ΩΣ ΕΘΝΟΣ, βρισκόµαστε διαρκώς σε µια κατάσταση επισφαλή, µετέωρη, ασαφή όσο και κρίσιµη, στο χείλος της αβύσσου: Προφανώς, κανείς σοβαρός επενδυτής δεν επιθυµεί να εγκλωβιστεί στην κατάσταση «Grimbo», ήτοι Greece in limbo. Πρόκειται για την «περιοχή» µετά θάνατον, όπου εγκλωβίζονται οι ψυχές που δεν µπορούν να εισέλθουν ούτε στην Κόλαση ούτε στον Παράδεισο, εγκαταλελειµµένες σε ένα ασάλευτο σύµπαν, στο κενό, στη λήθη. Και ο νεολογισµός «Grimbo» αποτελεί µια ευφυή λεξιπλασία του οικονοµολόγου της Citigroup, Ιµπραήµ Ραχµπάρι, που είχε επινοήσει το 2012 και τον όρο «Grexit» (έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ) και τον όρο «Graccident» (έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, κατόπιν όχι συµφωνίας, αλλά... ατυχήµατος). Κατά τον Ραχµπάρι, η Ελλάδα παραµένει σε µια κατάσταση ταυτόχρονης οικονοµικής καταστροφής και εξάρτησης από το ευρώ...

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, η περιβόητη ρήση του Ντενγκ Σιαοπίνγκ «∆εν έχει σηµασία αν µια γάτα είναι άσπρη ή µαύρη, αρκεί να πιάνει ποντίκια»... αποτελεί τον στόχο της σύγχρονης επενδυτικής οικονοµίας. Λοιπόν, αυτή η ρήση µάς χρειάζεται, ώστε η χώρα να καταστεί στρατηγικός επενδυτής κυρίως εκ µέρους του δυτικού καπιταλισµού και όχι µόνο να παραµένει εγκλωβισµένη στις λεγόµενες «καταραµένες» επενδύσεις! Πάντως, ενώ ειλικρινά προσπαθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως έδειξε το ταξίδι του στο Βερολίνο, ωστόσο η προσπάθεια είναι εκ των προτέρων «σηµαδεµένη». Ο πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας -και εν αναµονή πρωθυπουργόςαπλά πρέπει να αλλάξει την ισορροπία των εξαρτήσεων της χώρας. Με δύο λέξεις, να αγωνισθεί για τη δηµιουργία µιας νέας «γεωπολιτικής Ελλάδας». Καθώς τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει σε µια Ελλάδα που δεν µπορεί να πετύχει τίποτε υπό τον ασφυκτικό κλοιό της εξάρτησης από τους δανειστές µας.

ΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΟΥ πως ως πρωθυπουργός θα προχωρήσει άµεσα σε συγκεκριµένο πρόγραµµα µεταρρυθµίσεων, που θα ενισχύσει την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα, µετέφερε σε Γερµανούς επιχειρηµατίες ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο πρόεδρος της Ν.∆. παρακάθισε σε γεύµα εργασίας µε περίπου 30 από τους µεγαλύτερους επιχειρηµατίες της χώρας, στους οποίους τόνισε πως το ζητούµενο είναι η δυνατότητα να µεγαλώσει ο πλούτος της χώρας, µε ένα εµπροσθοβαρές πρόγραµµα µεταρρυθµίσεων. Σύµφωνα µε πληροφορίες, ο κ. Μητσοτάκης δεσµεύθηκε να προχωρήσει το πρόγραµµα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, αλλά και ένα πρόγραµµα προσέλκυσης επενδύσεων 100 δισ. για τα επόµενα 5 χρόνια. Μέχρι εδώ όλα άριστα! Αλλά…

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ τα πάντα καταρρέουν. Επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία παραµένει στα ύψη, η πραγµατική οικονοµία διολισθαίνει και γενικώς δεν κινείται τίποτε εκτός από το θρίλερ των επενδύσεων εξ Αµερικής και Γαλλίας, που ο Αλέξης Τσίπρας µέσω του υπουργού Παπαδηµητρίου το προσφέρει αφειδώς. Ενα θρίλερ που θα µπορούσε να ήταν κωµικό, αλλά στην ουσία του είναι αρκούντως θλιβερό και επικίνδυνο. Αξίζει να επισηµανθεί ότι οι ξένοι επενδυτές που συνωθούνται στην Αθήνα είναι οι κερδοσκόποι των hedge funds, µε στόχο να λεηλατήσουν κυρίως τις ελληνικές τράπεζες µέσω των «κόκκινων» επιχειρηµατικών δανείων -δηλαδή ο Πόλσον και οι λοιποί όµοιοί του…και δεν έχουν καµία σχέση µε την πραγµατική οικονοµία, που χρειάζεται άµεσες ξένες επενδύσεις. Επίσης, χρειαζόµαστε επενδυτές που θα συµµετάσχουν µε κάθε διαφάνεια σε όλους τους διαγωνισµούς για τις αποκρατικοποιήσεις! Αλλά η εφιαλτική αλήθεια είναι πως επενδυτές οι οποίοι αναζητούν ευκαιρίες είναι µόνο τα λεγόµενα distress funds ή άλλως «κοράκια» στην καθοµιλουµένη.

ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ υποψιασµένος ψάξει το πράγµα λίγο παραπάνω, ανακαλύπτει πως η µεγάλη πλειοψηφία των «αιτήσεων ενδιαφέροντος» είναι από αστείες έως ανύπαρκτες. Ολοι οι -πρώην και οι επόµενοιπρωθυπουργοί γνωρίζουν πολύ καλά πως οι ξένες επενδύσεις είναι το «κλειδί» για να βγούµε από την κρίση. Αλλά όλες οι προσπάθειες -µε εξαίρεση αυτή του Κώστα Καραµανλή, που προσέλκυσε ουσιαστικά τους Κινέζους επενδυτέςκυριαρχούνται από την ελαφρότητα και τη σαχλή επικοινωνιακή προσέγγιση. Οσοι «παροικούν την Ιερουσαλήµ» αναρωτιούνται ποιος ο λόγος να βλέπουµε να παίζεται µια κωµωδία που θυµίζει παλιά ελληνική ταινία µε τον «Μαυρογιαλούρο», να ψάχνονται επενδυτές µε τον παλαιοκοµµατικότερο δυνατό τρόπο. Πέραν τούτου, χρειάζεται µεγάλη προσοχή, γιατί οι περισσότεροι ξένοι επενδυτές µελετούν και ξαναµελετούν την ελληνική αγορά, αλλά δεν παίρνουν αποφάσεις. Μιλούν όµως µεταξύ τους και δίνουν τεράστια σηµασία στο πώς πάνε διάφορες επενδύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Ετσι όµως δεν κυβερνάται µια χώρα, όση ενέργεια και αυταπάρνηση και να διαθέσει όταν γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Χρειάζονται θεσµοί και κατάλληλοι άνθρωποι στις κρίσιµες θέσεις.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η Γερµανία δεν ακολουθεί τον δρόµο της αναπτυξιακής διπλωµατίας. Προτιµά την πολιτική του µαστιγίου («η Ευρώπη στους Γερµανούς»). Η ευρωζώνη κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα εξαιτίας της αδιάλλακτης πολιτικής της. Προσθέστε σε όλα αυτά το συγκρουσιακό διεθνές εµπόριο και τον ακήρυκτο συναλλαγµατικό πόλεµο (ανταγωνιστικές υποτιµήσεις) και θα καταλάβετε τι εστί επενδυτικό πανδαιµόνιο. Η πορεία της µετατροπής της Ελλάδας σε ένα νέο είδος αποµακρυσµένου, σύγχρονου γερµανικού οικονοµικού, διοικητικού και, φυσικά, πολιτικού Lebensraum («ζωτικού χώρου») καθίσταται όµως τώρα πιο εξόφθαλµη παρά ποτέ, µετά το Αεροδρόµιο των Αθηνών, τον ΟΤΕ και την «κατάκτηση» του πακέτου όλων των περιφερειακών αεροδροµίων της χώρας, και πρέπει να σταµατήσει…