ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Ελισάβετ Κατσαµάκη σε Σάσα: Άλλαξε η ζωή μας και θέλουμε κι άλλο παιδί
Στο κατώφλι του 2020, ο βουλευτής της Νέας ∆ηµοκρατίας Σίµος Κεδίκογλου µαζί µε τη σύζυγό του, Ελισάβετ Κατσαµάκη, και τον γιο τους, Βασίλη, φωτογραφίζονται για πρώτη φορά όλοι µαζί. Τους συναντήσαµε στο ξενοδοχείο «Saint George Lycabettus», εκεί όπου πρόσφατα συµµετείχε σε έκθεση φωτογραφίας η κ. Κατσαµάκη. Σε µια σπάνια εξοµολόγηση, µας µίλησε για τον καρµικό έρωτα µε τον γοητευτικό πολιτικό, την πρόταση γάµου, αλλά και το παιδικό όνειρο για τα τέσσερα παιδιά.
Πώς αισθάνεσθε που πριν από λίγες ηµέρες ολοκληρώθηκε η συµµετοχή σας στην έκθεση «People and places», η οποία πραγµατοποιήθηκε στην γκαλερί του «Saint George Lycabettus»;
Ελευθερία. Η φωτογραφία µε κάνει να αισθάνοµαι ελεύθερη. Είναι η δικιά µου έκφραση ελευθερίας, κάνοντας αυτό που πραγµατικά θέλω και όχι αυτό που πρέπει, λέγοντας κι εκφράζοντας αυτό που πραγµατικά νιώθω και όχι αυτό που πρέπει να πω. Είναι η δικιά µου εµπειρία αληθινής ζωής χωρίς τις προσποιήσεις, τις επιφανειακές εικόνες και τα ταµπού της κοινωνίας. Η φωτογραφία είναι ένα κοµµάτι της ζωής µου όπου κανένας δεν µου λέει τι πρέπει να κάνω ή πώς να το κάνω, γι’ αυτό θεωρώ την Τέχνη πολύ σηµαντική για κάθε άνθρωπο και όχι µόνο για εκείνους που ασχολούνται επαγγελµατικά µε αυτήν. Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Οι κοινωνίες είναι αλληλένδετες και αλληλεξαρτώµενες, οπότε οι άνθρωποι πολλές φορές αναγκάζονται να κάνουν και να λένε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγµατικά αισθάνονται, προκειµένου να διατηρήσουν ισορροπίες. Το να ζεις αληθινή ζωή θέλει κόπο, χρόνο και θυσίες και µακάρι το τίµηµα να ήταν χρηµατικό, για να ξέραµε τουλάχιστον τι οφείλουµε. Η ελευθερία ψυχής είναι κάτι που δεν θα αντάλλασσα µε τίποτα στον κόσµο κι έχω κοπιάσει για αυτήν. Τίποτα δεν µου δόθηκε εύκολα.
Έχετε κινδυνεύσει ποτέ ενώ φωτογραφίζατε;
Ναι, στην πρώτη µου σόλο έκθεση, όταν µπήκα στις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο, που θεωρούνται από τα πιο εγκληµατικά µέρη του κόσµου. Εκεί η ζωή είναι πολύ διαφορετική από αυτή που ξέρουµε. Είναι σαν µια καθηµερινή εµπόλεµη κατάσταση, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει πολλή σηµασία. ∆εν µε χαρακτήριζε ο φόβος ποτέ, αισθάνοµαι πολύ άνετα στις διαφορετικές κουλτούρες και τρόπους ζωής, είχα συνηθίσει την επικινδυνότητα των ταξιδιών, αλλά σίγουρα αυτό ήταν το πιο επικίνδυνο ταξίδι της ζωής µου, που, όµως, αισθανόµουν ότι έπρεπε να κάνω - και ακούω πάντα το ένστικτό µου. Το πιο οξύµωρο ήταν ότι, όταν έβλεπαν τη µηχανή, µε ρωτούσαν µε καχυποψία γιατί είχα πάει εκεί. Τους απαντούσα ότι θα έκανα την πρώτη µου έκθεση στην Ευρώπη και είχα έρθει για το όνειρό µου. Οι αντιδράσεις τους έδωσαν ενδιαφέρουσα πορτραίτα, σε µια καχύποπτη κοινωνία. Παιδιά και σκληροί χαµογελούσαν. Τα όνειρα είναι µια κοινή γλώσσα. Με τα λίγα πορτογαλικά που µπορούσα να µιλήσω, χόρεψα µαζί τους στους δρόµους και µε κέρασαν την τοπική µπύρα. Εναν χρόνο µετά, η φαβέλα είχε κατακτηθεί πάλι από τους εµπόρους ναρκωτικών και το τελεφερίκ όπου είχα µπει ήταν γαζωµένο µε σφαίρες.
