όταν ο τότε υπουργός Παιδείας, Λευτέρης Βερυβάκης, ανακοίνωσε ότι οι σχολικές ποδιές καταργούνται, ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας.
Ο σχεδιαστής Γιάννης Τσεκλένης, ήταν αυτός που σχεδίαζε τις ποδιές και «έντυνε» όλους τους μαθητές. Η ποδιά αποτελούσε θεσμό για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς της εποχής. Οι γνωστότερες βιοτεχνίες , «Αφοί Λαμπρόπουλοι», «Δραγώνας» και «Mινιόν», διαφήμιζαν κάθε χρόνο τις ποδιές τους και οι γονείς «έτρεχαν» να αγοράσουν την καλύτερη.
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες ποδιές. Μοιάζουν με ρόμπες και έχουν ένα χαρακτηριστικό σκούρο μπλε χρώμα. Τα επόμενα χρόνια αρχίζουν να εκμοντερνίζονται, τα σχέδια γίνονται πιο νεανικά προκειμένου να ελκύουν τους μαθητές.
Η τότε απόφαση του υπουργού, δίχασε τους γονείς της εποχής. Για πολλούς ήταν σωστή, αφού οι μαθητές θα είχαν τον χώρο να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους, παράλληλα οι πιο «συντηρητικοί» θεώρησαν ότι έτσι οι μαθητές θα χάσουν την ταυτότητά τους.
