Καθώς μπαίνουμε πλέον στην προεκλογική περίοδο, έχοντας μπροστά μας τις εκλογές για την  Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις Ευρωεκλογές, έχει μεγάλη σημασία για τους πολιτικούς αναλυτές και τους δημοσκόπους ο τρόπος με τον οποίον το κυβερνών κόμμα της ΝΔ θα αντιμετωπίσει τον μεγάλο αντίπαλό του, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ειδικώς στη  περίπτωση των Ευρωεκλογών που έχουν σαφέστερο εκλογικό μήνυμα από εκείνο των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενδιαφέρον έχει να δούμε αν η ΝΔ θα μπορέσει να εκμεταλλευθεί τα μειονεκτήματα του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικώς ως προς τις θέσεις που παίρνει έναντι της ΕΕ. Ή, για να το πούμε πιο απλά, αν η ΝΔ έχει αντιληφθεί τι πρέπει να κάνει και να προβάλει για να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό της.

Το μεγάλο μειονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διγλωσσία του, καθώς άλλες θέσεις διατυπώνει στο εσωτερικό και άλλες στο εξωτερικό. Έτσι όμως, αφ’ ενός επιβεβαιώνεται η αναξιοπιστία και του ίδιου και του κόμματός του, αφ’ ετέρου αποδομείται το διεθνούς κύρους προφίλ που προσπαθεί να οικοδομήσει η Κουμουνδούρου για τον αρχηγό της. Η τακτική της διγλωσσίας του κ. Τσίπρα αποκαλύφθηκε άλλωστε προσφάτως από τον Αυστριακό Ευρωβουλευτή και Αντιπρόεδρο στην ΕΕ Ότμαρ Κάρας, ο οποίος είπε ότι κατά την επίσκεψη του κ. Τσίπρα στο Στρασβούργο εσιώπα στις ερωτήσεις που του έκαναν για την τρόϊκα! Την οποία στο εσωτερικό την κατακεραυνώνει... 

Ας μη λησμονείται επίσης  ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει εγκαταλείψει το πολιτικό φλέρτ του με χώρες του Τρίτου Κόσμου που έχουν παταγωδώς αποτύχει στην οικονομική τους πολιτική, με μεγάλο αντίκτυπο στις κοινωνίες αυτές. 

Επιπλέον οποιαδήποτε προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση μιας φιλοευρωπαϊκής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, μακράν της μέχρι σήμερα ρητορείας του, ακυρώνεται από το ίδιο το εσωτερικό του κόμματος, στο οποίο συγκρούονται οι όποιοι πραγματιστές υπάρχουν με τις αριστερίστικες εμμονές των  στελεχών που ακατάπαυστα λαϊκίζουν και, βεβαίως, με τις συνιστώσες που δεν έχουν  καμμία σχέση με την πραγματικότητα.

Η διεθνής αυτή αποτυχία του κ. Τσίπρα δημιουργεί εύλογες απορίες αν στην περίπτωση που θα ετίθετο επικεφαλής μιας κυβέρνησης θα μπορούσε να διαπραγματευθεί με αξιοπιστία τις σχέσεις της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και γενικώς τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Αν εξαιρέσει κανείς τους κκ Τσακαλώτο και Βαρουφάκη που έχουν μία αναγνωρισιμότητα σε αγγλοσαξωνικό βεβαίως πεδίο, και σε στενά οικονομικό, ο ΣΥΡΙΖΑ στερείται και στελεχών τα οποία θα ήσαν αναγνωρίσιμα διεθνώς, θα μπορούσαν, λόγω του διεθνούς κύρους τους να γίνουν αποδεκτά, και, το κυριότερο να σηκώσουν το βάρος μιας διεθνούς διαπραγμάτευσης.