Οι εκλογές υπήρξαν ένα από τα αγαπημένα θέματα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Αξέχαστες ερμηνείες, διαχρονικές ατάκες και προεκλογικές δεσμεύσεις που μοιάζουν να μην άλλαξαν ποτέ.

Ο κινηματογράφος εμπνεύστηκε από την πολιτική ζωή, τα «ήθη και έθιμα» υποψηφίων και ψηφοφόρων. Ή μήπως συμβαίνει και το αντίθετο;

Μία από τις κλασικότερες ταινίες είναι χωρίς αμφιβολία το «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965) σε σκηνοθεσία και σενάριο του Αλέκου Σακελλάριου.

Πρωταγωνιστής ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στο ρόλο του υπουργού Αγροτικής Ανασυγκροτήσεως Ανδρέα Μαυρογιαλούρου.

Ένα μικρό ατύχημα με το αυτοκίνητο σε ένα ξεχασμένο χωριό της εκλογικής του περιφέρειας, θα γίνει η αιτία ο Μαυρογιαλούρος να ανακαλύψει τις απάτες του ιδιαιτέρου του παρέα με τον κομματάρχη της περιοχής Γκρούεζα.

Προσποιούμενος και ο ίδιος ο υπουργός ότι είναι «εμπορευάμενος» θα ακούσει τα παράπονα των κατοίκων και θα φασκελώσει μαζί τους τον υπουργό Μαυρογιαλούρο. Στο τέλος θα υποβάλει την παραίτησή του και θα προσπαθήσει να βάλει σε τάξη το σπίτι του.

Η πιο κλασική ατάκα εκείνη της ταινίας: «Θα σας εξαφανίσομεν». Τη χρησιμοποιεί κατά λάθος ο υπουργός στην πρόβα του λόγου του.

Ο Γκρούεζας εκείνης της ταινίας, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, θα δώσει ρεσιτάλ ηθοποιίας και στην ταινία «Τζένη Τζένη» (1966) σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου και σενάριο Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη.

Σε ένα νησί ανταγωνίζονται δύο ισχυροί κομματάρχες: ο Μίλτος Κασανδρής και ο Κοσμάς Σκούταρης. Η σύγκρουση θα γίνει αναπόφευκτη όταν ο Κασανδρής αποφασίσει να ρίξει στην πολιτική τον ανιψιό του Νίκο Μαντά (Ανδρέας Μπάρκουλης).

Ο Κοσμάς Σκούταρης (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) στηρίζει με παθός τον παλαιό πολιτικό Γκόρτσο, όμως η πληροφορία ότι βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης, θα τον αναγκάσει να αλλάξει στρατόπεδο. «Οι εκλογές αυτές είναι μουγγές» είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές του ατάκες.

Στο «παιχνίδι» της πτώχευσης και ένας εκβιασμός σε βάρος της κόρης του Σκούταρη, Τζένης (Τζένη Καρέζη), η οποία αναγκάζεται να παντρευτεί με λευκό γάμο τον φέρελπι πολιτικό Νίκο Μαντά.

Το ζευγάρι των Βασίλη Αυλωνίτη-Γεωργίας Βασιλειάδου χάρισαν και εξακολουθούν να χαρίζουν άφθονο γέλιο.

Οι δύο τους θα ριχτούν στην αρένα των δημοτικών εκλογών στην ταινία «Η κυρία δήμαρχος» (1960) σε σκηνοθεσία Ροβήρου Μανθούλη και σενάριο Β.Παπαμιχάλη. Η μουσική της ταινίας είναι του Μάνου Χατζηδάκι.

Η Ασπασία Ζορμπαλά και ο Ανάργυρος Προκόπης διατηρούν ταβέρνες, η μία απέναντι στην άλλη. Έχουν κακές σχέσεις, τσακώνονται σαν τον σκύλο με τη γάτα και αποφασίζουν να διεκδικήσουν τη δημαρχία σε έναν προεκλογικό αγώνα με άφθονες, σχεδόν απίθανες υποσχέσεις.

Η Γεωργία Βασιλειάδου έχει και πιο… πονηρές ιδέες: «θα σε εκθέσω και σένα» λέει στη νεαρή Αλέκα Στρατηγού: «Εγώ θα μιλάω και εσύ θα δείχνεις» τής εξηγεί.

Ο Βασίλης Αυλωνίτης είναι μάλλον πιο παραδοσιακός: «δεν θα αφήσουμε τα χελιδόνια να μας κουτσουλάνε όλη μέρα. Θα διορίσουμε τέσσερις να τα διώχνουν με τα καλάμια» δεσμεύεται.

Οι δύο υποψήφιοι δεν γνωρίζουν όμως ότι τα παιδιά τους είναι ερωτευμένα και θα κάνουν το παν για να συμφιλιώσουν και τους γονείς τους.

Στο ρόλο της πολιτικού και η Ρένα Βλαχοπούλου στην ταινία «Η βουλευτίνα» (1966) σε σκηνοθεσία Κώστα Καραγιάννη και σενάριο Λάκη Μιχαηλίδη και Κ.Κατσαμπή.

Η αξέχαστη Ρένα Βλαχοπούλου ως Ρένα Βαρλάμου έχει αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις του αρραβωνιαστικού της και υποψήφιου βουλευτή Περικλή Αράπη (Σταύρος Ξενίδης).

Τελικά όμως η ίδια ενθουσιάζεται από το «μικρόβιο» της πολιτικής, τη γοητεία του ρουσφετιού και της υπόσχεσης με αντάλλαγμα τον πολυπόθητο σταυρό προτίμησης.

Ίσως η πλέον χαρακτηριστική ταινία να ήταν ο «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954) σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου και σενάριο Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου.

Πρωταγωνιστούν ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Αννα Συνοδινού και ο Βύρων Πάλλης.

Η Αννα Συνοδινού, κόρη μιας εύπορης οικογένειας, επιστρέφει από την Ελβετία παντρεμένη με έναν νερό επιστήμονα, τον Θανασάκη (Βύρωνας Πάλλης). Όνειρο και μοναδική φιλοδοξία του Θανασάκη, να γίνει πολιτικός.

Ο αφελής και καλόκαρδος αδελφός της Συνοδινού, ο Ντίνος Ηλιόπουλος ξοδεύει κάθε οικονομία του για να τον βοηθήσει προεκλογικά, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Και όταν ο Θανασάκης του εξηγεί ότι μπορεί να μην εξελέγη, αλλά «έχω 3.960 ψηφοφόρους στη χούφτα μου», ο Ντίνος Ηλιόπουλος τού απαντά: «βουλευτής δεν βγήκες, οπότε αμόλα τους».

Γρήγορα όμως προκηρύσσονται νέες εκλογές και ο Θανασάκης αποφασίζει να ξαναπολιτευτεί, με το αντίπαλο κόμμα. Αποτυγχάνει όμως και πάλι.

Η πολιτική δεν του πήγαινε του Θανασάκη και ο Ντίνος Ηλιόπουλος το μόνο που μπορεί να του προσφέρει είναι μια ποδιά για να κουβαλά σακιά στον ώμο.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος πρωταγωνιστεί και στην ταινία «Ζητείται ψεύτης» (1961) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Διαλιανίδη, βασισμένη στο θεατρικό του Δημήτρη Ψαθά.

Παίζει τον Θεόδωρο Πάρλα (Ψευτοθόδωρος), έναν άνθρωπο με μοναδικό ταλέντο στα ψέματα. Ένας τέτοιος τύπος δεν μπορεί παρά να συγκινήσει τον βουλευτή Θεόφιλο Φερέκη (Παντελής Ζερβός), ο οποίος έχει στηρίξει την πολιτική του ύπαρξη στις απραγματοποίητες προεκλογικές υποσχέσεις.

Το ριμέικ της ταινίας το είδαμε στους κινηματογράφους το 2010 με πρωταγωνιστές τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη και τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο.