Ο αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών Αττικής, πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής, αναπληρωτής περιφερειάρχης, αλλά και ο πρώτος Έλληνας αθλητής της παραολυμπιακής ξιφασκίας με αμαξίδιο
, Νίκος Πέππας, σε μια ξεχωριστή και άκρως προσωπική συνέντευξη μιλάει για την ενασχόλησή του με την πολιτική, τις δύσκολες στιγμές, αλλά και την ξιφασκία.
Είστε πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων. Πώς προέκυψε η ενασχόληση με τα κοινά;
Η ενασχόληση με τα κοινά ήταν μια επιθυμία να είμαι κοντά στον άνθρωπο, να μπορώ να βοηθώ για ευρύτερα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά και να προσφέρω όπου μπορώ και σε κοινωνικές ομάδες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη στήριξης.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σας;
Η απώλεια του πατέρα μου πριν από πέντε χρόνια, εντελώς ξαφνικά. Ο πατέρας μου σε ηλικία 77 ετών έπαθε ξαφνικά ένα βαρύ εγκεφαλικό και σε λίγες ημέρες κατέληξε.
Έχετε ζήσει ποτέ ένα βίαιο γεγονός στη ζωή σας;
Το 2008, ξημερώματα, μπήκαν στο σπίτι μας στον Διόνυσο Αττικής, όπου έμενα μαζί με τη μητέρα μου και τον πατέρα μου, τέσσερις ένοπλοι, βιαιοπράγησαν πολύ σκληρά εναντίον μας, μας έδεσαν, πήραν τα κινητά μας τηλέφωνα και στη συνέχεια έκλεψαν τα πάντα. Ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό, όπως καταλαβαίνετε. Καταφέραμε με πολύ δύσκολη προσπάθεια να λυθούμε. Η πιο σκληρή εμπειρία είναι να λύνεις τους γονείς σου, για να δεις αν είναι καλά από τα χτυπήματα.
Αντιμετωπίζετε μια κινητική δυσκολία. Τι ακριβώς συνέβη;
Γεννήθηκα φυσιολογικά, αλλά στις 40 ημέρες μια ίωση που κόλλησε η μητέρα μου και την πέρασα κι εγώ μου άφησε μια αναπηρία. Συγκεκριμένα, έχω μια κινητική δυσκολία στα κάτω άκρα.
Σας επηρέασε αυτό ψυχολογικά στην πορεία σας; Σαφώς στην παιδική και μαθητική μου ηλικία προβλήματα τέτοιου τύπου δεν ήταν ενσωματωμένα κοινωνικά στον βαθμό που είναι σήμερα. Τις περισσότερες φορές, πάντως, οι συμμαθητές μου με αντιμετώπισαν με ιδιαίτερη αγάπη και σεβάστηκαν αυτή την ιδιαιτερότητα, στη συντριπτική τους πλειονότητα.
Σε ηλικία 10 ετών ξεκινήσατε ιππασία, ενώ στην πορεία ήρθε στη ζωή σας η ξιφασκία, όπου μάλιστα πετύχατε σοβαρές διακρίσεις για τη χώρα μας.
Η ξιφασκία μπήκε στη ζωή μου με μια παραμυθένια, κινηματογραφική διάσταση και το μότο μου πλέον είναι: «Στη ζωή με το σπαθί μας». Το συγκεκριμένο άθλημα με έκανε να καταλάβω ότι, όπως μάχομαι στους αγώνες με το σπαθί, έτσι και στη ζωή, όπου προσπαθώ με το «σπαθί» μου να επιτυγχάνω στόχους για μένα, αλλά και να βοηθώ για την κοινωνία ολόκληρη. Είμαι ο πρώτος Ελληνας αθλητής της παραολυμπιακής ξιφασκίας με συμμετοχές και διακρίσεις σε παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις και η πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες στο άθλημα αυτό. Είχα, μάλιστα, την τιμή να συμμετάσχω στους μαγικούς Αγώνες του 2004.
Γεννήθηκα φυσιολογικά, αλλά στις 40 ημέρες μια ίωση που κόλλησε η μητέρα μου και την πέρασα κι εγώ μου άφησε μια αναπηρία
Εχετε ακούσει άσχημα σχόλια;
Φυσικά ακούω και άσχημα σχόλια, που δεν θέλω καν να τα πω δημόσια, γιατί θα τους δώσω αξία. Αυτά, όμως, αποτέλεσαν για μένα την καύσιμη ύλη και την ενέργεια για να υπερβώ τις δυσκολίες και να κατακτήσω νέους στόχους.
Στην προσωπική σας ζωή πώς είστε;
Δεν έχω κάποια σχέση αυτή την περίοδο. Ομως, είμαι πάρα πολύ καλά και το απολαμβάνω.
Η ιδανική γυναίκα για εσάς ποια είναι;
Η ιδανική γυναίκα για μένα είναι αυτή που κάθε μέρα θα εξάπτει το ενδιαφέρον μου και θα μου δημιουργεί το περιθώριο να τη στηρίζω και να με στηρίζει στα σχέδιά μας.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας τραγουδιστής;
Ο Αντώνης Ρέμος, γιατί νομίζω ότι το ηχόχρωμα της φωνής του και οι στίχοι του εκφράζουν καλύτερα τα συναισθήματά μου τις περισσότερες φορές.
Ποια θεωρείτε την πιο ωραία γυναίκα στον κόσμο;
Τη Σαρλίν Θέρον, γιατί, εκτός από ωραία γυναίκα, έχει και έντονη προσωπικότητα. Παράλληλα, μου αρέσει η Αντζελίνα Τζολί, γιατί, πέρα από ωραία γυναίκα, έχει και πλούσιο κοινωνικό έργο.
Μαγειρεύετε;
Μου αρέσει πολύ η ζαχαροπλαστική. Φτιάχνω καταπληκτικά cookies. Ομως, θέλω να σου πω ότι έχω μια ταβέρνα στη Σταμάτα, όπου φτιάχνουμε καταπληκτικά παϊδάκια.