Τι άλλαξε στη ζωή σας µε τον ερχοµό του µικρού Βασίλη;
Τα πάντα. Ο Βασίλης µού άλλαξε τα πάντα, όχι ο γάµος. Σίγουρα τώρα δεν θα ξανάκανα επικίνδυνο ταξίδι, όχι γιατί φοβάµαι, αλλά γιατί ξέρω πόσο σηµαντική είµαι για τον Βασίλη. Επιµένω να τον µεγαλώνω εγώ η ίδια, χωρίς βοήθεια. Περνάµε όλο το 24ωρο µαζί, είµαστε πολύ δεµένοι, οπότε η ζωή µου όπως την ήξερα, ως πολύ ελεύθερη, έχει αλλάξει. Τώρα είναι η προτεραιότητά µου και τίποτα στον κόσµο δεν είναι πιο σηµαντικό από αυτόν. Τώρα τα όνειρά του έχουν πιο πολλή σηµασία από τα δικά µου. Μου έδειξε ένα νόηµα πιο βαθύ από αυτά που γνώρισα πριν από αυτόν και ακόµα δεν µιλάει. Επικοινωνήσαµε µε τη σιωπή, απλά, µε αγνή αγάπη, ξέρω ότι µε χρειάζεται δίπλα του και είµαι πάντα δίπλα του.
Θέλετε να κάνετε δεύτερο παιδάκι;
Ναι, φυσικά και άμεσα. Αγαπώ πολύ τα παιδιά. Μικρή έλεγα ότι θα ήθελα τέσσερα. Δεν θα άφηνα τον Βασίλη να αισθάνεται μόνος, όπως αισθανόμουν εγώ ως μοναχοπαίδι.
Τι σημαίνει για εσάς ο Σίμος;
Ο Σίμος είναι ο άντρας που επέλεξα να συμβαδίσω στη ζωή μου, είναι η οικογένειά μου και είναι πάντα δίπλα μου. Η ζωή μας έφερε με έναν περίεργο τρόπο μαζί με περίεργες, θα έλεγες καρμικές , συμπτώσεις και επιλέξαμε αυτόν τον δρόμο συνειδητοποιημένα. Ήμασταν έτοιμοι και οι δύο με κοινό όραμα για το μέλλον. Είμαστε οικογένεια, σύντροφοι, φίλοι και συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής. Ο γιος μας θα μας ενώνει πάντα.
Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας;
Δεν μου ταιριάζουν αυτές οι λέξεις. Είμαι πιο ρομαντική ρεαλίστρια, δεν εντυπωσιάζομαι εύκολα, δεν πιστεύω στα μεγάλα λόγια και τα εφήμερα συναισθήματα που παρουσιάζονται ως έκρηξη και μετά από λίγο τελειώνουν και σιχαίνομαι την επιφάνεια και τη συναισθηματική ανωριμότητα. Ο πραγματικός έρωτας έχει λιγότερα λόγια και σίγουρα δεν διατυμπανίζεται. Είναι πιο ιδιωτική εμπειρία. Με τον Σίμο είχαμε κάτι πιο σοβαρό και βαθύ από την αρχή. Θα έλεγα ότι ήταν αμοιβαία αγάπη και μια αμοιβαία υπόσχεση ότι αυτόν τον δρόμο θα τον βλέπαμε σο - βαρά. Από την πρώτη μέρα είπαμε ότι, αν πάρουμε αυτό το μονοπάτι, θα είναι για πάντα και θα κάναμε την ενωμένη οικογένεια που εμείς σαν παιδιά δεν είχαμε ζήσει. Ήμασταν έτοιμοι για πιο ώριμο έρωτα από αυτό που υπονοεί ο κεραυνοβόλος. Ζητούσαμε κάτι αληθινό. Όλα τα υπόλοιπα τα είχαμε και οι δύο γευτεί. Το να ενώνεις όνειρα, το να νοιάζεσαι πραγματικά για την ευτυχία του άλλου και το να αφοσιώνεσαι σε ένα κοινό όραμα για το μέλλον σημαίνουν πολύ περισσότερα από ένα πάθος της στιγμής που δεν αντέχει στον χρόνο. Δεν πιστεύω στον έρωτα με την πρώτη ματιά - πιστεύω σε αυτόν πριν από την πρώτη ματιά, στον καρμικό, στις σχέσεις ζωής.
