Το παρακολουθώ αρκετά χρόνια τώρα να συμβαίνει στους Ελληνικούς αυτοκινητόδρομους αλλά εξακολουθεί να μου προκαλεί τον ίδιο και περισσότερο εκνευρισμό από τότε που το είδα για πρώτη φορά.
Πρόκειται για το φαινόμενο μίας καθόλου ευκαταφρόνητης μερίδας Ελλήνων οδηγών που χρησιμοποιούν την Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ) σαν να πρόκειται για μία οποιαδήποτε λωρίδα κυκλοφορίας .
Κι όμως η ΛΕΑ έχει σαφή και συγκεκριμένο σκοπό που περιγράφεται από τις τρεις λέξεις που την απαρτίζουν. Είναι το κομμάτι του δρόμου που πρέπει να μένει ανοιχτό ακόμα κι αν στις παράπλευρες λωρίδες υπάρχει μποτιλιάρισμα για πολύ σαφείς λόγους: Για να περάσει ένα ασθενοφόρο το οποίο μεταφέρει η τρέχει να παραλάβει έναν ετοιμοθάνατο συνάνθρωπο. Για να το διασχίζει με την μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα ένα όχημα της Πυροσβεστικής που πρέπει να αντιμετωπίζει μία μεγάλη πυρκαγιά. Για ένα περιπολικό που σπεύδει σε ένα πολύ σοβαρό περιστατικό. Ακόμα και ένα ΙΧ που όμως για πραγματικούς λόγους ζωής και θανάτου πρέπει να προσπεράσει τα υπόλοιπα ή απλώς έχει πάθει βλάβη

Στην χώρα μας δυστυχώς η ΛΕΑ είναι η λωρίδα του εξυπνάκια Ελληναρά. Αυτού που σκέφτεται «σιγά μην περιμένω με τους υπόλοιπους μαλάκες». Του τύπου που πουλάει μούρη στη «γκόμενα» ή απλώς του άσχετου που δεν γνωρίζει τον λόγο ύπαρξης αυτής της λωρίδας.

Κάπου εδώ εκτός από την αναγκαία παιδεία και την στοιχειώδη συνείδηση μπαίνει και ο ρόλος της Αστυνομίας. Αν τις προηγούμενες ημέρες γινόταν ένας στοιχειώδης έλεγχος και αν η Τροχαία έπαιρνε επί τόπου πινακίδες , άδειες κυκλοφορίας και διπλώματα από όλους αυτούς τους ανεγκέφαλους που θεωρούν την ΛΕΑ τσιφλίκι τους, τότε στην επόμενη έξοδο πολύ λιγότεροι θα ήταν εκείνοι οι οποίοι θα αποφάσιζαν να κάνουν επίδειξη θράσους.

ΥΓ: Ομολογώ πως σε αυτή την έξοδο είδα ελαφρώς λιγότερους ανόητους στη ΛΕΑ απ’ ότι στο παρελθόν. Σύμπτωση η μικρή βελτίωση; Ελπίζω το τελευταίο...