Aν δεν φοβάστε, τότε πάµε σε δηµοψήφισµα, για να αποφασίσει ο λαός σε ένα τόσο σοβαρό θέµα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι φοβάστε…». Τυπική φρασεολογία Τσίπρα στο απώτατα παρελθοντικό πολιτικό λεξιλόγιό του. Τότε που η µαγική λύση ήταν µία και συνεπής προς τις µαθητικές-φοιτητικές αντιπαραθέσεις, που πάντα κατέληγαν µε τη µαγική φράση: «Να ψηφίσουµε, σύντροφοι»…

Eλα όµως που τα πραγµατικά δηµοψηφίσµατα πόρρω απέχουν από τις µαθητικές αψιµαχίες. Και επειδή απεδείχθη καλός και γρήγορος στο να µαθαίνει, δεν πρόκειται να επαναλάβει το λάθος του 2015, όταν αποφάσισε να ζητήσει τη γνώµη του κοινού. Ο λαός τον στήριξε στην πολιτική που έλεγε πως θέλει να ακολουθήσει έναντι της Ευρωπαϊκής Eνωσης και εκείνος µόλις είδε το αποτέλεσµα απλούστατα τρόµαξε και -ευτυχώς για τη χώρα- έκανε το εντελώς αντίθετο.

Τώρα, προσπαθώντας να χτίσει ένα επιχείρηµα στο γιατί όχι δηµοψήφισµα, επικαλέστηκε την απίθανη δικαιολογία πως «το θέµα αφορά το όνοµα µιας άλλης χώρας και δεν θα της πούµε εµείς πώς να λέγεται»…

Τότε, αφού το ζήτηµα αφορά κάποια άλλη χώρα, γιατί όλη αυτή η φασαρία επί τριάντα χρόνια στη δική µας χώρα; Μια ψύχραιµη φωνή, που διαπερνά τις πολιτικές δυνάµεις, θα έλεγε πως είναι ανάγκη να τελειώσει ένα θέµα-τροχοπέδη στη διεθνή µας πορεία, αφού δυστυχώς ουδείς σύµµαχός µας ποτέ κατάλαβε τι σηµαίνει για εµάς και την Ιστορία µας το όνοµα.

Ναι, να τελειώνει το θέµα, όχι όµως πάση θυσία και επιπλέον όχι για να συµπληρωθεί το προεκλογικό παλµαρέ του πρωθυπουργού. ∆εν θα διακινδυνεύσει λοιπόν δηµοψήφισµα, που θα τον ανάγκαζε να κάνει πάλι το αντίθετο από αυτό που πιστεύει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Οχι ότι δεν υπάρχουν και καλά σηµεία στην προτεινόµενη συµφωνία, αλλά τα ανοιχτά θέµατα της γλώσσας και της εθνικής ταυτότητας των γειτόνων δεν µπορεί να περάσουν απαρατήρητα, ούτε φυσικά και να γίνουν αποδεκτά. Βέβαια, όλα αυτά που ακούγονται και γράφονται εσχάτως, συµπεριλαµβανοµένων των ταπεινώς εκτεθέντων σε αυτό το άρθρο, δεν λαµβάνουν υπ’ όψιν τους τον έτερο πόλο της διακυβέρνησης.

Η βαρύτητα των λόγων και των έργων του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Παναγιώτη Καµµένου, θα έπρεπε να µας απασχολήσει περισσότερο, ώστε να µην ανησυχούµε ότι εξυφαίνεται συνωµοσία εις βάρος της Μακεδονίας µας. Μετά από συνάντησή του µε τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, τον ∆εκέµβριο του 2014 -όταν κυβερνούσαν οι κατ’ αυτόν «Σαµαροβενιζέλοι»-, δήλωνε υπερηφάνως: «Για το όνοµα της Μακεδονίας ενώπιον και Θεού και λαού απαντώ στον Παναγιώτατο ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες θα είµαστε η εγγύηση ώστε κανένας Σαµαράς, κανένας Βενιζέλος αλλά και κανένας Τσίπρας να διαπραγµατευτεί το όνοµα της Μακεδονίας.

Η Μακεδονία είναι ελληνική και δεν δεχόµαστε ούτε γεωγραφικό προσδιορισµό». Από Σαµαρά και Βενιζέλο δεν κινδυνεύει πια ο κ. Καµµένος. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει όταν ξυπνήσει; Θα µάθει πως το Σύνταγµα του δίνει τη δυνατότητα να ρίξει την κυβέρνηση που δέχεται γεωγραφικό προσδιορισµό και τότε θα φορέσει τη στολή του Μακεδονοµάχου, θα υψώσει το λάβαρο, θα βγάλει το σπαθί από το θηκάρι και θα φωνάξει erga omnes:

«Πίσω και σας έφαγα…». Αλλιώς, δικαίως θα µπορούµε να πούµε το λατινικό: Panos erga omnes dissimulat.  

Ο Πάνος προσποιείται έναντι όλων, κοινώς, κάνει την πάπια.