Πώς έγινε η πρόταση γάμου;
Από το πρώτο ραντεβού μού είπε ότι ήμουν η γυναίκα που έψαχνε σε όλη του τη ζωή και θα κάναμε παιδιά μαζί. Ήταν κάπως τρελό όλο αυτό, αλλά είχε μια δόση ρομαντισμού. Ο Σίμος έχει μια καλή ψυχή, σαν μικρού παιδιού, και όλο αυτό το εν - νοούσε κι ήταν τόσο απλό και όμορφο. Έκανε τα πάντα σωστά, γιατί είναι αυθεντικός - αυτό ήταν που με κέρδισε, το πόσο αληθινός και καλός άνθρωπος είναι. Μου έκανε πρόταση γάμου στον Βόσπορο, γιατί εκεί είχαν μεγαλώσει οι γονείς μου. Ήμουν ήδη δύο εβδομάδες έγκυος, αλλά δεν το γνωρίζαμε, άρα στην πρόταση... ήταν και ο Βασίλης μαζί μας. Ήμασταν σε πλοίο και από τον αέρα κόντεψε να πέσει στη θάλασσα και να χάσει και το δαχτυλίδι, γιατί ήθελε να γονατίσει και να το κάνει σωστά. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή μέχρι σήμερα στη ζωή σας; Μου ήταν πολύ δύσκολο να δεχθώ τον θάνατο της γιαγιάς μου, που ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μητέρα και πατέρας για εμένα. Ήταν ο βράχος μου και η μόνη σίγουρη αγάπη και προστασία στη ζωή μου. Ο Βασίλης έχει τώρα την κουβέρτα που μου είχε πλέξει και κάπως έτσι εκείνη είναι μαζί μου.
Πώς είναι η σχέση του Σίμου με τον Βασίλη;
Πολύ δεμένη. Ο Σίμος από την αρχή τον άλλαζε, τον τάιζε, τον κοίμιζε, του έκανε μπάνιο... Είναι μοντέρνος μπαμπάς, έχει κάνει πολλές φορές baby sitting! Τον υπεραγαπάει και είναι όσο χαζομπαμπάς μπορεί να είναι κάποιος. Όταν τον βγάζουμε βόλτα, δεν με αφήνει ούτε να κρατήσω το καρότσι. Είναι πολύ εκδηλωτικός και τρυφερός. Ο μικρός χαίρεται πολύ όταν τον βλέπει να έρχεται από τη δουλειά. Του υπενθυμίζει πόσο τον λατρεύουμε και προσπαθεί να περνάει χρόνο μαζί του. Είναι ο ιδανικός μπαμπάς.
Μαγειρεύετε; Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σας;
Ναι, μαγείρευα από πολύ μικρή, από τα 17 μου, όταν έφυγα για Σκωτία, γιατί αποφάσισα ότι ήθελα μια καλή ποιότητα ζωής και οι χώρες όπου ήμουν, με εξαίρεση την Ιταλία, δεν είχαν καλό φαγητό. Επί - σης, θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος να ελέγξεις το βάρος σου είναι να ξέρεις ακριβώς τι τρως και να ξέρεις να μαγειρεύεις υγιεινά, γι’ αυτό μαγειρεύω καθημερινά. Ο μικρός δεν έχει φάει ποτέ έτοιμα φαγητά. Λατρεύω τις λαϊκές, είναι ο ελληνικός παράδεισος, με νόστιμα λαχανικά και φρούτα σε πολύ φτηνές τιμές σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έως τώρα έχω αναπτύξει αρκετές σπεσιαλιτέ: δεν μαγειρεύω μόνο ελληνική κουζίνα, μου αρέσει να κάνω δικές μου συνταγές. Πετυχαίνω σούπες, κρεατικά, θαλασσινά, πίτες, αλλά δεν είμαι καθόλου καλή στις σαλάτες!
Μέχρι πού θα φτάνατε για τον Σίμο;
Εάν κάποιος πείραζε την οικογένειά μου, δεν θα είχα όριο στο πού μπορώ να φτάσω.
Τι περιμένετε να σας φέρει το 2020;
Και άλλα όνειρα, ευχάριστες στιγμές, αγά - πη, ισορροπία και ίσως ακόμα ένα μέλος στην οικογένεια.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στις 21/12
Πώς αισθάνεσθε που πριν από λίγες ηµέρες ολοκληρώθηκε η συµµετοχή σας στην έκθεση «People and places», η οποία πραγµατοποιήθηκε στην γκαλερί του «Saint George Lycabettus»;
Ελευθερία. Η φωτογραφία µε κάνει να αισθάνοµαι ελεύθερη. Είναι η δικιά µου έκφραση ελευθερίας, κάνοντας αυτό που πραγµατικά θέλω και όχι αυτό που πρέπει, λέγοντας κι εκφράζοντας αυτό που πραγµατικά νιώθω και όχι αυτό που πρέπει να πω. Είναι η δικιά µου εµπειρία αληθινής ζωής χωρίς τις προσποιήσεις, τις επιφανειακές εικόνες και τα ταµπού της κοινωνίας. Η φωτογραφία είναι ένα κοµµάτι της ζωής µου όπου κανένας δεν µου λέει τι πρέπει να κάνω ή πώς να το κάνω, γι’ αυτό θεωρώ την Τέχνη πολύ σηµαντική για κάθε άνθρωπο και όχι µόνο για εκείνους που ασχολούνται επαγγελµατικά µε αυτήν. Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Οι κοινωνίες είναι αλληλένδετες και αλληλεξαρτώµενες, οπότε οι άνθρωποι πολλές φορές αναγκάζονται να κάνουν και να λένε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγµατικά αισθάνονται, προκειµένου να διατηρήσουν ισορροπίες. Το να ζεις αληθινή ζωή θέλει κόπο, χρόνο και θυσίες και µακάρι το τίµηµα να ήταν χρηµατικό, για να ξέραµε τουλάχιστον τι οφείλουµε. Η ελευθερία ψυχής είναι κάτι που δεν θα αντάλλασσα µε τίποτα στον κόσµο κι έχω κοπιάσει για αυτήν. Τίποτα δεν µου δόθηκε εύκολα.
Έχετε κινδυνεύσει ποτέ ενώ φωτογραφίζατε;
Ναι, στην πρώτη µου σόλο έκθεση, όταν µπήκα στις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο, που θεωρούνται από τα πιο εγκληµατικά µέρη του κόσµου. Εκεί η ζωή είναι πολύ διαφορετική από αυτή που ξέρουµε. Είναι σαν µια καθηµερινή εµπόλεµη κατάσταση, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει πολλή σηµασία. ∆εν µε χαρακτήριζε ο φόβος ποτέ, αισθάνοµαι πολύ άνετα στις διαφορετικές κουλτούρες και τρόπους ζωής, είχα συνηθίσει την επικινδυνότητα των ταξιδιών, αλλά σίγουρα αυτό ήταν το πιο επικίνδυνο ταξίδι της ζωής µου, που, όµως, αισθανόµουν ότι έπρεπε να κάνω - και ακούω πάντα το ένστικτό µου. Το πιο οξύµωρο ήταν ότι, όταν έβλεπαν τη µηχανή, µε ρωτούσαν µε καχυποψία γιατί είχα πάει εκεί. Τους απαντούσα ότι θα έκανα την πρώτη µου έκθεση στην Ευρώπη και είχα έρθει για το όνειρό µου. Οι αντιδράσεις τους έδωσαν ενδιαφέρουσα πορτραίτα, σε µια καχύποπτη κοινωνία. Παιδιά και σκληροί χαµογελούσαν. Τα όνειρα είναι µια κοινή γλώσσα. Με τα λίγα πορτογαλικά που µπορούσα να µιλήσω, χόρεψα µαζί τους στους δρόµους και µε κέρασαν την τοπική µπύρα. Εναν χρόνο µετά, η φαβέλα είχε κατακτηθεί πάλι από τους εµπόρους ναρκωτικών και το τελεφερίκ όπου είχα µπει ήταν γαζωµένο µε σφαίρες.
