Καλή η «διαπραγμάτευση» αλλά η Τουρκία παραμονεύει…

Η Ελλάδα ατύχησε να έχει έναν επιθετικό και δύστροπο γείτονα στα ανατολικά της. Η Τουρκία δεν έχει σταματήσει να απειλεί την Ελλάδα όλες τις τελευταίες δεκαετίες. Ευθέως με πόλεμο (casus belli)  σε περίπτωση που ασκήσουμε το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων όπως προβλέπει η σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αλλά και εμμέσως με μια σειρά άλλων ενεργειών της που είναι επαναλαμβανόμενες και απλώς διαφέρουν σε ένταση προκλητικότητας.

 Η  Άγκυρα αμφισβητεί τον εθνικό μας εναέριο χώρο και τον παραβιάζει συστηματικά και με εξαιρετικά επικίνδυνο τρόπο σε σημείο που να έχει οδηγήσει σε αερομαχίες σε κάποιες από τις οποίες έχασαν την ζωή τους πιλότοι της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Οι Τούρκοι πιλότοι πετούν πλέον  πάνω από Ελληνικά νησιά και βραχονησίδες και όχι απλώς στο χώρο μεταξύ των 6 ναυτικών μιλίων που είναι πάνω από τα χωρικά μας ύδατα και των 10 που αποτελεί τον εθνικό εναέριο χώρο μας, όπως συνήθως έκαναν πιο παλιά.

Επιχειρεί να δημιουργήσει  σταδιακά, από τα Ίμια και μετά , «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο επικαλούμενη μάλιστα Διεθνείς Συνθήκες  που δεν αναφέρονται ονομαστικά σε όλες τις νησίδες και τις βραχονησίδες του Αιγαίου. Ταυτόχρονα όμως αμφισβητεί ευθέως και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο- δηλαδή διά στόματος Ταγιπ Ερντογαν - και αυτές τις Συνθήκες που η ίδια επικαλείται για να δικαιολογήσει την θεωρία των «γκρίζων ζωνών»

 Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τα θαλάσσια σύνορα σε όλος τους το εύρος και διατυπώνει την θεωρία πως τα ελληνικά νησιά δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις θέτει ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μας στο Ανατολικό Αιγαίο και των Δωδεκανήσων.

 Κορυφαίοι υπουργοί της αλλά και ο ίδιος ο Ερντογαν θέτουν ακόμα και ζήτημα Δυτικής Θράκης την οποία χαρακτηρίζουν το «ακρωτηριασμένο χέρι» της Τουρκίας στα Βαλκάνια.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παρακολουθούμε ένα ρεσιτάλ προκλήσεων που έφτασαν στο σημείο να χαρακτηρίζει «Τουρκικό έδαφος» το Αγαθονήσι. Και μάλιστα το κάνει μέσω ενός υπουργού ο οποίος υποτίθεται έχει ορισθεί να διαχειρίζεται τα θέματα «Ευρωπαϊκών Υποθέσεων» της Τουρκίας.

Ναι, ο ταραξίας της  περιοχής τολμά να έχει και τέτοιο υπουργείο! Μόνο που δεν είναι ευθύνη μόνο δική του που στο κάτω κάτω κάνει τη δουλειά του αλλά και δική μας και της ίδια της Ευρώπης και των θεσμών της.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια πότε με ζειμπεκικα, πότε με κουμπαριές και πρόσφατα με μπουζούκια και τριαντάφυλλα Έλληνες  πολιτικοί ηγέτες έδειχναν να πιστεύουν ότι η Τουρκία μπορεί να αποτελέσει σοβαρό και αξιόπιστο συνομιλητή. Εμπιστεύθηκαν υποτιθέμενες καλές προθέσεις που στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρχαν. Οραματίστηκαν μια «Ελληνοτουρκική φιλία» που οι «απέναντι» ποτέ δεν την ήθελαν. Ακόμα και κάποιοι οι οποίοι έδειχναν πιο μετριοπαθείς και λογικοί. Αυτή είναι η δική μας ευθύνη.

Η ευθύνη της Ευρώπης είναι πώς με μικρές εξαιρέσεις τις τελευταίες δεκαετίες «χαϊδεύει» την Τουρκία και δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό για να την υποχρεώσει έστω σε ένα βαθμό να εμφανίζεται λιγότερο προκλητική. Ποτέ δεν στάθηκε πραγματικός και με συγκεκριμένες πράξεις σύμμαχος μας . Μόνο λόγια και σχεδόν ποτέ κανένα έργο.

 Ακόμα και στο μεταναστευτικό, η Τουρκία δεν αντιμετωπίστηκε με τον αυστηρό τρόπο που έπρεπε με αποτέλεσμα ο Ερντογαν να έχει πλέον ξεσαλώσει. Τώρα μάλιστα που δείχνει να μην τον ενδιαφέρει η λεγόμενη «Ευρωπαική προοπτική» της χώρας του ακόμα περισσότερο.

Το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είναι αλήθεια ότι εξέδωσε και πολύ σωστά, μια πολύ σκληρή ανακοίνωση  για τις δηλώσεις του  υπουργού που επιθυμεί να «Τουρκέψει» το Αγαθονήσι.

«Καταδικάζουμε κατηγορηματικά τη συνεχιζόμενη αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας που προβαίνει σε προκλητικές δηλώσεις αμφισβήτησης των διεθνών αναγνωρισμένων συνόρων όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί ιστορικά και κατοχυρωθεί από το Διεθνές Δίκαιο τον προηγούμενο αιώνα», αναφέρεται  στην ανακοίνωση  και προστίθεται: «Καταγγέλλουμε στη Διεθνή Κοινότητα και τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ τη συνεχιζόμενη αναθεωρητική και επικίνδυνη αυτή συμπεριφορά της Τουρκίας».

Ίσως ήρθε όμως η ώρα κάτι αντίστοιχο να ακουστεί και σε πιο υψηλό κυβερνητικό επίπεδο. Και παράλληλα να αναληφθούν στο ίδιο επίπεδο  κάποιες διεθνείς πρωτοβουλίες καθώς όλα δείχνουν ότι η Άγκυρα δεν θα διστάσει αν κρίνει ότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα της να προχωρήσει πέραν από τα λόγια και σε έργα.

Κι ακόμα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει κι αυτά να ασχοληθούν λίγο περισσότερο με το μείζον αυτό ζήτημα που μπορεί να μας οδηγήσει σε περιπέτειες εθνικού χαρακτήρα. Κι είναι ευθύνη της κυβέρνησης να προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα εθνικό μέτωπο ευθύνης την  κρίσιμη αυτή ώρα.

Καλή η διαπραγμάτευση, καλές οι συνεντεύξεις σε κεντρικά δελτία, καλές οι «κορώνες» –κυβερνητικές και αντιπολιτευτικές- αλλά η Τουρκία και η συμπεριφορά της πρέπει να μπουν στην κορυφή της ατζέντας των θεμάτων της πολιτικής ηγεσίας.

Τώρα… Όχι αύριο…