Ένα από τα διδάγματα της πολιτικής -όχι το πιο πικρό αλλά πολύ δυσάρεστο σίγουρα- είναι η ακύρωση μιας επιτυχημένης πολιτικής από τον αμέσως επόμενο που θα έλθει στην εξουσία. Ενίοτε αυτός βρίσκεται στο ίδιο κόμμα με σένα. Αυτό το έργο της ακύρωσης παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες στο όνομα του Διεθνούς Πανεπιστημίου που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη από το 2008. Συμμετείχα στη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή το 2005, όταν αποφασίστηκε η ίδρυση του Διεθνούς Πανεπιστημίου.

Η τότε υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου το εισηγήθηκε, οι συμμετέχοντες υπουργοί συναίνεσαν απολύτως, ενώ ο πρωθυπουργός, που το ήθελε και το είχε στα σχέδια από τότε που ήμασταν στην αντιπολίτευση, πρότεινε τον διεθνώς διακεκριμένο καθηγητή Κώστα Γραμμένο ως επικεφαλής του ιδρύματος.

Το Πανεπιστήμιο στα δέκα χρόνια της λειτουργίας του ανέβηκε σιγά-σιγά αλλά εντυπωσιακά τα σκαλοπάτια της ποιότητας. Αναγνωρίστηκε διεθνώς και προσέλκυσε φοιτητές και προγράμματα που λίγα πανεπιστήμια στην Ευρώπη κατάφεραν να έχουν. Τα έξοδά του κατά 80% καλύπτονταν από δίδακτρα και χορηγίες, ενώ αξιοποίησε στο έπακρο τα ευρωπαϊκά κονδύλια, επιτυγχάνοντας σπάνιο -για τα ελληνικά δεδομένα- ποσοστό απορροφητικότητας, που προσέγγισε το 97,1%.

Λειτούργησε με 68 μέλη προσωπικό και κάλεσε στα δέκα χρόνια της ζωής του 174 καθηγητές από το εξωτερικό να διδάξουν. Αποκλειστική γλώσσα διδασκαλίας η αγγλική. Δεν του έλειψαν οι συνεργασίες με σπουδαία ερευνητικά κέντρα και καθηγητές από διεθνούς φήμης παλαιά πανεπιστήμια.

Το σεβάστηκαν οι επόμενες κυβερνήσεις καθώς και οι πρώτοι υπουργοί Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, ο κ. Γραμμένος το καλοκαίρι σε πανηγυρική του ομιλία έκανε ονομαστική αναφορά σε τρεις υπουργούς της κυβέρνησης Τσίπρα, ευχαριστώντας για τη βοήθειά τους. Εχω την εντύπωση ότι ξέχασε να αναφέρει το όνομα του Κώστα Καραμανλή, αλλά δεν ήμουν και παρών στην εκδήλωση, οπότε μπορεί να μην το κατέγραψαν τα ΜΜΕ που μετέδωσαν την είδηση. Τέλος πάντων, ακόμη και να το ξέχασε, δεν έχει τόση σημασία. Ο Καραμανλής και οι υπουργοί του συνήθισαν να ακούνε τα εξ αμάξης χρόνια τώρα και όταν κάτι θετικό προέκυψε από εκείνες τις κυβερνήσεις να το αποσιωπούν ακόμη και κυβερνητικά στελέχη. Υπήρξε μεγάλο διοικητικό στέλεχος οργανισμού που έγραψε βιβλίο για την περίοδο που ο Καραμανλής το τοποθέτησε στη θέση του, στο οποίο εξαίρει την ελευθερία που του είχε δώσει στις κινήσεις η τότε κυβέρνηση, χωρίς να αναφέρει ούτε μια φορά στις σελίδες του πονήματός του το όνομα του πρωθυπουργού που το επέλεξε.

Η μικρότητα είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό στην πολιτική, που συμβαδίζει με την προαναφερθείσα ακύρωση πεπραγμένων.

Δείτε πώς ακυρώνει ο νυν υπουργός Παιδείας τη μοναδική σημαντική προσπάθεια στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα των τελευταίων ετών. Σκέφτηκε το εξαιρετικά προωθημένο: Να εντάξει στο Πανεπιστήμιο τρία ΤΕΙ. Ετσι θα «αναβαθμίσει» το επίπεδό τους και θα ενισχύσει τους συνδικαλιστές, οι οποίοι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται ήδη είναι ποιο από τα τρία ΤΕΙ θα έχει περισσότερο προσωπικό και στις επόμενες εκλογές θα καταφέρει να επικρατήσει των άλλων, παίρνοντας την πλειοψηφία της νέας διοικούσας και της πρυτανείας. Εικάζω ότι ο αριθμός των 68 διδασκόντων, που έχει μέχρι σήμερα, σύντομα θα αποτελεί παρελθόν και κάποιες εκατοντάδες «ημέτεροι» θα διοριστούν στο νέο Διεθνές Πανεπιστήμιο.

Ολα τούτα βέβαια ισχύουν εάν βλέπουμε τα πράγματα από την οπτική της αριστείας. Εάν όμως τα βλέπουμε διαφορετικά, τότε μπορούμε να υποστηρίξουμε πως, ούσα κοντά στον λαό, η κυβέρνηση αναβαθμίζει τα ΤΕΙ. Το επιτυγχάνει υποβαθμίζοντας ένα λαμπρό Πανεπιστήμιο, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια της Ιστορίας.