Τώρα που το ίντερνετ έχει σπάσει το φράγμα του χώρου και του χρόνου, σπανίως θα διαβάσει κανείς στις εφημερίδες ταξιδιωτικά ρεπορτάζ, όπως γινόταν σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Σας γράφω από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, όπου βρίσκομαι για επαγγελματικούς λόγους την τελευταία εβδομάδα. Πρώτη μου φορά στην Ιαπωνία και δεν αποφεύγω τον πειρασμό να μοιραστώ μερικές εμπειρίες μαζί σας.

Μόλις φτάνεις στο αεροδρόμιο, η οργάνωση και η ευγένεια προϊδεάζουν γι' αυτό που θα ζήσεις. Τα ταξί ξαφνιάζουν γιατί δείχνουν εξωτερικά ρέπλικες παλαιού τύπου αυτοκινήτων, αλλά είναι καινούργια. Οι οδηγοί συνήθως κατεβαίνουν να σου ανοίξουν την πόρτα ή πατούν έναν μοχλό και αυτή ανοίγει αυτόματα. Οι τιμές γενικώς δεν είναι εξωφρενικές, όπως νόμιζα, ενώ απαγορεύεται το φιλοδώρημα. Αν δώσεις, τρέχουν ξοπίσω σου να το επιστρέψουν. Αυτό ισχύει παντού, σε ταξί, εστιατόρια, καφετέριες.

Στο μετρό, με το οποίο κινείσαι άνετα, οι περισσότεροι μπαίνουν χρησιμοποιώντας, αντί για χάρτινο, ηλεκτρονικό εισιτήριο. Δεν περιμένουν σε ουρές να το προμηθευτούν γιατί απλούστατα είναι μια εφαρμογή στο κινητό τους τηλέφωνο. Μια άλλη εφαρμογή στο κινητό είναι να βλέπεις ζωντανά τον πληθυσμό της Ιαπωνίας. Τώρα που σας γράφω είναι 127.350.349 Ιάπωνες… Ωπ!… 350… Μόλις γεννήθηκε ένα Γιαπωνεζάκι...

Οι δρόμοι τους πεντακάθαροι. Μία εβδομάδα κυκλοφορώ στο κέντρο του Τόκιο και είδα μόνο κάτι φύλλα δέντρων πεσμένα. Πουθενά κάδοι απορριμμάτων, αφού όλοι ξέρουν τι ώρα περνάνε τα σκουπιδιάρικα και κατεβάζουν εκείνη την ώρα τα σκουπίδια τους, πουθενά καλάθια απορριμμάτων που έχουμε εμείς στις κολόνες. Τα πάντα στις τσέπες τους μεταφέρονται στο σπίτι.

Τα έργα στους δρόμους γίνονται μόνο νύχτα και τελειώνουν το πρωί. Δεν υπάρχουν μπουλντόζες ούτε χώματα. Οι Ιάπωνες έχουν χτίσει υπόγεια τούνελ χιλιάδων χιλιομέτρων και οι παροχές περνούν όλες από εκεί. Σηκώνουν απλώς το καπάκι μιας καταπακτής στον δρόμο, μπαίνουν μέσα οι εργάτες και τελειώνουν τη δουλειά ταχύτατα.

Η εγκληματικότητα είναι στο μηδέν και το χαμόγελο συνεχώς στο πρόσωπό τους. Την προσεχή Κυριακή θα σας γράψω λίγα ακόμη, αρχίζοντας από τον αυτοκράτορα και τον πρωθυπουργό που είδα να φτάνουν μαζί, σε άμαξα με άλογα, στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, καθώς και πώς είναι τα ταξιδεύεις με τρένο που φτάνει τα 300 χιλιόμετρα την ώρα.

Α… Βλέπω πως μέχρι να τελειώσω αυτό το κείμενο ο πληθυσμός μειώθηκε κατά τρεις. Η υπογεννητικότητα είναι ίσως το μοναδικό πρόβλημα αυτής της «περίεργης» χώρας.