«Βλέποντας τη μάνα του Φύσσα, καταλαβαίνεις πώς έγινε έτσι ο φασισταράς που πάνε να τον μεταμορφώσουν σε περιστέρι της ειρήνης».

Η παραπάνω δήλωση, που ξεπήδησε πριν από επτά χρόνια από τα χολώδη χείλη του διαφημιστή-wanna be πολιτικού Θάνου Τζήμερου, ήταν αρκετή για να σκιαγραφήσει τη χυδαιότητά του απέναντι στον ιερό όρο «μάνα». Απογυμνωμένος από κάθε μορφή τσίπας, κενός από κάθε ίχνος ενσυναίσθησης, άρπαξε το μαχαίρι που χρυσαυγίτες έμπηξαν στο στέρνο ενός παιδιού για να το καρφώσει με τη σειρά του στην καρδιά της γυναίκας που το έφερε στον κόσμο. Η απόλυτη απαξίωση του πόνου, η καθολική αποκλήρωση της λογικής, η ώρα που ντράπηκε μέχρι και η ντροπή.

Σήμερα ο λαθρομετανάστης της ανοχής (μας) επέστρεψε δριμύτερος για να αναμετρηθεί (ξανά) με το θράσος του και να μετρήσει (πάλι) τις αντοχές μας. Τα ξεπέρασε και τα δύο. Και το θράσος του και τις αντοχές μας. Δεν κάνει, λέει, η Σοφία Ζαχαράκη για υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας. Όχι επειδή δεν έχει τα κατάλληλα προσόντα, αλλά διότι είναι «άγαμη» και «άτεκνη». Να τον πεις σεξιστή είναι κοινότοπο και πολυφορεμένο. Να τον σύρεις στα μονοπάτια της ιστορίας συστήνοντάς του γυναίκες-σύμβολα που παρότι άγαμες και άτεκνες λάτρεψαν, έσωσαν, ανέστησαν και ανέθρεψαν παιδιά, είναι κοπιαστικό και μάταιο (οι γνώσεις του στην ιστορία δεν είναι το δυνατό του χαρτί). Γι' αυτό θα του προτείνουμε κάτι πιο ξεκούραστο και πέρα για πέρα ξεστραβωτικό. Μια βόλτα μέχρι τη Λαμία. Εκεί όπου ζει η κυρία Σταυρούλα Πελέκη.

Η «πολυμάνα» με τις 600 κόρες, η οποία πριν από λίγες ημέρες τιμήθηκε με το χρυσό κλειδί της πόλης για την ανεξάντλητη αγάπη της απέναντι στα παιδιά. Ήταν άγαμη. Και άτεκνη. Τα «στερητικά» του γάμου και της τεκνοποίησης δεν της στέρησαν ωστόσο το χάρισμα να είναι μάνα και πατέρας και οικογένεια και αγκαλιά και χάδι και φροντίδα και στήριγμα και παρηγοριά και πάνω από όλα άνθρωπος για εκατοντάδες ορφανά. «…Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει, που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου…», λένε σήμερα για εκείνη με μια φωνή τα κορίτσια που μεγάλωσε. Για τον Τζήμερο, πάλι, σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα έχει να πει το παραμικρό. Και αυτό από μόνο του τα λέει όλα!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 30/6