Όχι, δεν είναι απλώς μια συνωμοσία... Είναι άπειρες επί σειρά ετών οι συνωμοσιολογικές προσπάθειες της Ουάσινγκτον, του αμερικανικού Κογκρέσου, της CIA, της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και, βεβαίως, του λόμπι των Ελληνοαμερικανών επιχειρηματιών με ανομολόγητο στόχο να πιέσουν τον σεβάσμιο Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο να υπηρετήσει τα «παιχνίδια» της Δύσης. Δηλαδή, να χρησιμοποιηθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως όχημα κατά της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ του Τραμπ προβάλλουν έναν ξεπερασμένο και κυρίως επικίνδυνο εθνικισμό («πρώτα η Αμερική») με απρόβλεπτες προεκτάσεις.

Απλώς, να θυμίσω την ύπουλη προσπάθεια που έγινε κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης Βαρθολομαίου στο Κίεβο. Τότε, ο Πούτιν ζήτησε τη βοήθεια της Τουρκίας και της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, προκειμένου να πιεστεί ο Πατριάρχης και να μην ενδώσει στις σφοδρές πιέσεις του Γιουσένκο και των ΗΠΑ για αυτοκεφαλία. Εζησα επί τρεις βραδιές τα παιχνίδια για πολύ σκληρά νεύρα που παίχτηκαν στο Κίεβο και ευτυχώς διασώθηκε ο σοφός μας Οικουμενικός Πατριάρχης από το να ενδώσει. Αλλά, δυστυχώς, τώρα ήταν πολύ αδύναμος να αντιδράσει, κυρίως επειδή είναι μόνος και ευάλωτος, περιτριγυρισμένος από άθλιους «φίλους» και ένα ελληνικό κράτος με σαθρή διπλωματία και ανεπαρκή Εκκλησία της Ελλάδος.

Να επισημανθεί ότι μια από τις σοβαρές συνωμοσίες εις βάρος του Πατριάρχη έγινε τον Αύγουστο του 2016, όταν τον έφεραν να μηχανορραφεί με τους πράκτορες της CIA και τον «συνεργάτη» τους Φετουλάχ Γκιουλέν εναντίον της τουρκικής κυβέρνησης - αλλά και κατά της Ρωσικής Εκκλησίας. Ηταν ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε σε ρωσικά, τουρκικά, ακόμα και ευρωπαϊκά μέσα. Ως συγγραφέας παρουσιαζόταν ο βετεράνος πρέσβης των ΗΠΑ Αρθουρ Χιουζ, ο οποίος υπήρξε αναπληρωτής υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Εγγύς Ανατολής, συνεργάτης του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής στην Ουάσινγκτον και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Διπλωματίας. Με μία «λεπτομέρεια»: δεν το έγραψε εκείνος. Το Ινστιτούτο Μέσης Ανατολής έσπευσε να επισημάνει ότι η σκοτεινή συνωμοσία είχε στόχο να ανατρέψει την τουρκική κυβέρνηση και να... αντιστρέψει την πρόοδο στις σχέσεις Τουρκίας - Ρωσίας.

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο «τσάρος» του 21ου αιώνα επιδιώκει διακαώς να ηγεμονεύσει στον ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο, καθώς το ήμισυ και πλέον του παγκόσμιου ορθόδοξου ποιμνίου τού ανήκει, έχοντας βλέψεις για το Αγιον Ορος και την πρωτοκαθεδρία στον χώρο της Ορθοδοξίας. Αλλά η τωρινή ρήξη μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και Μόσχας δεν έχει θεολογικό χαρακτήρα, αλλά πρωτίστως γεωπολιτικό. Η πρόσφατη απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη να αναγνωρίσει το αυτοκέφαλο της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και να ακυρώσει το Συνοδικό Διάταγμα του 1686 έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ιδιαίτερα ύστερα από την επικράτηση των κεμαλικών και των αδίστακτων Τούρκων εθνικιστών, μετά το 1908, βιώνει μια διαρκή υπαρξιακή απειλή. Και η επιβίωσή του εξαρτάται αποκλειστικά «από τον οίκτο της Ουάσινγκτον». Οι ιδεολογικές διαφορές στον νέο κόσμο άρχισαν ξανά να γίνονται μεγάλες, όσο εκείνες του Ψυχρού Πολέμου και του χάσματος μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, το 2014.

Τέλος, ο στενότατος εναγκαλισμός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τον υπερατλαντικό σύμμαχο έχει οδηγήσει τις ελληνορωσικές σχέσεις σε μια πορεία ελεύθερης πτώσης και παρενεργειών. Ευτυχώς, μετά την υψηλού ενδιαφέροντος συνεισφορά στο επιστημονικό πεδίο της εξωτερικής πολιτικής της «θεωρίας της κότας» εκ μέρους του φαιδρού Νίκου Κοτζιά, από την οποία σωθήκαμε, δεν ξέρω τι μας περιμένει...

Η επιστροφή της γεωπολιτικής αναδεικνύεται επώδυνη για όλους, καθώς η γεωπολιτική αντιπαράθεση, που θα μπορούσε να ονομασθεί και νέος Ψυχρός Πόλεμος, μεταξύ Δύσης και Ρωσίας έχει ως βασικό πεδίο δράσης τα Βαλκάνια. Με κυριεύει απελπισία, καθώς γνωρίζω ότι η «μαγκιά» στα λόγια από τη «μαγκιά» στην πράξη, σε μια τόσο επικίνδυνη γειτονιά, είναι επικίνδυνη ως νοοτροπία στο Ελλαδιστάν... Η Ελλάδα επηρεάζεται, συνεπώς, από τον νέο Ψυχρό Πόλεμο, αλλά το «ανήκομεν εις την Δύσιν» δύσκολα θα αλλάξει, προς το παρόν...