Στις σχεδόν τρεις δεκαετίες που ασκώ αυτό το επάγγελμα, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, κυρίως όταν ξεκινούσε να τις παίρνει η κάτω βόλτα, έβαζαν στο στόχαστρο -λιγότερο ή περισσότερο- τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους. Το ίδιο έκαναν, σε μικρότερο βαθμό συνήθως, και κόμματα της αντιπολίτευσης.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι ίσως το πιο κλασικό παράδειγμα αυτής της τακτικής. Και (ως κόμματα) στην αντιπολίτευση αλλά πολύ περισσότερο στα περίπου τρία χρόνια διακυβέρνησης, σε κάθε ευκαιρία επιτίθεται σε Μέσα και πρόσωπα που της ασκούν κριτική. Ασφαλώς, υπάρχουν περιπτώσεις που τα παράπονα τα οποία εκφράζουν τα στελέχη της έχουν βάση. Ειδικά στο πρώτο διάστημα της θητείας της βρέθηκε χωρίς ιδιαίτερα μιντιακά στηρίγματα. Γι' αυτό άλλωστε και επιχείρησε -με κάθε μέσο και μάλλον με επιτυχία- να δημιουργήσει. Παράλληλα, αξιοποίησε επίσης με επιτυχία τη –δικαιολογημένη– αποστροφή ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας όχι μόνο προς την πολιτική αλλά και προς το μιντιακό σύστημα.

Έτσι, για παράδειγμα, κατέφερε την περίοδο του δημοψηφίσματος κι ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης στήριζε το «ΝΑΙ» να πετύχει ένα βροντερό 61% «ΟΧΙ», άσχετα με τον τρόπο που επέλεξε να το διαχειριστεί στη συνέχεια.

Το αποτέλεσμα εκείνου του δημοψηφίσματος όμως έδειξε και κάτι που η σημερινή κυβέρνηση δεν το λαμβάνει καθόλου υπόψη. Ότι όποια πίεση κι αν ασκηθεί από Μέσα και δημοσιογράφους, ο πολίτης αντιλαμβάνεται ο ίδιος με τις δικές του προσλαμβάνουσες τι συμβαίνει στην καθημερινότητά του. Και τελικά κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο για τον εαυτό του τη συγκεκριμένη στιγμή. Άσχετα αν στην πορεία η επιλογή του αποδεικνύεται σωστή η λανθασμένη.

Η θεοποίηση της επικοινωνίας από τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τους έκανε να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν για πάντα να λένε ό,τι θέλουν και η κοινωνία να τους πιστεύει επειδή δεν είχε και δεν έχει σε εκτίμηση το μιντιακό σύστημα.

Μια φράση του πρωθυπουργού στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο με αφορμή την οικολογική καταστροφή που έχει υποστεί ο Σαρωνικός είναι ενδεικτική: «Πρέπει να μιλήσουμε με απόλυτη ειλικρίνεια και να μην παρασυρόμαστε από τον επικοινωνιακό οίστρο των ΜΜΕ» είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός. Ο οποίος προφανώς θεωρεί ότι τα ΜΜΕ είναι που δημιούργησαν το πρόβλημα και ουδείς άλλος. Νομίζει ότι με αυτό τον τρόπο θα πάρει τις βαριές ευθύνες που έχει η κυβέρνηση για τη διαχείριση της συγκεκριμένης κρίσης και θα τις αποθέσει για μία ακόμα φορά στα μέσα ενημέρωσης. Κι ο πολίτης που δεν μπορεί να πλησιάσει τις ακτές του Σαρωνικού και να κολυμπήσει σε αυτές θα κατηγορεί δημοσιογράφους, εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και ιστοσελίδες αλλά όχι την κυβέρνηση.

Δυστυχώς για εκείνον, οι εποχές που μπορούσε με σχετική ευκολία να μεταθέτει κυβερνητικές ευθύνες σε άλλους έχουν πλέον παρέλθει. Και ο πολίτης αντιλαμβάνεται πια ότι δεν ευθύνεται ο αγγελιαφόρος για το περιεχόμενο του μηνύματος.

Όσο πιο έγκαιρα το καταλάβει ο πρωθυπουργός τόσο το καλύτερο. Για εκείνον πρωτίστως...