξίσωση, μόνο που επειδή αυτός είναι πολιτικός παραδέχτηκε ότι έπεσαν πολλές φορολογικές υποχρεώσεις μαζί. Η ουσία βεβαίως είναι ότι η δικαιολογία  Στουρνάρα της ...υποφορολόγησης αλλά και η επίκληση Σαμαρά της σχέσης φόρων προς ΑΕΠ, για να πουν ότι είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο η σχέση αυτή, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν την έκταση της φοροδιαφυγής, από την έλλειψη της οποία στον ελληνικό βαθμό, οι λοιπές ευρωπαϊκές χώρες έχουν πολύ περισσότερα έσοδα! Επομένως με έλλειψη φοροδιαφυγής στην ελληνική έκταση είναι λογικό τα έσοδα να είναι περισσότερα και, βεβαίως και διαφορετική η σχέση εσόδων πορς ΑΕΠ.
Ο υπουργός Οικονομίας έχει στο παθητικό του πλέον και τη διάψευση των πεποιθήσεών του από τον πολιτικό του προϊστάμενο. Σαφώς και δεν περιμένουμε πολιτικές ευαισθησίες από τον υπουργό που παίζει με τον πόνο εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. ’λλωστε και ο πρωθυπουργός δεν θα αποδεχόταν, στη σημερινή συγκυρία, την υποβολή παραίτησης από τον υπουργό του. Απλώς οι αντιφάσεις αυτές μέσα στην ίδια την κυβέρνηση δημιουργούν εύλογο προβληματισμό στους πολίτες. Κι αυτό διότι αποκαλύπτουν μία διγλωσσία και μία τακτική του «καλού και του κακού μπάτσου». Όμως ανεξαρτήτως της τακτικής το θύμα παραμένει το ίδιο. Και με τις ίδιες συνέπειες...