H πτωχευμένη Ελλάς των τριών Μνημονίων και του ΔΝΤ, με χαίνουσες πληγές από την οικονομική χρεοκοπία και την κοινωνική απελπισία, συνεχίζει να κλυδωνίζεται επώδυνα μέσα σε ένα περιβάλλον που διαμορφώνει μείζονες γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Κακά τα ψέματα, το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό οικοδόμημα παραμένει σε τροχιά κατάρρευσης. Αν δεν μας πεθάνει (όπως στο Μάτι) και δεν πεθάνει και η ίδια, η χώρα στην οποία θα ζήσουμε θα είναι διαφορετική από εκείνη που γνωρίζαμε. Ομως, η ελπίδα ότι θα ξεκινήσει η αναγέννηση μετά την 20ή Αυγούστου, ακόμη δεν διαφαίνεται. Το παρόν έχει καεί, ενώ το μέλλον παραμένει μετέωρο. Τελικά, κοινωνική δυναμική που γεννιέται από τους οξυδερκείς εκτιμητές της ειλικρίνειας, όχι από τα αθύρματα της αριστερής ή και της «σοβαροφανούς» κατεστημένης αντίληψης, ίσως κάποτε να αναδυθεί... Πάντως, αξίζει να επισημανθεί μέσα στην ηλίθια υστερία που καλλιεργείται μονίμως από ημιμαθείς και κομματικά χειραγωγούμενους δημοσιογράφους, ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να γίνει Ελλάδα, ούτε εάν και όταν προσφύγει στη σωτηρία του ΔΝΤ. Το παρελθόν εγγυάται το μέλλον, καθώς ο Ερντογάν έχει χειριστεί την κρίση με επιτυχία.

Mετά τo συναλλαγματικό και τραπεζικό κραχ του 2001, μπήκε το 2002 σε τριετές πρόγραμμα του ΔΝΤ. Στα τέλη του έτους έγιναν εκλογές, το ΑΚΡ τις κέρδισε με 34,26% και στις 14 Μαρτίου 2003 ο Ταγίπ Ερντογάν σχημάτισε κυβέρνηση, η οποία ανέλαβε την εφαρμογή ενός εξαιρετικά σκληρού προγράμματος, το οποίο πέτυχε. Αλλά ο Ερντογάν, διαπιστώνοντας ότι η Τουρκία δεν ήταν τελείως έτοιμη, δεν δίστασε να ζητήσει την ανανέωσή του για άλλη μία 3ετία, έως τον Μάιο του 2008. Και αυτό ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Ομως, στην επιτυχία της η Τουρκία είχε δύο πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα, που δεν είχε η Ελλάδα. Την υποτίμηση κατά 50% της τουρκικής λίρας (ενώ η Ελλάς του ευρώ δεν είχε αυτή τη δυνατότητα) και το γεγονός ότι δεν είχε πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα αλλά πλεόνασμα, όταν ξέσπασε η τραπεζική κρίση. Και από το 2003 που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Ερντογάν, η οικονομία εκτινάχθηκε κατά 74%.

Η αναγέννηση της οικονομίας και της ισλαμικής κοινωνίας αποτέλεσε επίτευγμα ιστορικών διαστάσεων. Η συμμαχία του Ερντογάν με το τουρκικό κεφάλαιο των ανερχόμενων μεσαίων στρωμάτων και των νέων επιχειρηματιών της Ανατολίας και ο εναγκαλισμός με την επιχειρηματική ελίτ της Κωνσταντινούπολης συνέτριψαν το κεμαλικό κατεστημένο. Η τόσο περίπλοκη πολιτική και κοινωνική μεταμόρφωση, που συνεχίζει να συντελείται στην Τουρκία, ενέχει το στοιχείο της μοναδικότητας. Ο αδυσώπητος πόλεμος, που κήρυξε ο Ερντογάν στην κεμαλική άρχουσα κοσμική ελίτ (δηλαδή τον Στρατό, το δικαστικό σώμα, τους διπλωμάτες, τους γραφειοκράτες, τους ακαδημαϊκούς και τα ΜΜΕ), ανέδειξε ανέλπιστα ισχυρούς τους νεοοθωμανούς. Η τουρκική άρχουσα τάξη είχε εθισθεί επί δεκαετίες να ασκεί την εξουσία από θέση ισχυρής ιδεολογικής και πολιτικής επιβολής. Αυτό το μόρφωμα που είχε στήσει το κεμαλικό βαθύ κράτος και που ήταν εξόχως εθνο-φονταμενταλιστικό αποδομήθηκε από τον Ερντογάν! Στις πρόωρες εκλογές της 24ης Ιουνίου εξήλθε ξανά θριαμβευτής, με συνέπεια να εκτοξευθεί χωρίς έλεος πλέον ο διεθνής οικονομικός πόλεμος εναντίον του.

Η τουρκική λίρα βυθίζεται από ρεκόρ σε ρεκόρ έναντι του δολαρίου, η φυγή των ξένων κεφαλαίων παίρνει διαστάσεις, ενώ το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών ξεπέρασε τα 54 δισ. δολάρια. Ωστόσο η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη, επειδή τα συναλλαγματικά αποθέματα παραμένουν υψηλά.

Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν φοβάται σοβαρή επιδείνωση της κατάστασης... Ομως είναι προετοιμασμένος. Η Αγκυρα απέσυρε ήδη όλο τον χρυσό της από τις ΗΠΑ... Στην αμερικανική κεντρική τράπεζα η Τουρκία διατηρούσε 28,7 τόνους χρυσού. Τα συνολικά αποθέματα σε χρυσό, σύμφωνα με έκθεση της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας που δημοσιεύθηκε νωρίτερα τον Απρίλιο, ανέρχονται σε 564,6 τόνους, που αναλογούν στο ποσό των 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων.