ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού: Η πιο φονική οδός
Επανέρχεται, έτσι, το φλέγον ζήτημα της δημιουργίας νόμιμων οδών μετανάστευσης με όρους και κανόνες
Η πρωτοφανής κατάσταση που επικρατεί στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικού αποτελεί την απόδειξη ότι η μεταναστευτική κρίση και παγκόσμια είναι και ήλθε για να μείνει. Μάλιστα, παρά τα αναρίθμητα περιστατικά στην Μεσόγειο, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης τα σύνορα ΗΠΑ - Μεξικού είναι η πιο φονική χερσαία μεταναστευτική δίοδος στον κόσμο, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι χάνουν εκεί τη ζωή τους.
Κι αν στη Nότια Ευρώπη οι άνθρωποι χάνουν την ζωή τους στη θάλασσα, εκεί αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην έρημο και στα αφιλόξενα φαράγγια, χτυπημένοι πότε από θερμοπληξία και πότε από υποθερμία. Κι αν στη Nότια Ευρώπη οι άνθρωποι πέφτουν θύματα των εγκληματικών κυκλωμάτων των διακινητών, στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικού αναλαμβάνουν δράση οι τοπικές εγκληματικές συμμορίες.
Επανέρχεται, έτσι, το φλέγον ζήτημα της δημιουργίας νόμιμων οδών μετανάστευσης με όρους και κανόνες. Κι αυτό, διότι αυτήν τη στιγμή χιλιάδες μετανάστες φθάνουν με κάθε μέσο στις μεθοριακές πόλεις του Μεξικού και χιλιάδες (μιλούν για αριθμό-ρεκόρ) καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα.
Είναι γνωστό ότι σε πρώτη φάση ο πρόεδρος Μπάιντεν θέλησε να χαλαρώσει τη μεταναστευτική πολιτική Τραμπ. Αλλά τα γεγονότα τον υποχρέωσαν να ανακρούσει πρύμναν – και ενόψει της προσεχούς προεδρικής εκλογής. Eτσι, τον περασμένο Μάιο παρουσίασε νέα πολιτική, η οποία είναι αποτρεπτική. Πλέον, όσοι συλλαμβάνονται χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα επί αμερικανικού εδάφους δεν μπορούν καν για πέντε χρόνια να υποβάλουν αίτημα ασύλου. Από το μέτρο αυτό εξαιρούνται οι ασυνόδευτοι ανήλικοι.
Ωστόσο -και παρά την μείωση των εισόδων κατά 70%- και οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές χώρες: Οι απελάσεις υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Και αυτό σημαίνει πως όσοι μπαίνουν… μένουν! Κατόπιν τούτου, οι ροές πήραν και πάλι την ανηφόρα. Μάλιστα, οι άνθρωποι που εισέρχονται στο αμερικανικό έδαφος προέρχονται από 65 διαφορετικές χώρες!
Την ίδια ώρα, οι αναμονές για ραντεβού για άσυλο είναι μεγάλες, με αποτέλεσμα οι μετανάστες να επιλέγουν και πάλι την παράνομη οδό. Για να μη μιλήσουμε και για το άλλο μέτωπο – αυτό του Παναμά, όπου κατά δεκάδες χιλιάδες εισέρχονται προερχόμενοι από άλλες λατινοαμερικανικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί διασχίζουν την πολύ επικίνδυνη ζούγκλα Νταριέν. Αλλά ούτε αυτό σταματά τους ανθρώπους. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης υπολογίζει ότι από τη ζούγκλα Νταριέν θα περάσουν ακόμα και μισό εκατομμύριο άνθρωποι, διπλάσιοι σε σχέση με το 2022. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι στο Μεξικό καταφέρνουν να φθάσουν τόσοι πολλοί άνθρωποι από τόσες πολλές ηπείρους.
Τριπλάσιος είναι ο αριθμός των Αφρικανών σε σχέση με το 2022 που έχουν καταγράψει οι μεξικανικές Αρχές. Να υπογραμμίσω εδώ πως στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού έχουν από τον περασμένο Μάιο αναπτυχθεί χιλιάδες αστυνομικοί και στρατιώτες – πάνω από 25.000. Αυτό αποφασίστηκε μετά την άρση των περιορισμών για την πανδημία – και, επομένως, την κατάργηση του μέτρου άμεσης επαναπροώθησης στα σύνορα.
Η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε, επίσης, τη δημιουργία εκατό περιφερειακών κέντρων διαχείρισης εκτός ΗΠΑ -Κολομβία και Γουατεμάλα-, προκειμένου να εξετάζονται εκεί τα αιτήματα ασύλου. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της ανάγκης προστασίας των συνόρων και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και αυτός έχει βρεθεί στο στόχαστρο διαφόρων ΜΚΟ, που έφθασαν στο σημείο να τον κατηγορήσουν ότι ακολουθεί την πολιτική του προκατόχου του. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, από την άλλη πλευρά, τον κατηγορούν για το ακριβώς αντίθετο: ότι η χώρα έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι. Με λίγα λόγια, όλοι ο ηγέτες ισορροπούν πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί, αναζητώντας τη χρυσή τομή μεταξύ της προστασίας των συνόρων και της προστασίας των ανθρώπων.
