Εγώ, μια ΑΕΚτζού από την κοιλιά της μάνας μου, που μας βολτάριζε με τη Μαρίτα στα σοκάκια της Πόλης, εκεί που οι οικογένειες είχαν φιλότιμο -μαζί με γροθιές-, το ένιωσα ξανά τώρα με τη «Θύρα 7».

Η ανάρτησή της στα social media για τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα σχετικά με τη «λάσπη» που προσπαθούν να ρίξουν στον Ολυμπιακό και τον πρόεδρό του, Βαγγέλη Μαρινάκη, είναι μια ανάλυση κοινωνικής αξιοπρέπειας και καίριας αλήθειας. Μέσα από την επίσημη σελίδα της στο facebook επισημαίνονται: «Προφανώς δεν έχει ανάγκη ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός κανέναν συμπαραστάτη στον αγώνα που δίνει απέναντι στον συκοφάντη Καμμένο, στους επίορκους Λιμενικούς, στους γνωστούς “ζούγκλες” παρακρατικούς και ΚΥΠατζήδες και στα αφεντικά τους. Και είμαστε βέβαιοι ότι ο πρόεδρός μας θα τους κυνηγήσει όλους αυτούς, μέχρι να βρουν μαύρο χιόνι. Εχουμε ανεχθεί αρκετά. Εχουμε προκληθεί πέρα από τα όρια. Και από τον υπουργό Κοντονή, ο οποίος από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε υφυπουργός Αθλητισμού αλλά και τώρα ως υπουργός Δικαιοσύνης έδειξε και δείχνει το απύθμενο μίσος του προς την ομάδα μας και τον κόσμο της. Χρυσόγονοι, Ζουράρηδες, Βερναρδάκηδες... Κοντονής και Καμμένος. Δεν θα πούμε να τους μαζέψει ο κ. Τσίπρας. Τώρα είναι αργά. Είστε ΚΑΜΜΕΝΟΙ στη συνείδησή μας. ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΣΑΣ…».

Ο Αλέξης Τσίπρας δικαίως μπορεί να κατηγορηθεί για εξαπάτηση της κοινωνίας, για ασύστολα ψεύδη, για μνημονιακή μετάλλαξη. Μπορεί να κατηγορηθεί ότι εξυπηρετεί συμφέροντα Αμερικανών, Εβραίων, Κινέζων, Ρώσων κ.ά. Ο λαός τού είπε το υπέροχο «Οχι» και εκείνος υλοποίησε το διαβόητο «Ναι». Αλλά τώρα ο διασυρμός και ο εξευτελισμός της διακυβέρνησής του από τους Καμμένο και Κοντονή αγγίζουν βάναυσα τον ίδιο. Ο δρόμος που ανοίγεται για τον κ. Τσίπρα είναι μονόδρομος: να τους εξαναγκάσει σε παραίτηση. Για ένα φιλότιμο, κ. Τσίπρα... Για τους πολλούς το μέλλον θα είναι «μαύρο», αφού οι απαιτήσεις του Μνημονίου που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας θα αρχίσουν να γίνονται αφόρητες. Απεργίες, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις. Ομως όλες αυτές οι εκδηλώσεις εκφράζουν μια ευρύτερη απόρριψη αυτής της Αριστεράς με τη βρωμιάρα δεξιά της «τσόντα», που καταργεί βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, όπως η προστασία της εργασίας και η στήριξη της κοινωνίας.

Η χώρα έχει παγιδευτεί σε έναν ζοφερό φαύλο κύκλο λιτότητας και πρωτογενών πλεονασμάτων του 2% μέχρι το 2060. Σύμφωνοι, δεν είναι ένα ολοκληρωμένο ριπλέι της Μεγάλης Υφεσης του ’30 στις ΗΠΑ, αλλά αυτό δεν είναι παρηγοριά. Η ανεργία γίνεται καταστροφικά υψηλή. Και οι δημοκρατικές αξίες βρίσκονται υπό πολιορκία.

