Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη φαίνεται ότι πιέζεται να κάνει στη Θράκη ό,τι και ο Νίξον το 1973, που ανακήρυξε εαυτόν νικητή στο Βιετνάμ και απέσυρε τον αμερικανικό στρατό. Δύο χρόνια μετά, οι κομμουνιστές είχαν καταλάβει όλη τη χώρα. Αυτό κινδυνεύει να γίνει με έναν επαπειλούμενο συμβιβασμό στη Θράκη, που θα ανοίξει τον δρόμο στην Τουρκία να αρχίσει να ξηλώνει τους κανόνες της Συνθήκης της Λωζάννης. Φημολογείται έντονα ότι η Ελλάδα αλλάζει θέση, αποδεχόμενη ότι στη Θράκη ζει «τουρκική μειονότητα», με συνέπεια να εκλαμβάνεται ότι συναινεί στη σιωπηρή αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Οι έντονες συνεχείς πιέσεις προς στον Αρειο Πάγο να αποφασίσει τελεσιδίκως αναγνωρίζοντας τους μειονοτικούς συλλόγους της Θράκης ως «τουρκικούς» λέγεται ότι έχουν αποδώσει καρπούς. Αρνούμαι να το πιστέψω. Ενας στόχος 30 και πλέον ετών εκ μέρους της Τουρκίας: να αναγνωρισθεί ότι στη συγκεκριμένη περιοχή ζει «τουρκική μειονότητα» αναγνωρισμένη από την ελληνική Δικαιοσύνη. Οι πρώτες δικαστικές προσπάθειές τους άρχισαν τη δεκαετία του 1980 και αναμένεται να ολοκληρωθούν με την επικείμενη απόφαση του Αρείου Πάγου.

Μην το πείτε πουθενά, αλλά... ο εκτουρκισμός της Θράκης στη μουσουλμανική μειονότητα είναι βαθύς. Αν και εμείς εξαντλούμε το όλον ζήτημα επιπόλαια (;), με τις επισκέψεις των Τούρκων επισήμων και τις δηλώσεις, όπως θα γίνει με τον Τσαβούσογλου, βγάζοντας τον Καιρίδη, τον Παπαχελά και τους λοιπούς... στο γυαλί να υποστηρίζουν πως πρόκειται για εσωτερική κατανάλωση της καταρρέουσας Τουρκίας. Ωστόσο, η εθνικιστική προπαγάνδα καθημερινά, με δημόσιες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπέρ της τουρκικής ιδεολογίας από την ερντογανική εξουσία και τους «Γκρίζους Λύκους» του Μπαχτσελί, το DEB, το προξενείο Κομοτηνής και το μακρύ χέρι της ΜΙΤ, που χειραγωγεί ανεμπόδιστα τα μειονοτικά χωριά (Εχίνο, Ιασμο, Μαρώνεια, Μύκη, Πάχνη, Γλαύκη κ.λπ.), έχει δημιουργήσει τετελεσμένα.

Μην το πείτε πουθενά, αλλά... ο εκτουρκισμός της Θράκης στη μουσουλμανική μειονότητα είναι βαθύς
Ολα αυτά, φυσικά, σε συνδυασμό με την κλασική ελληνική αβελτηρία, τον ωχαδελφισμό ή τα μειωμένα εθνικά αντανακλαστικά των ελληνικών κυβερνήσεων... Σήμερα η κατάσταση είναι απελπιστική, καθώς φημολογείται έντονα ότι εντός της διακομματικής επιτροπής για τη Θράκη οι βουλευτές της Ν.Δ. συνεννοούνται (!) με τον ΣΥΡΙΖΑ για να ικανοποιήσουν τα αιτήματα της Αγκυρας. Με συνέπεια να αποστέλλεται το μήνυμα σε όλη την περιοχή -προς ενημέρωση της Τουρκίας, βεβαίως- ότι η Αθήνα ετοιμάζεται για μεγάλες αλλαγές στον τρόπο ορισμού - εκλογής των μουφτήδων, στο καθεστώς της σαρίας κ.λπ.

Σαν και τώρα θυμάμαι το κατάπτυστο επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΕΛΙΑΜΕΠ, του ΣΚΑΪ και λοιπών... «να τελειώνουμε με τα Σκόπια, για να μη σπαταλάμε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο, και να ασχοληθούμε με τα Ελληνοτουρκικά». Και πλέον ακούγεται «να τελειώνουμε με τη Θράκη... για να ασχοληθούμε με τη Χάγη...». Ετσι, λοιπόν, καταρρέουν οι διπλωματικές φάρσες της χώρας, που, δυστυχώς, ενίοτε καταλήγουν και σε τραγωδίες...

Ας ξεχάσουμε για μια στιγμή με ποιο τάχα σκεπτικό και με ποιον διπλωματικό αντίκτυπο η Αθήνα και η Θράκη γίνονται συνεχώς θέατρο του ερντογανισμού. Και, επιτέλους, να αντιληφθεί το πολιτικό σύστημα ότι πρόκειται για κατασταλαγμένη στρατηγική, από το γεγονός ότι η αμφισβήτηση της Συνθήκη της Λωζάννης γίνεται τουλάχιστον με τρεις ασύμβατους τρόπους - πότε βάζοντας θέμα συνόρων, πότε αναθεώρησης στα θέματα θρησκευτικής ελευθερίας και πότε ορθής εφαρμογής και αμοιβαιότητας. Στη Συνθήκη της Λωζάννης, και πρώτιστα για την ελληνική Θράκη, συμπεριλαμβάνονται οι κανόνες για τη θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα, όπως τα εκπαιδευτικά ζητήματα, το καθεστώς ορισμού του μουφτή κ.ά., και εμείς συμφωνούμε να αλλάξουν;

Αραγε, γιατί αποσιωπήθηκε (!) ότι η Τουρκία καταστρατήγησε προκλητικά και συστηματικά τη Συνθήκη, οδηγώντας στον αφανισμό την ελληνική εθνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, στα Πριγκηπόνησα και στα περίχωρά τους; Η βαρβαρότητα των φρικτών ωμοτήτων του πογκρόμ του Σεπτεμβρίου του 1955 και της περιόδου 1963-1964, σε συνδυασμό με την απροκάλυπτη παραβίαση ιδίως των κάθε είδους περιουσιακών δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας, ποτέ δεν έχει καταγγελθεί από το ελληνικό κράτος ότι αποτελεί καταστρατήγηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Αυτά.