Υπάρχει μια βασική οικονομική αλήθεια: Πως όταν δανείζεις σε ένα αφερέγγυο κράτος, τότε παύεις πια να είσαι δανειστής. Γίνεσαι ιδιοκτήτης του χρέους του.

Οι κυβερνήσεις των Μνημονίων, με τη βοήθεια της νεογκεμπελίστικης δημοσιογραφίας, που προσπαθεί ακόμη και σήμερα να το αποκρύψει, αγιοποιώντας τους οικονομικούς πρωταγωνιστές των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά, έσβησαν το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας. Ας μην ξεχνάμε ότι το μέλλον είναι μεγαλύτερο από το παρόν.

Ήταν αυτοί -οι Σημιτιστές που επέτρεψαν να αναδειχθεί ζήτημα φερεγγυότητας της χώρας, αποδεχόμενοι στους δανειστές μας το δικαίωμα να μην την εμπιστεύονται! Ομολόγησαν ότι οι Έλληνες δεν έχουν την ικανότητα ή ακόμη και τη βούληση να εξαλείψουν τις αιτίες της κρατικής χρεοκοπίας τους, συνομολογώντας πλήρη υποταγή.

Προφανώς, ο Έλληνας πολιτικός ραγιάς πολύ θαυμάζει την παροιμία του Τούρκου εχθρού του: «Xέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, φίλα το...». Εκεί φθάσαμε, λοιπόν, με την κυβέρνηση Τσίπρα να ξεπουλάει με το τραπεζικό μνημόνιο τα «κόκκινα» δάνεια, να εκχωρεί για 99 χρόνια τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας σε μια «Εταιρεία» που ελέγχεται από τους δανειστές και να προνομοθετεί μέτρα για μετά το 2018. Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας μετά το 2010, με τις επιχειρηματικές, τραπεζικές και μιντιακές ελίτ που τους περιβάλλουν, έχουν βολικά εγκατασταθεί σε κατάσταση προτεκτοράτου.

Το ΠΑΣΟΚ της γερμανικής διαπλοκής του Σημίτη εξελίχθηκε σε ΠΑΣΟΚ της γερμανικής καρπαζιάς του Γιώργου Παπανδρέου, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς μεταλλάχθηκε σε μνημονιακό υποτακτικό της Μέρκελ. Τι ειρωνεία, όμως. Στη συνέχεια, η Machtfrau, όπως αποκαλείται η Μέρκελ στη Γερμανία, δηλαδή ισχυρή γυναίκα (a woman in power), προτίμησε να «υποτάξει» την αντιμνημονιακή προπαγάνδα Τσίπρα.

Χωρίς κανέναν δισταγμό, αρνήθηκε στον Σαμαρά τη συμπαράσταση που χρειαζόταν η κυβέρνησή του για να κλείσει εικονικά η δική του αξιολόγηση και έτσι να διασωθεί η Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2015. Το Βερολίνο και «οι άλλοι» προτίμησαν να υποτάξουν ευθέως το «ριζοσπαστικό τέρας» του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί μας ξέρουν… Το προτεκτοράτο Ελλάς έχει ήδη δημιουργήσει τις δικές του νοοτροπίες και τώρα θαλασσοπνίγεται η αριστερή κυβέρνηση με τη δεξιά της τσόντα. Εντάξει… Μην ντρέπεστε, κύριε Τσίπρα. Η χώρα με τα τρία Μνημόνια αποτελεί και επισήμως προτεκτοράτο. Συνειδητοποιημένο όμως. Εσύ, αντί να τα σκίσεις, ποδοπάτησες τις αξίες σου. Όπως οι προηγούμενοι… και οι επόμενοι... Με την Ελλάδα των Μνημονίων τα όποια πλεονεκτήματα έλαβε από την ένταξή της στο ευρώ εξανεμίστηκαν. Αλλά δεν πρόκειται απλώς περί αυτού.

Τώρα η πορεία της μετατροπής της Ελλάδας σε ένα νέο είδος απομακρυσμένου, σύγχρονου γερμανικού οικονομικού, διοικητικού και, φυσικά, πολιτικού Lebensraum («ζωτικού χώρου») καθίσταται πιο εξόφθαλμη παρά ποτέ, με τη «βίαιη θεσμοθέτηση» νέων μέτρων από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου. Αφελώς -με την πολιτική έννοια του όρουο κ. Μητσοτάκης υποκλίθηκε στο Βερολίνο. «Το τέταρτο Μνημόνιο από το παράθυρο» το επιβάλλει το Βερολίνο, κ. Μητσοτάκη, και εσείς θα κληθείτε να το εφαρμόσετε ως πρωθυπουργός. ΟΧΙ, δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση σας, παρά το γεγονός ότι με διεγείρει η εξουσία... Τώρα, τα περί δημοσιονομικού «αέρα» και νέων διαπραγματεύσεων με τους δανειστές για να αλλάξει προς το καλύτερο η συμφωνία-Μνημόνιο, τα έχουμε ξανακούσει πολλές φορές – και από την κυβέρνηση Σαμαρά, στην οποία συμμετείχατε ως κορυφαίο στέλεχος. Το ενδεχόμενο να υπάρξει και τέταρτο Μνημόνιο είναι αναπόφευκτο… επειδή η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές πριν από το 2018. Η κρίση και η λιτότητα θα αρχίσουν στοιχειωδώς να αντιμετωπίζονται μόνο όταν η χώρα θα μπορέσει να βγει μόνη της στις αγορές, με χαμηλά επιτόκια, και αυτό δεν μπορεί να γίνει μέχρι το τέλος του τρέχοντος Μνημονίου, που λήγει τον Αύγουστο του 2018.

Το πρόγραμμα της Ν.Δ. για την έξοδο από την κρίση (το οποίο συζητήθηκε από τον κ. Μητσοτάκη στο Βερολίνο και, δυστυχώς, κρύβεται από τον ελληνικό λαό) εδράζεται στη συνέχιση της χρηματοδότησής του από τους Ευρωπαίους δανειστές μας. Αυτά… Τέλος, οι πρωτοφανούς σκληρότητας όροι που είναι διάσπαρτοι στη συμφωνία παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, του πολίτη και των εργαζομένων. Οι όροι, που παραβιάζουν άμεσα κοινωνικά δικαιώματα των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων καθώς και επαγγελμάτων και δραστηριοτήτων, ενώ ταυτόχρονα ευνοούν έμμεσα υψηλά κέρδη και εισοδήματα.

Oταν μια χώρα βρίσκεται σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, είναι αυτονόητο πως πειθαρχεί στους οικονομικούς κηδεμόνες, πειθαρχώντας στη διεκπεραίωση των υποδείξεων και των εντολών τους. «Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, φίλα το…». Το δόγμα της Νέας Ελλάδας… Δεν θέλω να σε τρομάξω, φίλε αναγνώστη, αλλά εθνικοί λόγοι είναι που επιβάλλουν την αλήθεια για την καταστροφή που προκάλεσαν πολιτικοί τυχοδιώκτες στη χώρα. Ομως, είναι τόση η ένταση και τέτοια η φύση των ιστορικών αλλαγών, ώστε αδρές αναλογίες με τα σημερινά μπορείς να βρεις μόνο με αναδρομές στον μακρύ ιστορικό χρόνο: Στον Εμφύλιο και στον επαχθή δανεισμό μετά το ξέσπασμα του Αγώνα του ’21, στη χρεοκοπία του 1893, στην καταστροφή του ’22, στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφύλιου. Εντούτοις, η μελέτη της Ιστορίας δεν περιέχει συνταγές ούτε καν παρηγοριά.