Οχι δεν πρόκειται για κινδυνολογίες. Τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό μέτωπο είναι σημαντικό να μην πέσουμε στην παγίδα της σύγκρισης με το Κραχ. Η υψηλή ανεργία δεν είναι «καλή» μόνο και μόνο επειδή δεν έχει φτάσει στα επίπεδα του 1933: και οι δυσοίωνες πολιτικές τάσεις δεν πρέπει να απορρίπτονται μόνο και μόνο επειδή δεν έχει εμφανιστεί ακόμη κάποιος Χίτλερ. Μια έκθεση που συζητήθηκε κεκλεισμένων των θυρών στη Γερμανία, για το μέλλον του ευρώ και τις αντοχές του, προβλέπει έναν πολιτικό και κοινωνικό Αρμαγεδδώνα για τη χώρα μας: «Οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές ανισότητες ευκαιριών θα εξακολουθήσουν να τροφοδοτούν αισθήματα αδικίας στους πολλούς. Ετσι θα αυξηθούν η ένταση και η αστάθεια, με εκδηλώσεις αναταραχής, βίας, εγκληματικότητας και τρομοκρατίας.

Μολονότι οι υλικές συνθήκες στην Ευρωζώνη αναμένεται να βελτιωθούν τα προσεχή 30 χρόνια, το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα γίνει μεγαλύτερο στη χώρα μας. Οι ανισότητες μπορεί να οδηγήσουν στην επανεμφάνιση όχι μόνο σε έξαρση αντικαπιταλιστικών ιδεολογιών που θα συνδέονται με αναρχικά ή μηδενιστικά κινήματα, αλλά ακόμη και στον λαϊκισμό και τον μαρξισμό». Ο δρόμος σε έναν αμείλικτο ανταγωνισμό στις αγορές για νέα δάνεια, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι κοινωνικές ανάγκες, θα έχει σοβαρές συνέπειες. Γι’ αυτό δεν χωρούν ικεσίες και απλωμένες παλάμες. Μονάχα γροθιές. Για ένα φιλότιμο... Τις καλύτερες μέρες που μας είχαν υποσχεθεί, λοιπόν, ίσως να μην τις ζήσει ποτέ η γενιά των παιδιών μας. Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκτιμά πως οι χώρες της Ευρωζώνης θα χρειαστούν τουλάχιστον 16 χρόνια ώσπου να επιστρέψει το δημόσιο χρέος τους στο 60% που ορίζει η Συνθήκη της Λισαβόνας. Και αυτό είναι το καλύτερο σενάριο. Γιατί υπάρχουν άλλα δύο χειρότερα, σύμφωνα με τα οποία, η επιστροφή στην αρετή δεν έχει ορατή αρχή. Και όλα αυτά ασχέτως του πόσο σκληρά και επώδυνα θα είναι τα μέτρα λιτότητας που έτσι κι αλλιώς θα επιβάλουν στους λαούς τους αυτές οι χώρες. Την εικόνα του νοσηρού κλίματος την παρατηρούμε να ξεδιπλώνεται όλο και πιο άγρια.

Η διαφθορά αυξάνεται στο αξιακό «θερμοκήπιο» της πολιτικής του εύκολου χρήματος της Αριστεράς και του ανυπόμονου χρηματοκαπιταλισμού της, που συναντήθηκε με τον κομματοκρατισμό, τα κυκλώματα, τις επιχειρηματικές αυλές και κατέληξε σε εξαθλιωμένες πολιτικές συμπεριφορές. Ο Γκόρντον Γκέκο συνάντησε τον Γκρούεζα και παρήγαγαν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κομματικούς μιζαδόρους με off-shore. Οταν το κράτος δεν λειτουργεί με ακεραιότητα, συνέχεια και συνέπεια, η οικονομία θα προσελκύει τους επιτήδειους και θα εξοντώνει τους σοβαρούς, υπομονετικούς επιχειρηματίες. Ο κρατικός μηχανισμός θα έλκει τους αργόσχολους, που θα πηγαίνουν για τις μεγάλες «αρπαχτές», όσο δεν υπάρχουν έλεγχοι, διαδικασίες και πρότυπα