Στις αρχές του 2016, όταν η κυβέρνηση Τσίπρα είχε πέσει στον λάκκο με τα φίδια, εξαιτίας της απώλειας ελέγχου για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών, η πρόταση της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ, κυρίως προς τις ΗΠΑ, για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο απορρίφθηκε με τρόπο ανορθόδοξο. Επειδή η Γερμανία δεν έχει εξασφαλίσει ακόμη δικαίωμα «αυτενεργείας» ή «πρωτοβουλιών» επί γεωστρατηγικών θεμάτων. Η πλειονότητα των μελών του ΝΑΤΟ αιφνιδιάστηκε - και όχι μόνον η Ελλάδα, ενώ κάποιοι έσπευσαν να εξάρουν ως «ηγετική» την πρωτοβουλία της φράου Μέρκελ για αξιοποίηση στο Αιγαίο της ναυτικής συμμαχικής δύναμης.

Προφανώς, οι ευθύνες της κυβέρνησης Τσίπρα για την ολιγωρία που επέδειξε ήταν τεράστιες, αλλά η πρωτοβουλία της Μέρκελ ερμηνεύτηκε ως έκφραση πλήρους αμηχανίας ή νευρικότητας του Βερολίνου, επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ολοκληρωμένη οντότητα, δεν έχει σύνορα που από κοινού να φυλάσσονται. Τείχη υψώθηκαν στα εσωτερικά σύνορα, τα οποία υποτίθεται ότι είχαν καταργηθεί με τη Συνθήκη Σένγκεν. Ούτως ή άλλως, η Βορειοατλαντική Συμμαχία είναι ο μόνος οργανισμός που λειτουργεί με απόλυτο συντονισμό και αποτελεσματικά στο επιχειρησιακό επίπεδο. Αλλά το θέμα ήταν περίπλοκο και κακοφόρμισε...

Ύστερα από τρεις Συνόδους Κορυφής, ατέλειωτες διαπραγματεύσεις και ανατολίτικα παζάρια, υπό την πίεση της Μέρκελ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Τουρκία κατέληξαν σε συμφωνία για το Μεταναστευτικό. Ωστόσο, σύμφωνα με την ερμηνεία της Κοινής Δήλωσης Ε.Ε. - Τουρκίας του 2016, η επαναπροώθηση των μεταναστών στην τελευταία μπορεί να γίνει μόνον εφόσον αυτοί δεν έχουν φύγει από τα ελληνικά νησιά! Αυτά, δε, συνέβησαν και συμβαίνουν με απέναντί μας μια Τουρκία η οποία συνομιλεί ευθέως, διμερώς και, προδήλως, με μυστική πραγματική ατζέντα με το Βερολίνο - όπως, άλλωστε, συνέβη, για να θυμόμαστε και την ιστορική πραγματικότητα με όποια αξία αυτή έχει, τόσο στον Α’ όσο και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με εντυπωσιακή αφέλεια έπεσε μέσα στον ίδιο λάκκο, ίσως από την υπερβολική αυτοπεποίθηση που παράγει συνήθως η ψευδαίσθηση της εξουσίας. Διότι ένας σώφρων πολιτικός οργανισμός θα έπρεπε να γνωρίζει πως το μείζον ζήτημα είναι το πώς οφείλει να αντιμετωπίσει τις μεταναστευτικές ροές και όχι να τις διαχειριστεί με επικοινωνιακά τρικ, διότι υπακούει σε συνειδήσεις πολιτών μακράς ιστορικής διάρκειας που δεν σχετίζονται άμεσα με τρέχοντες πολιτικούς όρους. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, και η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναζητά συναίνεση για την αξιοποί-ηση των υπηρεσιών του ΝΑΤΟ. Μεγαλύτερη ΝΑΤΟϊκή «εμπλοκή» για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών ζήτησε ο υπουργός Άμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος, στη διήμερη σύνοδο των υπουργών Αμυνας των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες.

Τα νησιά μας πνίγονται... αλλά η κυβέρνηση σε κλίμα πανικού αποφάσισε να φτιάξει νέες κλειστές δομές επιλέγοντας την επίταξη των εκτάσεων με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Ωστόσο, αμείλικτα ερωτήματα ζητούν απάντηση από όλο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα: Για-τί δεν φυλάσσονται αποτελεσματικά τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα και το Λιμενικό Σώμα - Ελληνική Ακτοφυλακή έχει μετατραπεί σε επιτροπή υποδοχής των νέων εποίκων; Για-τί οι βάρκες των λαθρομεταναστών αφήνονται να εισέλθουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και δεν απωθούνται στα συνορεύοντα, στις περισσότερες περιπτώσεις, τουρκικά χωρικά ύδατα; Γιατί τόσα χρόνια το Λιμενικό και η Αστυνομία δεν έχουν εφοδιαστεί με τα απαραίτητα μέσα (περιπολικά σκάφη, ραντάρ, κάμερες, θερμικές κάμερες κ.λπ.) για τη φύλα-ξη των συνόρων; Γιατί οι διάφορες ΜΚΟ ενεργούν ως κράτος εν κράτει στην προσέλκυση και εξυπηρέτηση των λαθρομεταναστών, χρηματοδοτούμενες για τον σκοπό αυτό από το εξωτερικό; Πώς συγκεντρώνονται τόσο πολλοί μετανάστες απ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα στην Τουρκία; Πώς έρχονται στα ελληνικά νησιά ασυνόδευτοι ανήλικοι 10 ή 12 ετών, π.χ. από το Αφγανιστάν; Μήπως η Τουρκία, μέσω των μυστικών υπηρεσιών της (ΜΙΤ), έχει μετατρέψει τους μετανάστες σε εργαλείο για να εκβιάζει την Ευρώπη και τη χώρα μας; Γιατί αφέθηκαν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου να καταστραφούν οικονομικά, τουριστικά και περιβαλλοντικά; Αυτά δεν είναι Ελλάδα;