Μια πολύ δύσκολη ισορροπία, αφού το Μεταναστευτικό αποτελεί πλέον παγκοσμίως μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης. Με τις ΜΚΟ να τροφοδοτούν ουσιαστικά αυτήν την αντιπαλότητα, καθώς επιλέγουν να αγνοούν τα πραγματικά προβλήματα, εξασφαλίζοντας την επιβίωσή τους μέσω του εξαιρετικά παρεμβατικού τους ρόλου.
* Βουλευτής Β3 Νότιου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
Κι αν στη Nότια Ευρώπη οι άνθρωποι χάνουν την ζωή τους στη θάλασσα, εκεί αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην έρημο και στα αφιλόξενα φαράγγια, χτυπημένοι πότε από θερμοπληξία και πότε από υποθερμία. Κι αν στη Nότια Ευρώπη οι άνθρωποι πέφτουν θύματα των εγκληματικών κυκλωμάτων των διακινητών, στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικού αναλαμβάνουν δράση οι τοπικές εγκληματικές συμμορίες.
Επανέρχεται, έτσι, το φλέγον ζήτημα της δημιουργίας νόμιμων οδών μετανάστευσης με όρους και κανόνες. Κι αυτό, διότι αυτήν τη στιγμή χιλιάδες μετανάστες φθάνουν με κάθε μέσο στις μεθοριακές πόλεις του Μεξικού και χιλιάδες (μιλούν για αριθμό-ρεκόρ) καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα.
Είναι γνωστό ότι σε πρώτη φάση ο πρόεδρος Μπάιντεν θέλησε να χαλαρώσει τη μεταναστευτική πολιτική Τραμπ. Αλλά τα γεγονότα τον υποχρέωσαν να ανακρούσει πρύμναν – και ενόψει της προσεχούς προεδρικής εκλογής. Eτσι, τον περασμένο Μάιο παρουσίασε νέα πολιτική, η οποία είναι αποτρεπτική. Πλέον, όσοι συλλαμβάνονται χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα επί αμερικανικού εδάφους δεν μπορούν καν για πέντε χρόνια να υποβάλουν αίτημα ασύλου. Από το μέτρο αυτό εξαιρούνται οι ασυνόδευτοι ανήλικοι.
Ωστόσο -και παρά την μείωση των εισόδων κατά 70%- και οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές χώρες: Οι απελάσεις υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Και αυτό σημαίνει πως όσοι μπαίνουν… μένουν! Κατόπιν τούτου, οι ροές πήραν και πάλι την ανηφόρα. Μάλιστα, οι άνθρωποι που εισέρχονται στο αμερικανικό έδαφος προέρχονται από 65 διαφορετικές χώρες!
Την ίδια ώρα, οι αναμονές για ραντεβού για άσυλο είναι μεγάλες, με αποτέλεσμα οι μετανάστες να επιλέγουν και πάλι την παράνομη οδό. Για να μη μιλήσουμε και για το άλλο μέτωπο – αυτό του Παναμά, όπου κατά δεκάδες χιλιάδες εισέρχονται προερχόμενοι από άλλες λατινοαμερικανικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί διασχίζουν την πολύ επικίνδυνη ζούγκλα Νταριέν. Αλλά ούτε αυτό σταματά τους ανθρώπους. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης υπολογίζει ότι από τη ζούγκλα Νταριέν θα περάσουν ακόμα και μισό εκατομμύριο άνθρωποι, διπλάσιοι σε σχέση με το 2022. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι στο Μεξικό καταφέρνουν να φθάσουν τόσοι πολλοί άνθρωποι από τόσες πολλές ηπείρους.
Τριπλάσιος είναι ο αριθμός των Αφρικανών σε σχέση με το 2022 που έχουν καταγράψει οι μεξικανικές Αρχές. Να υπογραμμίσω εδώ πως στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού έχουν από τον περασμένο Μάιο αναπτυχθεί χιλιάδες αστυνομικοί και στρατιώτες – πάνω από 25.000. Αυτό αποφασίστηκε μετά την άρση των περιορισμών για την πανδημία – και, επομένως, την κατάργηση του μέτρου άμεσης επαναπροώθησης στα σύνορα.
Η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε, επίσης, τη δημιουργία εκατό περιφερειακών κέντρων διαχείρισης εκτός ΗΠΑ -Κολομβία και Γουατεμάλα-, προκειμένου να εξετάζονται εκεί τα αιτήματα ασύλου. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της ανάγκης προστασίας των συνόρων και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και αυτός έχει βρεθεί στο στόχαστρο διαφόρων ΜΚΟ, που έφθασαν στο σημείο να τον κατηγορήσουν ότι ακολουθεί την πολιτική του προκατόχου του. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, από την άλλη πλευρά, τον κατηγορούν για το ακριβώς αντίθετο: ότι η χώρα έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι. Με λίγα λόγια, όλοι ο ηγέτες ισορροπούν πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί, αναζητώντας τη χρυσή τομή μεταξύ της προστασίας των συνόρων και της προστασίας των ανθρώπων.
Μια πολύ δύσκολη ισορροπία, αφού το Μεταναστευτικό αποτελεί πλέον παγκοσμίως μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης. Με τις ΜΚΟ να τροφοδοτούν ουσιαστικά αυτήν την αντιπαλότητα, καθώς επιλέγουν να αγνοούν τα πραγματικά προβλήματα, εξασφαλίζοντας την επιβίωσή τους μέσω του εξαιρετικά παρεμβατικού τους ρόλου.
* Βουλευτής Β3 Νότιου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος