του Νίκου Σίμου

Αυτά που είπε ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, με αφορμή την ετήσια Έκθεσή του, συνιστούν μία επανάληψη των διαπιστώσεών του, προς την Πολιτεία, τα τελευταία χρόνια, χωρίς όμως να βελτιώνεται η κατάσταση. Επίσης, για τον λόγο αυτό αμφιβάλλω αν προκάλεσε κανενός είδους έκπληξη και η νέα Έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα. Ούτε προκαλεί κανενός είδους έκπληξη ότι Πολεοδομίες και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης , παραμένουν άντρα διαφθοράς. Μάλιστα όταν σε ραδιοφωνική εκπομπή ο κ. Ρακιντζής ρωτήθηκε αν η μεγαλύτερη διαφθορά εντοπίζεται στις Εφορίες χωρίς να το διαψεύσει είπε με νόημα ότι δεν υπάρχει πολεοδόμος πτωχός!! Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς ως προς την επινοητικότητα των υπαλλήλων των διαφόρων Υπηρεσιών του Δημοσίου! Το ότι τα πλαστά πιστοποητικά ξένων γλώσσών, για διορισμό και προαγωγή είναι χιλιάδες. Το ότι στους Δήμους συμπράττει η αντιπολίτευση με την συμπολίτευση ώστε να εξαφανίζονται τα ίχνη των παρατυπιών; Το ότι στους Δήμους τα έργα τα «σπάνε» σε κόστος κατασκευής έως 45.000 ευρώ για να γίνονται απ’ ευθείας αναθέσεις, για τις οποίες πάντως κάποιοι γίνονται πλουσιότεροι;

Το εντυπωσιακό επίσης όσο και προκλητικό, στις επισημάνσεις του κ. Ρακιντζή είναι ότι οι επίορκοι υπάλληλοι δεν τιμωρούνται, επιβεβαιώνοντας, στο πλαίσιο μιας κακουργηματικής και νοσηρής αλλληλεγγύης τη λαϊκή θυμοσοφία ότι «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει! Ακόμη και σε περιπτώσεις καταδίκης από τα πολιτικά ή τα ποινικά δικαστήρια, τα Πειθαρχικά Συμβούλια στο Δημόσιο συγκροτούνται από συναδέλφους των καταδικασθέντων που κάνουν τα στραβά μάτια, καίτοι το καθήκον τους είναι να τιμωρούν τους επίορκους!

Οι μονοτόνως επαναλαμβανόμενες από τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης περιπτώσεις διαφθοράς δεν την εξουδετερώνουν αυτομάτως.

Πρώτον διότι η διαφθορά που ριζωνόταν σταδιακά στη χώρα δεν είναι εύκολο να ξεριζωθεί.
Δεύτερον διότι με τα χρόνια όλο και περισσότεροι υιοθέτησαν την ...ευφυά άποψη, «αν δεν μπορώ να καταπολεμήσω τη διαφθορά ας μου δοθεί η ευκαιρία να συμμετάσχω και εγώ σ’ αυτήν».
Τρίτον διότι οι ίδιες οι κυβερνήσεις μη εφαρμόζοντας τους Νόμους που ψήφιζαν διέστειλαν την αίσθηση της ατιμωρησίας, αρχής γενομένης από τους ίδιους τους πολιτικούς.
Τέταρτον αυτοί που υφίστανται τελικώς τις κυρώσεις που τους αξίζουν, είναι πολύ λιγότεροι απ’ ό, τι θα δικαιολογούσε η έκταση της διαφθοράς.