Δημήτρης Παπανικολάου στα Παραπολιτικά: Μου πήρε χρόνια να συνέλθω από τον θάνατο του πατέρα μου

Αν κάτι δεν λείπει ποτέ από τη ζωή του Δημήτρη Παπανικολάου είναι οι μεγάλες προκλήσεις, στις οποίες πάντα φροντίζει με περίσσιο θάρρος και τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο να δηλώνει βροντερό «παρών». Έγινε γνωστός στο πανελλήνιο αρχικά ως φέρελπις μπασκετμπολίστας και στη συνέχεια καθιερώθηκε, «με το σπαθί του», στο εγχώριο πάνθεον του αθλήματος. Η διαδρομή ωστόσο από τα ανοιχτά γήπεδα στο Ίλιον της Αττικής, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, μέχρι την καταξίωση μόνο στρωμένη με ροδοπέταλα δεν ήταν.

Η πρώτη ομάδα του «Παπ», όπως ήταν το παρατσούκλι του όταν έπαιζε μπάσκετ, ήταν ο «Αστέρας Ζωοδόχου Πηγής». Πολύ γρήγορα ξεχώρισε με την αθλητικότητα και την έκρηξή του και μπήκε στο μάτι των «μεγάλων». Το 1992 τον απέκτησε ο Ολυμπιακός και τον παραχώρησε δανεικό στον Σπόρτιγκ, προκειμένου να «ψηθεί», να πάρει χρόνο συμμετοχής και να ετοιμαστεί για το «άλμα» στους «ερυθρόλευκους». Στα τρία χρόνια που αγωνίστηκε στον Σπόρτιγκ βοήθησε την ομάδα να διακριθεί, με αποκορύφωμα την κατάκτηση της 4ης θέσης στην κανονική περίοδο τη σεζόν 1994-95 και την έξοδο στην Ευρώπη. Το καλοκαίρι που ακολούθησε ήταν η ώρα της εκτόξευσης, καθώς αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στο Μουντομπάσκετ εφήβων με την Εθνική Ελλάδος, και μάλιστα ήταν ένας εκ των κορυφαίων εκείνης της «χρυσής φουρνιάς». Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να τον εντάξει στο δυναμικό του και το νερό στην καριέρα του Δημήτρη Παπανικολάου άρχισε να μπαίνει στο αυλάκι. Αμέσως ο ταλαντούχος «Παπ» δέθηκε με την «ερυθρόλευκη» εξέδρα. Το πάθος του, η δύναμη, το θάρρος του στο παρκέ και πάνω από όλα οι εξαιρετικές του εμφανίσεις μετέτρεψαν τον φέρελπι νεαρό σε έναν από τους αγαπημένους του καυτού κοινού στο ΣΕΦ. Με την ομάδα του Πειραιά κατέκτησε το triple crown το 1997, δηλαδή αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, Ελλάδας και Κυπελλούχος, εντός συνόρων.


Τα σύννεφα στη σχέση λατρείας με τον οργανισμό του Ολυμπιακού άρχισαν να αχνοφαίνονται το επόμενο καλοκαίρι, όταν αποχώρησε με προορισμό την Κίντερ Μπολόνια, όπου τελικά δεν έπαιξε, και επέστρεψε στον Πειραιά. Ωστόσο, τίποτα δεν ήταν ίδιο πλέον για τον Παπανικολάου και τους «ερυθρόλευκους». Αποχώρησε από το μεγάλο λιμάνι το 2002 και έπειτα από μια περιπλάνηση στον Μακεδονικό έγινε το μεγάλο «μπαμ».

Η πορεία του στον Παναθηναϊκό 

Το 2003, ο Παναθηναϊκός των αδελφών Γιαννακόπουλων έκανε τη μεταγραφή που κανείς δεν περίμενε. Ο άλλοτε αγαπημένος Δημήτρης του Πειραιά ντύθηκε στα πράσινα και φόρεσε το τριφύλλι στο στήθος. Μια κίνηση που σκόρπισε θυμό και πικρία στην εξέδρα των «κόκκινων», ωστόσο αποδείχθηκε κομβική για τον ίδιο τον Παπανικολάου. Υπό τις οδηγίες του «μαέστρου» των πάγκων, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο Δημήτρης κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2007, σε μια χρονιά που γεύτηκε για δεύτερη φορά τη χαρά του «triple crown». Στη συνέχεια αγωνίστηκε σε ΑΕΚ, Πανιώνιο και Περιστέρι.

Τεράστιο κεφάλαιο στην καριέρα του Παπανικολάου ήταν αναμφίβολα η Εθνική. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και του 2004, όπου μαζί με τους συμπαίκτες του κατέλαβαν και στα δύο με γάλα αθλητικά ραντεβού την 5η θέση. Επίσης, με την Εθνική Ανδρών αγωνίστηκε σε τέσσερα Ευρωμπάσκετ (1997, 1999, 2001, 2003), ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι με το εθνόσημο μέτρησε 131 αγώνες με 1.071 πόντους (μ.ό. 8,18).

Μετά τους τίτλους τέλους στην μπασκετική του καριέρα ως παίκτη, ασχολήθηκε για λίγο με την προπονητική. Πέρασε από τον πάγκο της ΑΕΚ και του Ηλυσιακού και ήταν βοηθός του Αντρέα Τρινκιέρι στην Εθνική. Οι προκλήσεις όμως δεν σταμάτησαν, όπως και το ευρύ φάσμα των δραστηριοτήτων του.

Η γνωριμία του «ΠΑΠ» με τον Μητσοτάκη

Στις εθνικές εκλογές του 2019 ήταν υποψήφιος στον Β’ Τομέα Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία και, όπως είχε δηλώσει τότε, «ο Κυριάκος Μητσοτάκης με έχει πείσει ότι είναι αποφασισμένος να φέρει μια διαφορετική νοοτροπία στην πολιτική, με νέα πρόσωπα, σύγχρονες ιδέες, αλλά και με έναν λόγο μετριοπαθή». Η γνωριμία του Παπανικολάου με τον πρωθυπουργό έγινε το 2018, στο πλαίσιο ενός αγώνα μπάσκετ ανάμεσα σε βουλευτές και παλαίμαχους παίκτες. Στη δύσκολη περιφέρεια όπου έδωσε τη μάχη της κάλπης για πρώτη φορά μπορεί να μη βγήκε νικητής, όμως ο επίμονος «Παπ» δεν σταμάτησε να ασχολείται με τα κοινά και να μοιράζεται τους προβληματισμούς του. Πριν από μερικούς μήνες αποκάλυψε με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι πάσχει από το σύνδρομο Ασπεργκερ, προκειμένου «ο κόσμος να πληροφορηθεί για ένα θέμα που ακόμα και σήμερα για πολλούς αποτελεί ταμπού, ελλείψει βαθύτερης γνώσης». Ταυτόχρονα, αποκάλυψε πως έχει ένθερμους συμπαραστάτες τους δύο μεγαλύτερους αθλητές που ανέδειξε το ελληνικό μπάσκετ, τον Νίκο Γκάλη και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Κάποια στοιχεία που έχω είναι η μοναχικότητα και οι εκρήξεις θυμού, τις οποίες έχω δουλέψει

Πριν από λίγο καιρό αποκάλυψες ότι έχεις το σύνδρομο Ασπεργκερ. Ποια ήταν τα σημάδια που σε έκαναν να το υποψιαστείς;

Το διαπίστωσα πριν από 2,5 χρόνια περίπου. Το διέγνωσε ο ψυχίατρός μου. Τα στοιχεία διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είχα κάποιες ιδιαιτερότητες και ο γιατρός διέγνωσε το σύνδρομο Ασπεργκερ. Κάποια στοιχεία που έχω είναι η μοναχικότητα, η καλύτερη ανάλυση των πραγμάτων μέσω οπτικής παρά ακουστικής επαφής και οι εκρήξεις θυμού, τις οποίες έχω δουλέψει.
Ποιο πρόσωπο ήταν αυτό που σου στάθηκε περισσότερο με τη διάγνωση του συνδρόμου; Η σύζυγός μου, Ελια, με τη διάγνωση του συνδρόμου ανακουφίστηκε, γιατί πριν ορισμένες ιδιαιτερότητές μου τις εκλάμβανε ως απόρριψη, ενώ μετά τη διάγνωση κατάλαβε ότι δεν είναι έτσι.


Με την Ελια είστε παντρεμένοι 17 χρόνια. Τι θαυμάζεις σε εκείνη;

Είναι μια εξαιρετική μητέρα και σύζυγος. Είναι καλός άνθρωπος. Και από τη στιγμή που υπάρχουν αυτά τα τρία πράγματα, δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.