Τι άλλαξε στη ζωή σας µε τον ερχοµό του µικρού Βασίλη;
Τα πάντα. Ο Βασίλης µού άλλαξε τα πάντα, όχι ο γάµος. Σίγουρα τώρα δεν θα ξανάκανα επικίνδυνο ταξίδι, όχι γιατί φοβάµαι, αλλά γιατί ξέρω πόσο σηµαντική είµαι για τον Βασίλη. Επιµένω να τον µεγαλώνω εγώ η ίδια, χωρίς βοήθεια. Περνάµε όλο το 24ωρο µαζί, είµαστε πολύ δεµένοι, οπότε η ζωή µου όπως την ήξερα, ως πολύ ελεύθερη, έχει αλλάξει. Τώρα είναι η προτεραιότητά µου και τίποτα στον κόσµο δεν είναι πιο σηµαντικό από αυτόν. Τώρα τα όνειρά του έχουν πιο πολλή σηµασία από τα δικά µου. Μου έδειξε ένα νόηµα πιο βαθύ από αυτά που γνώρισα πριν από αυτόν και ακόµα δεν µιλάει. Επικοινωνήσαµε µε τη σιωπή, απλά, µε αγνή αγάπη, ξέρω ότι µε χρειάζεται δίπλα του και είµαι πάντα δίπλα του.
Θέλετε να κάνετε δεύτερο παιδάκι;
Ναι, φυσικά και άμεσα. Αγαπώ πολύ τα παιδιά. Μικρή έλεγα ότι θα ήθελα τέσσερα. Δεν θα άφηνα τον Βασίλη να αισθάνεται μόνος, όπως αισθανόμουν εγώ ως μοναχοπαίδι.
Τι σημαίνει για εσάς ο Σίμος;
Ο Σίμος είναι ο άντρας που επέλεξα να συμβαδίσω στη ζωή μου, είναι η οικογένειά μου και είναι πάντα δίπλα μου. Η ζωή μας έφερε με έναν περίεργο τρόπο μαζί με περίεργες, θα έλεγες καρμικές , συμπτώσεις και επιλέξαμε αυτόν τον δρόμο συνειδητοποιημένα. Ήμασταν έτοιμοι και οι δύο με κοινό όραμα για το μέλλον. Είμαστε οικογένεια, σύντροφοι, φίλοι και συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής. Ο γιος μας θα μας ενώνει πάντα.
Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας;
Δεν μου ταιριάζουν αυτές οι λέξεις. Είμαι πιο ρομαντική ρεαλίστρια, δεν εντυπωσιάζομαι εύκολα, δεν πιστεύω στα μεγάλα λόγια και τα εφήμερα συναισθήματα που παρουσιάζονται ως έκρηξη και μετά από λίγο τελειώνουν και σιχαίνομαι την επιφάνεια και τη συναισθηματική ανωριμότητα. Ο πραγματικός έρωτας έχει λιγότερα λόγια και σίγουρα δεν διατυμπανίζεται. Είναι πιο ιδιωτική εμπειρία. Με τον Σίμο είχαμε κάτι πιο σοβαρό και βαθύ από την αρχή. Θα έλεγα ότι ήταν αμοιβαία αγάπη και μια αμοιβαία υπόσχεση ότι αυτόν τον δρόμο θα τον βλέπαμε σο - βαρά. Από την πρώτη μέρα είπαμε ότι, αν πάρουμε αυτό το μονοπάτι, θα είναι για πάντα και θα κάναμε την ενωμένη οικογένεια που εμείς σαν παιδιά δεν είχαμε ζήσει. Ήμασταν έτοιμοι για πιο ώριμο έρωτα από αυτό που υπονοεί ο κεραυνοβόλος. Ζητούσαμε κάτι αληθινό. Όλα τα υπόλοιπα τα είχαμε και οι δύο γευτεί. Το να ενώνεις όνειρα, το να νοιάζεσαι πραγματικά για την ευτυχία του άλλου και το να αφοσιώνεσαι σε ένα κοινό όραμα για το μέλλον σημαίνουν πολύ περισσότερα από ένα πάθος της στιγμής που δεν αντέχει στον χρόνο. Δεν πιστεύω στον έρωτα με την πρώτη ματιά - πιστεύω σε αυτόν πριν από την πρώτη ματιά, στον καρμικό, στις σχέσεις ζωής.
