ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Euro 2004: 15 χρόνια από το έπος της Εθνικής στην Πορτογαλία
Σαν σήμερα, 4 Ιουλίου του 2004, η Εθνική Ελλάδας κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης, στο Euro της Πορτογαλίας, επικρατώντας 1-0 των διοργανωτών στον τελικό.
Είναι από τις φορές που ακόμα και η ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει ακριβώς τον άθλο που πέτυχε η εθνική μας ομάδα στα γήπεδα της ιβηρικής χερσονήσου το 2004. Αξέχαστο, μοναδικό, ανεπανάληπτο είναι μερικές από αυτές για το έπος της Ελλάδας εκείνο το καλοκαίρι. Ένας μήνας… παράνοιας που ολοκληρώθηκε με τον μεγάλο τελικό απέναντι στην Πορτογαλία.
«Στόχος είναι η καλή εμφάνιση και ότι βγει. Και έναν βαθμό να πάρουμε, ευχαριστημένοι θα είμαστε. Έστω και ένα γκολ, θα είναι κάτι θετικό». Αυτά ήταν τα λόγια του Ότο Ρεχάγκελ, λίγες ημέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης. Μιας διοργάνωσης, η οποία έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία τόσο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Τα αποτελέσματα που έφεραν την Έλλαδα στην κορυφή της Ευρώπης:
Ελλάδα – Πορτογαλία 2-1 (Καραγκούνης 6′, Μπασινάς 51′ πέναλτι – Ρονάλντο 90′), Πόρτο, 12/06/2004
Ελλάδα – Ισπανία 1-1 (Χαριστέας 67′ – Μοριέντες 28′), Πόρτο, 16/06/2004
Ελλάδα – Ρωσία 1-2 (Βρύζας 44′ – Κιριτσένκο 2′, Μπουλίκιν 17′), Φάρο Λούλε, 20/06/2004
Ελλάδα – Γαλλία 1-0 (Χαριστέας 65′), Λισαβόνα, 25/06/2004.
Ελλάδα – Τσεχία 1-0 (Δέλλας 105′), Οπόρτο, 01/07/2004
Ελλάδα – Πορτογαλία 1-0 (Χαριστέας 57′), Λισαβόνα, 04/07/2004
Ο θρίαμβος της Λισαβόνας λεπτό προς λεπτό
Ο Ότο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του είχαν φτάσει στον τελικό της Λισαβόνας αποκλείοντας την Τσεχία μετά από 105 λεπτά πραγματικής «μάχης». Το πλάνο για την κούπα ήταν σαφέστατο όπως και αποτελεσματικό. Άμυνα που… τσακίζει κόκαλα και ένα κέντρο που δεν θα σταματάει να τρέχει ούτε δευτερόλεπτο.
Στο αγωνιστικό χώρο του «Ντα Λουζ» παρατάχθηκαν οι εξής παίκτες: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Καψής, Δέλλας, Φύσσας, Γιαννακόπουλος, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Χαριστέας, Βρύζας.
Το αργό τέμπο της Εθνικής μας έδειχνε να παγιδεύει τους Πορτογάλους, οι οποίοι προσπαθούσαν με μεμονωμένες ενέργειες του Φίγκο και του Ρονάλντο να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη.
Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι είχε αρχίσει από νωρίς τις αλχημείες για να διασπάσει την γρανιτένια άμυνα της Ελλάδας, και μάλιστα πραγματοποίησε την πρώτη του αλλαγή στο 43’ (αναγκαστική) βγάζοντας τον Μιγκέλ και περνώντας τον Πάουλο Φερέιρα στον αγωνιστικό χώρο.
Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, αλλά όλοι πίστευαν πως το τέλος θα ήταν «γαλανόλευκο».
Το ρολόι στο «Ντα Λουζ» είχε φτάσει στο 57ο λεπτό, όταν ο Άγγελος Μπασινάς πλησίαζε αργά την μπάλα για να εκτελέσει το κόρνερ, με τους πέντε χιλιάδες Έλληνες στις εξέδρες να ξεσηκώνονται λες και ήξεραν αυτό που θα συνέβαινε δευτερόλεπτα αργότερα.
Ο μέσος της Ελλάδας σέντραρε και ο Άγγελος Χαριστέας, πήδηξε πιο ψηλά από όλους κάνοντας το 1-0 και «παγώνοντας» το κατάμεστο «Ντα Λουζ», με τον Μάρκους Μερκ να δείχνει την σέντρα.
Τα 34 λεπτά για τον θρίαμβο θύμιζαν αιώνες. Οι Έλληνες έκλειναν κάθε χώρο μη αφήνοντας τους Πορτογάλους να πάρουν ανάσα. Ο Ότο Ρεχάγκελ έδωσε εντολή στους παίκτες να οπισθοχωρήσουν στα τελευταία 15 λεπτά, περνώντας παράλληλα τον Στέλιο Βενετίδη αντί του Στέλιου Γιαννακόπουλου για να κλείσουν καλύτερα οι πτέρυγες, όπου ο Φίγκο με τον Ρονάλντο εναλλάσσονταν διαρκώς δημιουργώντας ρήγματα.
Τελευταία δέκα λεπτά. Το ένα σουτ διαδέχεται το άλλο. Πότε ο Φίγκο, πότε ο Ρονάλντο προσπαθούν να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη, όμως, ο κορυφαίος τερματοφύλακας του Euro 2004 διώχνει διαρκώς.
Στο 86ο λεπτό ένα απρόσμενο γεγονός διακόπτει το παιχνίδι κόβοντας τον ρυθμό των Πορτογάλων, οι οποίοι επιτίθεντο κατά κύματα. Ο διάσημος Καταλανός εισβολέας, Jimmy Jump, θα μπει στο γήπεδο κατευθυνόμενος προς τον αρχηγό των Πορτογάλων, Λουίς Φίγκο, πετώντας του την σημαία της Μπαρτσελόνα, καθώς είχε μεταγραφεί λίγους μήνες πριν στην «μισητή» Ρεάλ.
Με την επανέναρξη, ο Φίγκο προσπάθησε (όντας έξω φρενών) να ισοφαρίσει, αλλά το αριστερό του σουτ μέσα από την περιοχή στις καθυστερήσεις, έγλειψε το δοκάρι περνώντας μόλις άουτ.
Τρία σφυρίγματα ακούστηκαν και ο Μάρκους Μερκ έστειλε μια χώρα στους δρόμους να πανηγυρίσει το μεγαλύτερο θρίαμβο που έχει δει ποτέ ο παγκόσμιος αθλητισμός.
Μετά την απονομή δέκα εκατομμύρια Έλληνες ξεχύθηκαν σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας. Η Ομόνοια ήταν το επίκεντρο των πανηγυρισμών, καθώς περισσότεροι από 1 εκατομμύριο Έλληνες σε μια τεράστια αγκαλιά φώναζαν ρυθμικά τα ονόματα του Ότο Ρεχάγκελ και των παικτών του.
Χωρίς χρωματισμένους οπαδούς, χωρίς διακρίσεις ομάδων, ο χορός είχε στηθεί. Κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ. Γέροι, νέοι και παιδιά αγκαλιαζόντουσαν και δάκρυζαν από την χαρά τους. Το ραντεβού ωστόσο είχε ανανεωθεί για την επόμενη ημέρα. Όταν οι «γαλανόλευκοι» θα έφταναν στην πατρίδα με το βαρύτιμο τρόπαιο.
Πηγή: in.gr
Είναι από τις φορές που ακόμα και η ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει ακριβώς τον άθλο που πέτυχε η εθνική μας ομάδα στα γήπεδα της ιβηρικής χερσονήσου το 2004. Αξέχαστο, μοναδικό, ανεπανάληπτο είναι μερικές από αυτές για το έπος της Ελλάδας εκείνο το καλοκαίρι. Ένας μήνας… παράνοιας που ολοκληρώθηκε με τον μεγάλο τελικό απέναντι στην Πορτογαλία.
«Στόχος είναι η καλή εμφάνιση και ότι βγει. Και έναν βαθμό να πάρουμε, ευχαριστημένοι θα είμαστε. Έστω και ένα γκολ, θα είναι κάτι θετικό». Αυτά ήταν τα λόγια του Ότο Ρεχάγκελ, λίγες ημέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης. Μιας διοργάνωσης, η οποία έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία τόσο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Τα αποτελέσματα που έφεραν την Έλλαδα στην κορυφή της Ευρώπης:
Ελλάδα – Πορτογαλία 2-1 (Καραγκούνης 6′, Μπασινάς 51′ πέναλτι – Ρονάλντο 90′), Πόρτο, 12/06/2004
Ελλάδα – Ισπανία 1-1 (Χαριστέας 67′ – Μοριέντες 28′), Πόρτο, 16/06/2004
Ελλάδα – Ρωσία 1-2 (Βρύζας 44′ – Κιριτσένκο 2′, Μπουλίκιν 17′), Φάρο Λούλε, 20/06/2004
Ελλάδα – Γαλλία 1-0 (Χαριστέας 65′), Λισαβόνα, 25/06/2004.
Ελλάδα – Τσεχία 1-0 (Δέλλας 105′), Οπόρτο, 01/07/2004
Ελλάδα – Πορτογαλία 1-0 (Χαριστέας 57′), Λισαβόνα, 04/07/2004
Ο θρίαμβος της Λισαβόνας λεπτό προς λεπτό
Ο Ότο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του είχαν φτάσει στον τελικό της Λισαβόνας αποκλείοντας την Τσεχία μετά από 105 λεπτά πραγματικής «μάχης». Το πλάνο για την κούπα ήταν σαφέστατο όπως και αποτελεσματικό. Άμυνα που… τσακίζει κόκαλα και ένα κέντρο που δεν θα σταματάει να τρέχει ούτε δευτερόλεπτο.
Στο αγωνιστικό χώρο του «Ντα Λουζ» παρατάχθηκαν οι εξής παίκτες: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Καψής, Δέλλας, Φύσσας, Γιαννακόπουλος, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Χαριστέας, Βρύζας.
Το αργό τέμπο της Εθνικής μας έδειχνε να παγιδεύει τους Πορτογάλους, οι οποίοι προσπαθούσαν με μεμονωμένες ενέργειες του Φίγκο και του Ρονάλντο να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη.
Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι είχε αρχίσει από νωρίς τις αλχημείες για να διασπάσει την γρανιτένια άμυνα της Ελλάδας, και μάλιστα πραγματοποίησε την πρώτη του αλλαγή στο 43’ (αναγκαστική) βγάζοντας τον Μιγκέλ και περνώντας τον Πάουλο Φερέιρα στον αγωνιστικό χώρο.
Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, αλλά όλοι πίστευαν πως το τέλος θα ήταν «γαλανόλευκο».
Το ρολόι στο «Ντα Λουζ» είχε φτάσει στο 57ο λεπτό, όταν ο Άγγελος Μπασινάς πλησίαζε αργά την μπάλα για να εκτελέσει το κόρνερ, με τους πέντε χιλιάδες Έλληνες στις εξέδρες να ξεσηκώνονται λες και ήξεραν αυτό που θα συνέβαινε δευτερόλεπτα αργότερα.
Ο μέσος της Ελλάδας σέντραρε και ο Άγγελος Χαριστέας, πήδηξε πιο ψηλά από όλους κάνοντας το 1-0 και «παγώνοντας» το κατάμεστο «Ντα Λουζ», με τον Μάρκους Μερκ να δείχνει την σέντρα.
Τα 34 λεπτά για τον θρίαμβο θύμιζαν αιώνες. Οι Έλληνες έκλειναν κάθε χώρο μη αφήνοντας τους Πορτογάλους να πάρουν ανάσα. Ο Ότο Ρεχάγκελ έδωσε εντολή στους παίκτες να οπισθοχωρήσουν στα τελευταία 15 λεπτά, περνώντας παράλληλα τον Στέλιο Βενετίδη αντί του Στέλιου Γιαννακόπουλου για να κλείσουν καλύτερα οι πτέρυγες, όπου ο Φίγκο με τον Ρονάλντο εναλλάσσονταν διαρκώς δημιουργώντας ρήγματα.
Τελευταία δέκα λεπτά. Το ένα σουτ διαδέχεται το άλλο. Πότε ο Φίγκο, πότε ο Ρονάλντο προσπαθούν να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη, όμως, ο κορυφαίος τερματοφύλακας του Euro 2004 διώχνει διαρκώς.
Στο 86ο λεπτό ένα απρόσμενο γεγονός διακόπτει το παιχνίδι κόβοντας τον ρυθμό των Πορτογάλων, οι οποίοι επιτίθεντο κατά κύματα. Ο διάσημος Καταλανός εισβολέας, Jimmy Jump, θα μπει στο γήπεδο κατευθυνόμενος προς τον αρχηγό των Πορτογάλων, Λουίς Φίγκο, πετώντας του την σημαία της Μπαρτσελόνα, καθώς είχε μεταγραφεί λίγους μήνες πριν στην «μισητή» Ρεάλ.
Με την επανέναρξη, ο Φίγκο προσπάθησε (όντας έξω φρενών) να ισοφαρίσει, αλλά το αριστερό του σουτ μέσα από την περιοχή στις καθυστερήσεις, έγλειψε το δοκάρι περνώντας μόλις άουτ.
Τρία σφυρίγματα ακούστηκαν και ο Μάρκους Μερκ έστειλε μια χώρα στους δρόμους να πανηγυρίσει το μεγαλύτερο θρίαμβο που έχει δει ποτέ ο παγκόσμιος αθλητισμός.
Μετά την απονομή δέκα εκατομμύρια Έλληνες ξεχύθηκαν σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας. Η Ομόνοια ήταν το επίκεντρο των πανηγυρισμών, καθώς περισσότεροι από 1 εκατομμύριο Έλληνες σε μια τεράστια αγκαλιά φώναζαν ρυθμικά τα ονόματα του Ότο Ρεχάγκελ και των παικτών του.
Χωρίς χρωματισμένους οπαδούς, χωρίς διακρίσεις ομάδων, ο χορός είχε στηθεί. Κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ. Γέροι, νέοι και παιδιά αγκαλιαζόντουσαν και δάκρυζαν από την χαρά τους. Το ραντεβού ωστόσο είχε ανανεωθεί για την επόμενη ημέρα. Όταν οι «γαλανόλευκοι» θα έφταναν στην πατρίδα με το βαρύτιμο τρόπαιο.
Πηγή: in.gr