Έχετε μια κόρη 15 ετών. Της μίλησες πριν δημοσιοποιήσεις το σύνδρομο και πώς αντέδρασε;

Λένε ότι ο πρώτος άνδρας που ερωτεύεται μια κόρη είναι ο πατέρας της και μου έχει εμπιστοσύνη, οπότε σε όποια βήματα κάνω είναι μαζί μου.


Από την ημέρα αυτής της ανακοίνωσης σε προσέγγισε κόσμος με το ίδιο σύνδρομο; Τι σου είπαν;

Με έχει προσεγγίσει πολύς κόσμος, όχι μόνο για το σύνδρομο Ασπεργκερ, αλλά γενικότερα για το φάσμα του αυτισμού. Όσο μπορώ βοηθάω, όχι φυσικά κάνοντας τον γιατρό, γιατί δεν είμαι γιατρός. Το πιο σημαντικό είναι ότι περίπου 200.000 οικογένειες που έχουν στο φάσμα αυτό ένα άτομο ή και περισσότερα ανακουφίστηκαν και αυτό είναι το πρώτο βήμα. Εχω λάβει άπειρα μηνύματα στα social media από κόσμο που ανακουφίστηκε ή που με ρωτάει περισσότερες λεπτομέρειες για δικές του περιπτώσεις.

Έχεις ανακοινώσει ότι θα ξεκινήσεις εκστρατεία ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για αυτό το σύνδρομο. Είχες, μάλιστα, και μια συνάντηση με τον υπουργό Υγείας, Θ. Πλεύρη. Τι ακριβώς έχετε σχεδιάσει;

Εμείς, και πριν από τους θεσμούς, με μια ομάδα εξειδικευμένων ανθρώπων είχαμε ετοιμάσει κάποια αθλητικά, και όχι μόνο, προγράμματα. Με τη δημοσιοποίηση τη δική μου με προσέγγισαν και οι θεσμοί, μέσω του κ. Πλεύρη και της κ. Δόμνας Μιχαηλίδου, για να συνδράμουν. Είμαστε λοιπόν σε επαφή και ελπίζουμε μέσα σε λίγους μήνες από τώρα να έχουμε κάνει τα πρώτα βήματα σε πράξεις.

Με τη διάγνωση ανακουφίστηκε και η σύζυγός μου, γιατί, πριν, ορισμένες ιδιαιτερότητές μου τις εκλάμβανε ως απόρριψη

Στη μακρά μπασκετική σου διαδρομή πέρασες από πολλές ομάδες. Με ποια συγκινήθηκες περισσότερο και σε ποια η συμμετοχή σου σού έχει μείνει αξέχαστη;

Με την Εθνική Ελλάδος, γιατί όταν φοράς το εθνόσημο, τα συναισθήματα πολλαπλασιάζονται. Το μακρινό 1995 είχαμε πάρει ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων μέσα στο ΟΑΚΑ, όπου είχε 20.000 κόσμο. Κατακτήσαμε το παγκόσμιο πρωτάθλημα και βγήκε όλη η Ελλάδα στους δρόμους να πανηγυρίσει. Επειδή ήμουν έφηβος τότε, έχει χαραχτεί βαθιά στη μνήμη μου.


Έχεις κρατήσει φιλίες από το μπάσκετ; Με ποιους συναντιέσαι;

Μιλάω με πολλά από τα παιδιά με τα οποία ήμουν συμπαίκτης και έχουμε κρατήσει επαφές.

Έχεις κάποιο χόμπι;

Προς το παρόν, μετά τη δημοσιοποίηση, το 24ωρό μου είναι γεμάτο, αφού σκοπός μου είναι να βοηθήσω όσο μπορώ περισσότερους ανθρώπους στο φάσμα του αυτισμού.

Μου έχει εμπιστοσύνη η κόρη μου και σε όποια βήματα κάνω είναι μαζί μου

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σου μέχρι σήμερα;

Το 2002, όταν έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο. Ήταν μεγάλη απώλεια. Είχαμε ξεκινήσει μαζί τα πρώτα μου βήματα στον αθλητισμό και μου πήρε πολύ καιρό να συνέλθω.

Ποια ήταν η πιο ευχάριστη στιγμή σου μέχρι σήμερα;

Η γέννηση της κόρης μου. Όταν γινόμαστε γονείς, παύει ο εαυτός μας να έχει προτεραιότητα. Προτεραιότητα έχει πια το παιδί.

Τι ομάδα είσαι;

Εθνική Ελλάδος.

Αγαπημένος τραγουδιστής;

Ακούω ό,τι παίζει το ραδιόφωνο, δεν έχω ιδιαίτερες προτιμήσεις.