του Νίκου Σίμου

Μπορεί η απόφαση των κκ. Σαμαρά και Βενιζέλου για την μη καταβολή τελικώς των 25 ευρώ για την εισαγωγή στα νοσοκομεία να ικανοποιεί το κοινό αίσθημα, συγχρόνως όμως, για άλλη μία φορά –διότι και άλλες φορές έχει παρέμβει εκ των υστέρων ο πρωθυπουργός- αποκαλύπτει μία ασυγχώρητη δυσλειτουργία της κυβέρνησης όσον αφορά στον συντονισμό της. Ιδού γιατί και για ποιούς λόγους:

Επι μέρες είχαν αφήσει τον αρμόδιο υπουργό Υγείας πρώτα να εξαγγέλει την επιβάρυνση και στη συνέχεια να προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει υπέρ της λογικής και της σκοπιμότητας του μέτρου. Μετά τις αντιδράσεις, οι επικεφαλής της συγκυβέρνησης αποσύρουν το μέτρο, «αδειάζοντας», κατά την λαϊκή έκφραση, τον υπουργό τους. Οπότε μπορεί κανείς να καταλήξει στα εξής συμπεράσματα:

-Είτε ήταν εν γνώσει ο κ. Γεωργιάδης της τακτικής που θα ακολουθείτο και ο ίδιος έδρασε ως ...λαγός, προκειμένου να βολιδοσκοπηθούν οι αντιδράσεις του μέτρου. Έτσι όμως δεν ασκείται κυβερνητική πολιτική, αλλά είναι πολιτικές εξυπνάδες παρελθόντων ετών.

-Είτε όλο αυτό το διάστημα δεν ησχολείτο κανείς με το τι έκανε ο κ. Γεωργιάδης και, όταν αντελήφθησαν στην κυβέρνηση τι επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει το μέτρο στην εικόνα της, αποφάσισαν να δείξουν την κοινωνική τους ευαισθησία. Αυτό όμως δείχνει έλλειψη και συντονισμού του κυβερνητικού έργου αλλά και έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους υπουργούς της κυβέρνησης.

Και πάμε στο καλύτερο. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται τις τελευταίες ημέρες να εξανίσταται για μια κοινωνική αδικία, την οποία άφησε ο πρωθυπουργός να περάσει αφού δεν έκανε τίποτε για να αποτρέψει τον υπουργό του, ο οποίος μάλιστα ανήκει και στη Νέα Δημοκρατία! Έκανε μάλιστα αυτήν την επίδειξη ευαισθησίας αδιαφορώντας ότι ο υπουργός επισήμως και δημοσίως του υπενθύμισε ότι και ο κ. Βενιζέλος αλλά και οι πράσινοι βουλευτές είχαν ψηφίσει τη σχετική διάταξη πέρυσι. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ο μεν κ. Βενιζέλος εμφανίζεται να έχει επιτύχει να αποσυρθεί η επιβάρυνση, με δική του παρέμβαση, ο δε κ. Σαμαράς εμφανίζεται να κάνει το χατήρι του κυβερνητικού του συνεταίρου, ευρισκόμενος όμως ο ίδιος σε μειονεκτική θέση, δεδομένου ότι δεν ήταν αυτός που είχε την σχετική πρωτοβουλία! Όταν μάλιστα είναι παγκοίνως γνωστόν ότι ο κ. Σαμαράς όντως «σκοτώνεται στη δουλειά» και, εν πάση περιπτώσει, προσπαθεί περισσότερο από τον προσωρινό συνεταίρο του...

Τι σημαίνει αυτό και πολιτικά; Ότι το κόμμα που ενδεχομένως κινδυνεύει να μπεί στη Βουλή σέρνει τη Νέα Δημοκρατία, κατά πως θέλει, κάθε φορά. Και το ερώτημα είναι, ποιοί συμβουλεύουν τον κ. Σαμαρά, διότι προφανέστατα δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του....

Όσον αφορά στον κ. υπουργό, χωρίς να του το συνιστούμε, απλώς του υπενθυμίζουμε ότι άλλες εποχές, μιας άλλης πολιτικής ηθικής, οι υπουργοί τους οποίους οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι τους εξέθεταν κατά τρόπο το ίδιο βάναυσο, απλώς παραιτούνταν...