Στις 16 Ιανουαρίου 1998, 22 χρόνια πριν, αφήνει την τελευταία του πνοή ο Δημήτρης Χορν, κορυφαίος ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.
Φυσικό ταλέντο, γεννημένος για να παίζει στην σκηνή, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου, όπου έκανε το ντεμπούτο του το 1940, στην οπερέτα του Στράους «Η Νυχτερίδα».
Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1921. Πατέρας του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν.
Εμφανίστηκε στο «Θέατρο Ρεξ» της Μαρίκας Κοτοπούλη, ως πρωταγωνιστής σε έργα, όπως «Ο πρωτευουσιάνος», «Αλάτι και πιπέρι», «Η κυρία με τις καμέλιες» κ.ά. Την περίοδο 1943 - 1944 συμμετείχε στο θίασο της Κατερίνας, με την οποία συμπρωταγωνίστησε στο «Σύζυγοι με δοκιμή».
Γοητευτικός και κοινωνικός, τραβούσε τα βλέμματα και απέκτησε μεγάλο γυναικείο κοινό. «Ηθοποιός σημαίνει φως» έγραψε το 1962 ο Μάνος Χατζιδάκις και ερμήνευσε ο Δημήτρης Χορν θέλοντας να τονίσει την σημασία της υποκριτικής τέχνης.
Η μαγευτική ερμηνεία του στο ντουέτο «Πες μου μια λέξη» που ερμήνευσε με την Μάρω Κοντού (Αλίμονο στους νέους 1961) έχει μείνει στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου.
Πρωταγωνίστησε σε 11 μόνο ταινίες , δίνοντας όμως ανεπανάληπτες ερμηνείες, όπως στην «Κάλπικη λίρα» (1954), στο «Μια ζωή την έχουμε» (1955) και «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956).
Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο μαζί με τη Μαίρη Αρώνη και λίγο αργότερα συνέπραξε με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με τον θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου, ενώ την περίοδο 1946 - 1950 επέστρεψε στο «Βασιλικό Θέατρο».
Σημαντική στιγμή στην καριέρα του η συμμετοχή του στην μουσικοθεατρική παράσταση «Οδός ονείρων» με μουσική Μάνου Χατζιδάκι.
Η παράσταση ανέβηκε τον Ιούνιο του 1962 στο θερινό θέατρο Μετροπόλιταν της Αθήνας. Είναι είδος μιούζικ χολ ή επιθεώρησης: μια σειρά από νούμερα, τραγούδια και χορευτικά δρώμενα.
Στην παράσταση συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τους : Ρένα Βλαχοπούλου, Μάρω Κοντού, Ζωή Φυτούση, Λάκη Παππά, Γιώργο Εμιρζά, Γιώργο Κωνσταντίνου. Χόρευαν ο Μανώλης Καστρινός και η Χρυσούλα Ζώκα.
Έκτακτες εμφανίσεις πραγματοποίησαν η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Νάνα Μούσχουρη και ο Ευγένιος Σπαθάρης με τον Καραγκιόζη.
Έντονη ήταν και η ραδιοφωνική παρουσία του.
Έγινε στενός φίλος πολιτικών και κυρίως του Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπήρξε γόης και απασχόλησε με τις σχέσεις του. Παντρεύτηκε δύο φορές. Την Ρίτα Φιλίππου και την Άννα Γουλανδρή (χήρα Παπάγου). Η δεύτερη γυναίκα του, ήταν και αυτή που τον σημάδεψε.
Η συνάντησή του με την Εντίθ Πιάφ
Ήταν 1946 όταν ο Χορν επισκέφθηκε την διάσημη Γαλλίδα τραγουδίστρια στο θέατρο Κοτοπούλη.
Η Πιάφ ερωτεύτηκε τον ηθοποιό κεραυνοβόλα, όταν επιστρέφει στο Παρίσι δεν μπορεί να ξεχάσει τον λαμπερό ηθοποιό και αρχίζει να του γράφει.
Σε μια τετρασέλιδη επιστολή που έχει διασωθεί η Πιάφ γράφει:
«Σ' αγαπώ όπως δεν αγάπησα ποτέ κανέναν, Τάκη, μη μου πληγώσεις την καρδιά! Μπορεί να έρθεις στο Παρίσι με την Ειρήνη, αλλά μάλλον δεν το βλέπω, έτσι θα έρθω εγώ κοντά σου το Νοέμβριο, κανείς στον κόσμο δεν θα με εμποδίσει να έρθω στην Αθήνα, όμως αυτό που πρέπει να κάνεις χωρίς δισταγμό είναι να έρθεις στην Αμερική το Δεκέμβριο, έτσι θα ξανασμίξουμε εκεί και από κει ελπίζω να σε φέρω στο Παρίσι, που όταν το γνωρίσεις θα το αγαπήσεις όσο κι εγώ, αν πας στο Λονδίνο μετά την Αμερική θα πάω κι εγώ, θα 'θελα να ζω πολύ κοντά σου, νομίζω πως θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένο και πιστεύω επίσης πως σε καταλαβαίνω πολύ καλά. Ξέρω πως είμαι ικανή να τα παρατήσω όλα για σένα...».
Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό αν ο νεαρός τότε Χορν απάντησε στο ερωτικό κάλεσμα της.
Ο έρωτας με την Έλλη Λαμπέτη
Το 1953 γνωρίζει την Έλλη Λαμπέτη, Ο δεσμός τους επισπεύδει το διαζύγιο της Λαμπέτη με τον Μάριο Πλωρίτη. Ο έρωτάς τους απασχολούσε καθημερινά τις εφημερίδες. Μαζί γράφουν και συγκροτούν τον δικό τους θίασο, μαζί με τον Γιώργο Παππά, ανεβάζοντας έργα, όπως: «Ο βροχοποιός», «Νυφικό Κρεβάτι» και «Το παιχνίδι της Μοναξιάς». Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1959.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998 ύστερα από πολύμηνη ασθένεια. Έχει πει: «Ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω ότι ήταν λάθος μου να γίνω ηθοποιός».
Στη μνήμη του ηθοποιού (Χρυσός Σταυρός για τους άνδρες) απονέμεται το Bραβείο Χορν κάθε χρόνο προς έναν νέο ηθοποιό του θεάτρου.
Το βραβείο είναι ο χρυσός σταυρός που φορούσε ο ηθοποιός, τον οποίο παραδίδει ο κάθε βραβευθείς στον επόμενο. Το βραβείο θεσπίστηκε από το Σταμάτη Φασουλή.
