Eκτός και αν είστε Ιταλοί. Ομολογώ ότι έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω τους φαιδρούς ύμνους ότι μας διέσωσε όλους... Δικαίως ο ιταλικός λαός και οι ιταλικές τράπεζες οφείλουν να τον δοξάζουν από το πρωί έως το βράδυ. Ακόμη και να του στήσουν άγαλμα και να τον προσκυνούν, καθώς χωρίς να ανοίξει μύτη διέσωσε από τον γκρεμό τις ιταλικές τράπεζες, κάνοντας σμπαράλια τα νεύρα της Φρανκφούρτης. Κεκλεισμένων των θυρών το 2016, ο Μάριο Ντράγκι υπερασπίστηκε τις χρεοκοπημένες τράπεζες της χώρας του, που ήταν έτοιμες να διαλύσουν το ευρώ.

Σημειώνεται ότι ο τραπεζικός τομέας της Ιταλίας χρεωνόταν το 2016 με μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνολικής αξίας 360 δισ. ευρώ...

Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να ενημερωθούν οι πάντες για τους ελιγμούς που έκανε για να παραβιαστούν οι ισχύοντες κανόνες του bail in (δηλαδή, η διάσωση τράπεζας με «κούρεμα» των ομολογιούχων και στη συνέχεια των καταθετών). Η ΕΚΤ και η Κομισιόν επί μήνες προσπαθούσαν σε πυρετώδεις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις να πείσουν το Βερολίνο για την εφαρμογή του bail out -δηλαδή, στήριξη των ιταλικών τραπεζών με κρατικό χρήμα-, με το επιχείρημα των έκτακτων συνθηκών και του συστημικού κινδύνου. Και το πέτυχε ο Ντράγκι. Ακριβώς δηλαδή αυτό στο οποίο απέτυχαν οικτρά η Ελλά-δα και η Κύπρος! Με συνέπεια να βρυκολακιάσουν οι τράπεζές μας...

Για μία ακόμη φορά η οικονομική ιστορία κάνει ενδιαφέροντες κύκλους. Πόσο με συναρπάζει και πόσο τη σέβομαι απόλυτα. Παραμονή των εκλογών της 24ης Φεβρουαρίου του 2013, ξέσπασε το σκάνδαλο της ιστορικής τράπεζας Monte dei Paschi di Siena εξαιτί-ας των τεράστιων απωλειών της, ύψους ενός δισ. ευρώ, σε επενδύσεις σύνθετων τοξικών προϊόντων. Ο τότε απερχόμενος πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, υπερασπίστηκε τότε τον Μάριο Ντράγκι, νυν απερχόμενο πρόεδρο της ΕΚΤ, ο οποίος επικρίθηκε έντονα για το ότι την περίοδο του σκανδάλου, από το αξίωμα του επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας που κατείχε, δεν εντόπισε τα προβλήματα στη συγκεκριμένη τράπεζα. Καθώς αυτή η τράπεζα το 2016 είχε μη εξυπηρετούμενα δάνεια 24,4 δισ. ευρώ και η κεφαλαιοποίησή της είχε πέσει κάτω από το 1 δισ. ευρώ, ήρθε το θαύμα Ντράγκι!

O Μάριο Ντράγκι γνώριζε από το καλοκαίρι του 2012 για τις συνέπειες της κρίσης. Και άρχισε να αυξάνει την προσφορά χρήματος, για να καταπολεμήσει τον αποπληθωρισμό. Πώς; Μηδενίζοντας τα ονομαστικά επιτόκια και προσφέροντας απλόχερα στις τράπεζες χαμηλότοκα δάνεια, αγοράζοντας εταιρικά ομόλογα. Όμως, τόσα χρόνια ηγεσίας Ντράγκι (από την 1η Νοεμβρίου του 2011 που ανέλαβε πρόεδρος της ΕΚΤ) και είμαστε στο μηδέν αποτέλεσμα! Αποχωρεί από την ΕΚΤ αφήνοντας την ίδια ανερμάτιστη πολιτική. Πρόκειται για τη λεγόμενη «παγίδα ρευστότητας», την οποία πρώτος όρισε ο Κέινς το 1936. Αυτά για τους οικονομικά αναλφάβητους...

Έχοντας εξαντλήσει το οπλοστάσιο με τα συμβατικά όπλα, ο Ντράγκι εξαναγκάστηκε να εντείνει τα ανορθόδοξα μέτρα, δηλαδή τη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής όχι μόνο μέσω του κόστους του χρήματος, αλλά κυρίως μέσω της ποσότητάς του (quantitative easing). Από τις 9 Μαρτίου του 2015, όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης (QE), γνωστό και ως «τύπωμα» χρήματος από την ΕΚΤ, ο Μάριο Ντράγκι απέκλεισε από το πρόγραμμα τις ελληνικές τράπεζες. Μάλιστα, είχε αποσαφηνίσει ότι δεν υπάρχει καν νόημα να μιλά-με για ένταξη της Ελλάδας στο QE προτού υπάρξει κάποια λύση για το χρέος. Επεα πτερόεντα...

Και η Ελλάδα μονίμως (αυτο)καταστρέφεται... αλλά και εσείς, οι τραπεζίτες της ΕΚΤ, έχετε πελώριες ευθύνες. Υπομονή, λοιπόν, στις ελληνικές τράπεζες. Ίσως προλάβουν κάποτε να ενταχθούν στο πρόγραμμα και τα ελληνικά ομόλογα, καθώς η ΕΚΤ έδωσε παράταση στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Έως ότου πετύχει(!) η ΕΚΤ να αυξήσει επιτέλους τον πληθωρισμό «κοντά στο 2%». Δεν παραβιάζω ανοικτές θύρες, αλλά όσοι από εσάς διαβάζετε αυτή τη στήλη θα συμφωνήσετε στην οικτρή αποτυχία του Ντράγκι και των λοιπών...