Πώς έγινε η πρόταση γάμου;
Από το πρώτο ραντεβού μού είπε ότι ήμουν η γυναίκα που έψαχνε σε όλη του τη ζωή και θα κάναμε παιδιά μαζί. Ήταν κάπως τρελό όλο αυτό, αλλά είχε μια δόση ρομαντισμού. Ο Σίμος έχει μια καλή ψυχή, σαν μικρού παιδιού, και όλο αυτό το εν - νοούσε κι ήταν τόσο απλό και όμορφο. Έκανε τα πάντα σωστά, γιατί είναι αυθεντικός - αυτό ήταν που με κέρδισε, το πόσο αληθινός και καλός άνθρωπος είναι. Μου έκανε πρόταση γάμου στον Βόσπορο, γιατί εκεί είχαν μεγαλώσει οι γονείς μου. Ήμουν ήδη δύο εβδομάδες έγκυος, αλλά δεν το γνωρίζαμε, άρα στην πρόταση... ήταν και ο Βασίλης μαζί μας. Ήμασταν σε πλοίο και από τον αέρα κόντεψε να πέσει στη θάλασσα και να χάσει και το δαχτυλίδι, γιατί ήθελε να γονατίσει και να το κάνει σωστά. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή μέχρι σήμερα στη ζωή σας; Μου ήταν πολύ δύσκολο να δεχθώ τον θάνατο της γιαγιάς μου, που ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μητέρα και πατέρας για εμένα. Ήταν ο βράχος μου και η μόνη σίγουρη αγάπη και προστασία στη ζωή μου. Ο Βασίλης έχει τώρα την κουβέρτα που μου είχε πλέξει και κάπως έτσι εκείνη είναι μαζί μου.
Πώς είναι η σχέση του Σίμου με τον Βασίλη;
Πολύ δεμένη. Ο Σίμος από την αρχή τον άλλαζε, τον τάιζε, τον κοίμιζε, του έκανε μπάνιο... Είναι μοντέρνος μπαμπάς, έχει κάνει πολλές φορές baby sitting! Τον υπεραγαπάει και είναι όσο χαζομπαμπάς μπορεί να είναι κάποιος. Όταν τον βγάζουμε βόλτα, δεν με αφήνει ούτε να κρατήσω το καρότσι. Είναι πολύ εκδηλωτικός και τρυφερός. Ο μικρός χαίρεται πολύ όταν τον βλέπει να έρχεται από τη δουλειά. Του υπενθυμίζει πόσο τον λατρεύουμε και προσπαθεί να περνάει χρόνο μαζί του. Είναι ο ιδανικός μπαμπάς.
Ήταν κάπως τρελό όλο αυτό, αλλά είχε μια δόση ρομαντισμού. Ο Σίμος έχει μια καλή ψυχή, σαν μικρού παιδιού, και όλο αυτό το εννοούσε κι ήταν τόσο απλό κι όμορφο
Μαγειρεύετε; Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σας;
Ναι, μαγείρευα από πολύ μικρή, από τα 17 μου, όταν έφυγα για Σκωτία, γιατί αποφάσισα ότι ήθελα μια καλή ποιότητα ζωής και οι χώρες όπου ήμουν, με εξαίρεση την Ιταλία, δεν είχαν καλό φαγητό. Επί - σης, θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος να ελέγξεις το βάρος σου είναι να ξέρεις ακριβώς τι τρως και να ξέρεις να μαγειρεύεις υγιεινά, γι’ αυτό μαγειρεύω καθημερινά. Ο μικρός δεν έχει φάει ποτέ έτοιμα φαγητά. Λατρεύω τις λαϊκές, είναι ο ελληνικός παράδεισος, με νόστιμα λαχανικά και φρούτα σε πολύ φτηνές τιμές σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έως τώρα έχω αναπτύξει αρκετές σπεσιαλιτέ: δεν μαγειρεύω μόνο ελληνική κουζίνα, μου αρέσει να κάνω δικές μου συνταγές. Πετυχαίνω σούπες, κρεατικά, θαλασσινά, πίτες, αλλά δεν είμαι καθόλου καλή στις σαλάτες!
Μέχρι πού θα φτάνατε για τον Σίμο;
Εάν κάποιος πείραζε την οικογένειά μου, δεν θα είχα όριο στο πού μπορώ να φτάσω.
Τι περιμένετε να σας φέρει το 2020;
Και άλλα όνειρα, ευχάριστες στιγμές, αγά - πη, ισορροπία και ίσως ακόμα ένα μέλος στην οικογένεια.
Επιμένω να μεγαλώνω εγώ τον Βασίλη η ίδια, χωρίς βοήθεια. Περνάμε όλο το 24ωρο μαζί, είμαστε πολύ δεμένοι
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στις 21/12