ΠΡΟΦΑΝΩΣ µια κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωµα να επιβάλει φόρους όταν αυτοί επιµερίζονται αναλογικά σε όλους τους πολίτες και όταν αποσκοπούν στην ανάπτυξη της χώρας. Οµως, στη χώρα της «αριστερής Μπανανίας» παρακολουθούµε να εξελίσσεται και ένα τσουνάµι της φορολογίας των φτωχών! Εξακολουθούν και ψάχνουν από το 2010, όταν η χώρα εισήλθε στην εποχή των Μνηµονίων, από ποιους θα προκύψουν τα φορολογικά έσοδα, σε µια χώρα κατά 25% φτωχότερη. Και βρήκαν τη ληστρική αύξηση των φόρων, ενώ οι φοροδιαφεύγοντες ζουν και βασιλεύουν ακόµη και στην εποχή των capital controls. ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ υπ’ όψιν ότι τα ελληνικά νοικοκυριά έχασαν 57 (!) δισ. ευρώ από το 2010, όταν ξέσπασε η κρίση. Σύµφωνα µε µελέτη που δηµοσιεύεται από την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), το διαθέσιµο εισόδηµα µειώθηκε από 173,5 δισ. σε 116,5 δισ. ευρώ. Οι µισθωτοί πλήρωσαν και πληρώνουν την κρίση, καθώς είναι αυτοί που έχασαν το µεγαλύτερο τµήµα του εισοδήµατός τους από τo 2010 µέχρι και τουλάχιστον το 2016.

Συνολικά, σύµφωνα µε τη µελέτη, τα ελληνικά νοικοκυριά έχασαν τo 37,5% της περιουσίας τους. Αυτό σηµαίνει ότι συρρικνώθηκαν οι καταθέσεις-αποταµιεύσεις, ενώ ρευστοποιήθηκαν οι συµµετοχές σε αµοιβαία κεφάλαια, χρεόγραφα και µετοχές. Για πολλοστή φορά κράτος και κυβέρνηση κοροϊδεύουν τους πολίτες και οι πολίτες κοροϊδεύουν το κράτος. Οµως βλέπουµε ακόµη και σήµερα να τοποθετείται στο φορολογικό απυρόβλητο το µεγάλο κεφάλαιο και τα φορολογικά βάρη για την κατάκτηση πρωτογενών πλεονασµάτων να πέφτουν ολοένα και πιο ανελέητα στα κεφάλια των φτωχών και κυρίως στη µεσαία τάξη. Πέρα από κάθε νοµιµότητα και στην υπηρεσία της αριστοκρατίας του πλούτου, καταδικάζουν έτσι τους φτωχότερους πολίτες σε µια φορολογική δουλεία δίχως τέλος, προκειµένου να αποπληρωθούν τα δάνεια της χώρας, ενώ οι πλουσιότεροι απολαµβάνουν τα λεφτά τους σε φορολογικούς παραδείσους.

ΕΙΧΑΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ στην ιδέα ότι τα υψηλά εισοδήµατα πρέπει να φορολογούνται µε µεγάλο συντελεστή και επιπρόσθετα µε την «προσωρινή» έκτακτη φορολογία, που µονιµοποιήθηκε. Κάποιοι µπορούν να ισχυριστούν ότι πληρώνουν οι έχοντες... Στην πράξη, πρόκειται για αντικίνητρο στη βελτίωση του εισοδήµατος, καθώς τιµωρούνται όσοι δηλώνουν µεγαλύτερο εισόδηµα! Μαζί µε αυτή τη λαϊκίστικη εκδοχή της φορολογίας ήρθε και η φορολογία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Κι αυτή είναι από τις υψηλότερες στην περιοχή! Κι αυτό το συνηθίσαµε, µε τη δικαιολογία ότι υπάρχει εκτεταµένη φοροδιαφυγή. Εκτός από αυτά, έχουµε σχεδόν τον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ, ενώ πολλά καθηµερινά προϊόντα δεν εντάσσονται στον χαµηλό συντελεστή, όπως σε άλλες χώρες. Ούτε η σηµαντική αυτή επιβάρυνση κάνει εντύπωση, επειδή το κράτος έχει ανάγκες. Συνηθίσαµε και στη ληστρική έµµεση φορολογία. Βέβαια, παρά την επιβολή υψηλών συντελεστών, ενδεχοµένως εξαιτίας της επιβολής τους, τα φορολογικά έσοδα µειώνονται, αποδεικνύοντας πόσο λάθος είναι η πολιτική αυτή.

Παράλληλα, αυξάνεται σε εξωφρενικά επίπεδα η φορολογία, εκτός από τα «υψηλά» εισοδήµατα, και στα χαµηλά! Θα πληρώνουν περισσότερα όχι µόνον οι «έχοντες», αλλά και όσοι έχουν ελάχιστα εισοδήµατα από τόκο καταθέσεων, από ενοίκια ή περιστασιακή απασχόληση. ΠΑΝΤΩΣ, η Ιστορία είναι γεµάτη ανώφελες θυσίες, εξεγέρσεις, ταραχές και εµφύλιους πολέµους που ξέσπασαν εξαιτίας άδικων φόρων: όταν οι πολίτες δεν άντεχαν πια να σηκώνουν το βάρος τους, προχωρούσαν σε φορολογική ανυπακοή. Το µεγάλο κραχ και η µεγάλη οικονοµική κρίση της δεκαετίας του 1930 φόρτωσαν τους Αµερικανούς µε πρωτοφανή φορολογικά βάρη. Οι φόροι ως ποσοστό του εθνικού εισοδήµατος διπλασιάστηκαν από 11,6% το 1929 σε 21,1% το 1932. Παράλληλα αυξήθηκε σε ύψη-ρεκόρ ο αριθµός εκείνων που αρνούνταν να καταβάλλουν φόρους, φτάνοντας στο 26,3% το 1933. Είχαν µάλιστα δικές τους οργανώσεις, περίπου 3.000 το 1933, που διεκδικούσαν µείωση των φόρων. Εκείνη τη χρονιά, µία από αυτές, στο Σικάγο, µε 30.000 µέλη, οργάνωσε µία από τις µεγαλύτερες φορολογικές απεργίες στην αµερικανική ιστορία.

ΤΟ 1989, η συντηρητική κυβέρνηση της Θάτσερ εισήγαγε στη Βρετανία τον «κοινοτικό φόρο», ο οποίος επιβάρυνε κυρίως τις πιο φτωχές οικογένειες. Ο άδικος φόρος προκάλεσε µια µεγάλη εκστρατεία φορολογικής ανυπακοής. Σε ορισµένες περιοχές της χώρας, έως και το 30% του πληθυσµού αρνιόταν να καταβάλλει αυτόν τον φόρο. Οι Αρχές προσπάθησαν να τον επιβάλουν µε δρακόντεια κατασταλτικά µέτρα, προκαλώντας έτσι γενικευµένες ταραχές. Αυτός ο φόρος υπήρξε µία από τις βασικές αιτίες που οδήγησαν στην παραίτηση της Θάτσερ από την πρωθυπουργία και την κοµµατική ηγεσία, κατόπιν πιέσεων από το ίδιο της το κόµµα. ΚΑΙ ΤΟ 1848, όταν η αριστοκρατική κυβέρνηση της Γερµανίας κατήργησε το πρώτο αιρετό Κοινοβούλιο της χώρας, αυτό δήλωσε πως η κυβέρνηση δεν έχει πια το νόµιµο δικαίωµα να συλλέγει φόρους. Και στην εφηµερίδα «Νόιε Ράινισε Τσάιτουνγκ», ο Καρλ Μαρξ έγραφε: «Από σήµερα καταργούνται οι φόροι! Η πληρωµή τους είναι προδοσία. Και η άρνηση πληρωµής υπέρτατο καθήκον του πολίτη!». Ο Μαρξ διώχθηκε για προτροπή σε φορολογική ανυπακοή. Οµως απαλλάχθηκε, επειδή έγινε δεκτό πως δεν είναι παράνοµη η φορολογική ανυπακοή απέναντι σε µια παράνοµη κυβέρνηση. Τέλος, ο θρύλος... µάς έχει παραδώσει τη λαίδη Γκοντάιβα ολόγυµνη πάνω σε ένα άλογο να περιδιαβάζει τους δρόµους του Κόβεντρι. Αυτό ήταν το τίµηµα που χρειάστηκε να καταβάλει προκειµένου να πείσει τον σύζυγό της και ηγεµόνα της πόλης να απαλλάξει τους κατοίκους της από τους επαχθείς φόρους µε τους οποίους τους είχε φορτώσει.