Μπορεί τα κόμματα να θυμήθηκαν τη μουσουλμανική μειονότητα για τις σκοπιμότητες της προεκλογικής περιόδου, αλλά το πρόβλημα στη Θράκη είναι παλαιό, πολύ παλαιότερο των δύο μουσουλμάνων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε Ξάνθη και Ροδόπη, του 55χρονου Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και του 38χρονου Οζγκιούρ Φερχάτ.

Το ότι οι δύο εξελέγησαν επειδή είχαν πίσω τους το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή είναι εξόφθαλμο. Και εάν κρίνουμε από τα πεπραγμένα τους, είναι ξεκάθαρο πως υπηρετούν περισσότερο την τουρκική εξωτερική πολιτική στη Θράκη και λιγότερο την πολιτική του κόμματός τους. Και η τουρκική πολιτική στη Θράκη αποτυπώνεται στη δήλωση Ερντογάν το 2013 ότι «η Θράκη είναι η ζωντανή ιστορία της Τουρκίας και η εκπρόσωπος του ιστορικού παρελθόντος της στην Ευρώπη». Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η ακριτική ελληνική περιοχή όχι μόνο είναι στο στόχαστρο, αλλά έχει και προτεραιότητα για τους νεοοθωμανούς. Επιδιώκουν να μετατρέψουν την εκεί μουσουλμανική μειονότητα σε γεωπολιτικό έρεισμα με στόχο την έμμεση πλην σαφή αποσταθεροποίηση της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή. Η μετατροπή, λοιπόν, της μουσουλμανικής μειονότητας σε τουρκική είναι αναγκαία συνθήκη για την προώθηση του τουρκικού σχεδίου. Για αυτό και αποτελούσε και αποτελεί πάγιο στόχο και των κεμαλικών και των νεοοθωμανών, με τους δεύτερους να τον ιεραρχούν ψηλότερα.

Οι τουρκόφρονες της μειονότητας, που καθοδηγούνται σε καθημερινή βάση από το τουρκικό προξενείο, χρησιμοποιούν το επιχείρημα του αυτοπροσδιορισμού. Μόνο που αυτό το δικαίωμα ισχύει για άτομα, όχι για πληθυσμιακό σύνολο, για μειονότητα. Η Συνθήκη της Λωζάννης καθορίζει ρητά τη μειονότητα στη Θράκη ως μουσουλμανική. Η τουρκική πλευρά επιδιώκει να υπονομεύσει την ξεκάθαρη αυτή διατύπωση της Συνθήκης, επικαλούμενη μία νομική τάση που γενικεύει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Για αυτό και οι τουρκόφρονες της μειονότητας επιδίδονται εδώ και δεκαετίες σε νομικές προσπάθειες για αναγνώριση συλλόγων που να έχουν στον τίτλο τους το όρο «τουρκικός/ή».

Υπενθυμίζουμε πως όταν ο Άρειος Πάγος απέρριψε την προσφυγή του σωματείου που αυτοονομάστηκε «Τουρκική Ένωση Ξάνθης», οι τουρκόφρονες πραγματοποίησαν στην Ξάνθη (10/7/2021) διαδήλωση προκειμένου να δώσουν την εντύπωση μίας μαζικής διαμαρτυρίας, την οποία η τουρκική διπλωματία χρησιμοποιεί για να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα καταπιέζει τη μειονότητα. Η προαναφερθείσα δήλωση Ερντογάν δεν ήταν ούτε κεραυνός εν αιθρία ούτε σκόρπιες κουβέντες. Είναι οργανική συνιστώσα της νεοοθωμανικής στρατηγικής. Πίσω από τον κομψό όρο «στρατηγικό βάθος» του Νταβούτογλου κρύβεται η επιδίωξη της Τουρκίας να αναδειχθεί σε κέντρο και ηγεμόνα του μεταοθωμανικού χώρου. Για αυτό και οι Τούρκοι αξιωματούχοι πραγματοποιούν κάθε χρόνο πολλές επισκέψεις, υφαίνοντας ένα δίκτυο σχέσεων και θεσμών συνεργασίας στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια και τον Καύκασο.

Ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι αφελής για να οραματίζεται την αναγέννηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οραματίζεται και προσπαθεί να οικοδομήσει ένα περιφερειακό σύστημα, στο κέντρο του οποίου και σε ρόλο ηγεμόνα θα είναι η Τουρκία. Για να προωθήσει αυτή τη στρατηγική έχει εξιδανικεύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την παρουσιάζει ως καθοριστικό και ρυθμιστικό παράγοντα της ιστορικής εξέλιξης της ευρύτερης περιοχής. Στην πραγματικότητα επένδυε με ιδεολογικό-ιστορικό περίβλημα γεωπολιτικούς στόχους. Σε ομιλία του προς τους Τούρκους πρέσβεις έχει υπογραμμίσει: «Η Τουρκία προχωράει στη διαμόρφωση σχέσεων ενοποίησης με τους γείτονές της... Μοιραζόμαστε την ίδια κουλτούρα… Κανείς να μη σκέφτεται πως, επειδή κάποιος σχεδίασε εκεί ένα σύνορο, τα σύνορα θα είναι μόνιμα». Με βάση τον εξωραϊσμό της κοινής ιστορίας επιχειρεί να συνθέσει ένα είδος μεταοθωμανικής ταυτότητας, στο κέντρο της οποίας είναι η μουσουλμανική κουλτούρα. Αναφορικά με τη Θράκη, η Άγκυρα επιδιώκει με θαυμαστή συνέπεια να καλλιεργήσει διεθνώς την εντύπωση ότι η μουσουλμανική μειονότητα καταπιέζεται. Θεωρεί μάλιστα ότι η δημιουργία κλίματος ελεγχόμενης έντασης στην περιοχή θα προσδώσει υπόσταση σε μία εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας και κατ’ αυτό τον τρόπο θα θολώσει τα νερά. Στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι να ρευστοποιήσει κατά το δυνατόν την ελληνική κυριαρχία στην ακριτική περιοχή.

Προϋπόθεση για να προωθήσει αυτό τον στόχο της είναι να ελέγξει απολύτως σε όλα τα επίπεδα τη μουσουλμανική μειονότητα, η οποία εθνοτικά αποτελείται από τουρκογενείς, Πομάκους και Ρομά. Αυτή είναι και η κύρια αποστολή του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή. Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται η χρόνια προσπάθεια να επιβάλουν με διάφορους τρόπους τον όρο «τουρκική μειονότητα».Το προξενείο δεν θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα χωρίς το εκτεταμένο δίκτυο τουρκοφρόνων, το οποίο δρα εδώ και δεκαετίες στους κόλπους της μουσουλμανικής μειονότητας με στόχο ακριβώς να «κρατάει τα πρόβατα στο μαντρί». Βασική συνιστώσα όλου του σχεδίου είναι η διαχείριση των μουσουλμανικών ψήφων. Δυστυχώς, η Άγκυρα έχει αποδείξει ότι μπορεί να συσπειρώνει εκλογικά και να ελέγχει πολιτικά τον κορμό της μουσουλμανικής μειονότητας.Το μέγεθος της μειονότητας δεν επιτρέπει την υπέρβαση του ορίου του 3% για την είσοδο στη Βουλή αυτόνομου μουσουλμανικού συνδυασμού. Για αυτό και η έμφαση δίνεται στη μεγιστοποίηση των ανταλλαγμάτων που μπορεί να αποσπάσει ο ελεγχόμενος από το τουρκικό προξενείο σκληρός πυρήνας της μειονότητας, παζαρεύοντας τις μουσουλμανικές ψήφους με τα ελληνικά κόμματα στις εθνικές εκλογές.

Είναι προφανές πως το τουρκικό προξενείο έχει επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν κομματικό όχημα στη Θράκη. Αυτός είναι ο λόγος που ήρθε πρώτο κόμμα στη Ροδόπη. Απόδειξη αυτού είναι να συγκρίνουμε το πολύ υψηλό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Μαΐου με το ποσοστό που είχε πάρει στις ευρωεκλογές του 2014, όταν επέλαυνε προς την εξουσία. Επειδή το 2014 το τουρκικό προξενείο είχε αποφασίσει σε μία επίδειξη δύναμης να κατεβάσει ανεξάρτητο τουρκόφρονα μουσουλμανικό συνδυασμό, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τότε δει τα ποσοστά του σε Ροδόπη και Ξάνθη να καταβαραθρώνονται, ενώ πανελλαδικά είχε κατακτήσει την πρωτιά.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 18/6