«Ο Σύλλογος μελών ΔΕΠ του Παντείου Πανεπιστημίου δηλώνει ότι βρίσκεται απέναντι σε όλους όσους απεργάζονται την συκοφάντηση και την διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου και την μετατροπή των πανεπιστημίων σε αστυνομοκρατούμενους χώρους, προσδεμένους στις λογικές της αγοράς». Σε αυτή τη λιτή, και περιεκτική πρόταση που περιλαμβάνεται σε ανακοίνωση των καθηγητών του Παντείου συμπυκνώνεται το χρόνιο πρόβλημα της Ανώτατης Εκπαίδευσης που αντιμετωπίζει η χώρα μας.

Βεβαίως οι συγκεκριμένοι κύριοι μπορούν να έχουν όποια άποψη θέλουν και να την καταθέτουν ακόμη, στα πλαίσια της διαβούλευσης του σχεδίου νόμου. Δεν μπορούν ωστόσο να ψεύδονται εμπαίζοντας την κοινωνία. Η ανακοίνωσή τους καταλήγει λέγοντας ότι στόχος τους είναι η προάσπιση των «ακαδημαϊκών ελευθεριών, του ελεύθερου διαλόγου και διακίνησης των ιδεών».

Πώς ακριβώς εννοούν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών; Μπορεί για παράδειγμα κάποιος να οργανώσει μια διάλεξη υπέρ του φιλελευθερισμού στο Πάντειο; Να διοργανώσει ας πούμε «Ημερίδα Μάργκαρετ Θάτσερ, το θαύμα της μεταπολεμικής Αγγλίας». Μόνο αν θέλει να δοκιμάσει την αντοχή του στο ξύλο. Αυτό που εννοούν είναι η διακίνηση των ιδεών που οι ίδιοι και οι αριστεροί «νταβατζήδες» των πανεπιστημίων, εγκρίνουν. Σας θυμίζω ότι προ μερικών ετών μέλη αριστερών οργανώσεων προπηλάκισαν μέχρι και έναν φοιτητή ΑΜΕΑ που τόλμησε να πάει σε εκδήλωση που δεν ενέκριναν, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν ντράπηκαν να υπογράψουν μια τέτοια ανακοίνωση μετά από τον ξυλοδαρμό του συναδέλφου τους, του Άγγελου Συρίγγου; Προφανώς όχι, διότι οι απόψεις του Συρίγγου δεν συντονίζονται με το αριστερό τους αφήγημα. «Τα ήθελε και τα παθε» πιστεύουν ενδόμυχα, δικαιώνοντας σιωπηλά τους τραμπούκους.

Οι καθηγητές έχουν προσληφθεί με στόχο να διδάσκουν τους φοιτητές. Δεν κατανοώ ποιό δικαίωμά τους καταπατάται αν ο χώρος στον οποίο οι ίδιοι εργάζονται και οι υπόλοιποι φοιτούν, αστυνομεύεται, προκειμένου να μην συμβαίνουν εγκληματικές πράξεις. Δεν ξέρω ποια κίνητρα τους ωθούν ώστε να προασπίζονται την εμπορία ναρκωτικών, την “περίθαλψη” ποινικών εγκληματιών και την προετοιμασία τρομοκρατικών ενεργειών στο περιβάλλον του πανεπιστημίου. Αν χρησιμοποιούσα και εγώ τη χυδαία καταγγελτική γλώσσα τους, θα μπορούσα να αφήσω υπονοούμενα ή να τους καταγγείλω ότι ωφελούνται (έστω πολιτικά) από την παρανομία.

Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση την οποία υπερασπίζονται κατατρώει τις σάρκες των ελληνικών πανεπιστημίων καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Η κοινωνία αποφάσισε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει αλλά οι καθηγητές θέλουν να επιβάλλουν τη δική τους άποψη. Έστω και με τη βία. την αποδέχονται άλλωστε εντός του χώρου εργασίας τους. Βαφτίζοντας την «καλή βία».

Εμείς οι υπόλοιποι όμως πληρώνουμε γι’ αυτές τις υπηρεσίες. Προκειμένου όι ίδιοι να εμφανίζονται θεματοφύλακες της «δωρεάν παιδείας». Ως «ιδιοκτήτες» δεν ανεχόμαστε άλλο τις καταστροφές και την εργαλειοποίηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Αν δεν τους αρέσει το νέο εργασιακό περιβάλλον και εμπνέονται μόνο στη θέα των τραμπούκων και των ντίλερ, δεν έχουν παρά να αλλάξουν δουλειά. Λογικά με τόσο «υψηλό επίπεδο σπουδών» όπως περιαυτολογούν, δεν θα έχουν πρόβλημα να βρουν εργασία σε διεθνές επίπεδο.



Αφού δοκιμάσαμε το μοντέλο του Πανεπιστημίου-γιάφκα, για δεκαετίες, ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε το μοντέλο των πανεπιστημίων που υπάρχει σε όλο τον δυτικό κόσμο. Ένα πανεπιστήμιο που βρίσκεται όντως κοντά στην «αγορά», προκειμένου να συμβάλλει στην ευημερία και να βοηθά τους αποφοίτους του να συμμετέχουν στην κοινωνία. Αυτό θα συμβεί καθώς η κοινωνία αποδοκίμασε την ανομία και ζητά αλλαγή. Η κυβέρνηση για πρώτη φορά δείχνει εξαιρετικά αποφασισμένη. Όποιος διαφωνεί, μπορεί να εκφράσει τη γνώμη του και με χαρά να την ακούσουμε, δεν θα την υιοθετήσουμε όμως και με το ζόρι.