Θυμάσαι εκείνο τον πρώτο σου έρωτα; Σας χώρισαν οι συγκυρίες της ζωής. Η λάθος ώρα. Οι σπουδές. Ο στρατός. Μια κακή κουβέντα. Μια στραβή ματιά. Η μάνα του που δεν σε ήθελε. Η άλλη που σου τον άρπαξε. Η απόσταση - χιλιομετρική ή κοινωνική. Σβησμένη φωτιά από νερά κι απόνερα, η στάχτη ήταν πιο δυνατή από τη φλόγα.

«Οι μεγάλοι έρωτες υπάρχουν μόνο στα παραμύθια», θα πεις. «Μία στο δισεκατομμύριο να αντέξει ένας τέτοιος έρωτας», θα συμπληρώσεις, για να καταλήξεις (αν έχεις και κάνα απωθημένο) στο «θα με κάνει βασίλισσα, μου έλεγε, αλλά αποδείχτηκε βάτραχος».

Το περασμένο Σάββατο χάζευα έναν τέτοιο βάτραχο. Ασχημούλη και γέρικο. Που το κορίτσι του τον φίλησε κι έγινε βασιλιάς. Και μου ’μοιασε σαν να ήταν αυτό που περίμενε μια ολόκληρη ζωή. Να την κάνει βασίλισσα, όπως ακριβώς της είχε υποσχεθεί πριν από μισό (και βάλε) αιώνα. Την ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Δεν του επέτρεψαν να της ρίξει δεύτερη. Το παλάτι τον πάντρεψε με μία πιο όμορφη, πιο ήσυχη, πιο γλυκιά, πιο καθωσπρέπει, πιο της τάξης του. Δεν είχε σημασία αν την αγαπούσε εκείνος, το στοίχημα ήταν να τη λατρέψει το πόπολο. Κι όσο πιο όμορφη, πιο ήσυχη, πιο γλυκιά και κυρίως πιο θύμα παρουσιαζόταν στους κοινούς θνητούς, τόσο περισσότερο βασίλισσα την ήθελαν όλοι.

Όλοι, εκτός από τον Κάρολο που επίμονα, ξεδιάντροπα κι ακατανόητα παρέμενε πιστός στον πρώτο του έρωτα. Την «άσχημη» και «κακιασμένη» Καμίλα. Δεν το έκρυψε ποτέ. Δεν το κουκούλωσε στιγμή. Δεν το αρνήθηκε λεπτό. Χλευάστηκε για εκείνη, λοιδορήθηκε για εκείνη, χώρισε για εκείνη, κατηγορήθηκε για εκείνη, μισήθηκε για εκείνη και σε έναν τεράστιο βαθμό αποκαθηλώθηκε στα μάτια του λαού του μόνο και μόνο για εκείνη. Την «άσχημη» και «κακιασμένη» Καμίλα. Αν το καλοσκεφτείς, ο Κάρολος δεν ήταν γυναικάς. Ήταν ο πιο πιστός άντρας που θα μπορούσε κάποια να φαντασιωθεί. Πρωταγωνιστής σε ένα από τα «πιο πολύ έρωτα πεθαίνεις» love stories. Αποφασισμένος μαχητής, οδήγησε το πάθος του μέχρι τέλους, αδιαφορώντας τι θα πει η μαμά, η γιαγιά, η θειά κι ο ντουνιάς ολάκερος.

Εσείς συνεχίστε να λέτε (και να γράφετε) για το «κεχριμπαρί δόντι», τα «στραβά πόδια», το «μαλλί-καούκα» και την «ενδυματολογική κακογουστιά» της Καμίλα. Εκείνης σίγουρα της αρκεί το απόλυτο love story που της έγραψε ο Κάρολος. Ή αλλιώς ο βάτραχος που την είχε βασίλισσα μια ολόκληρη ζωή...

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 12/5