«Ξέρεις, εμείς εδώ στη Λαμία παρακολουθούμε τις συνεδριάσεις του περιφερειακού συμβουλίου μόνο αν έχει Γκλέτσο. Διαφορετικά δεν έχει ζουμί, δεν έχει σασπένς, βαριέσαι… Κάτι σαν σίριαλ ένα πράγμα. Τι κάνεις όταν λείπει αυτός που δημιουργεί τον σαματά; Αλλάζεις κανάλι!». Τα παραπάνω λόγια, ειπωμένα από γνωστή δημοσιογράφο της πόλης, αυθόρμητα, αφτιασίδωτα, αιωρούμενα μεταξύ αστείου και σοβαρού, θα μπορούσαν κάλλιστα να συνοψίσουν όλη την ιστορία του 56χρονου… πιτσιρικά από τη Στυλίδα, που ακούει στο όνομα Απόστολος Γκλέτσος. Όχι.

Οι χαρακτηρισμοί «αιώνιος ζεν πρεμιέ», «αυθεντικό αρσενικό», «μάτσο», «αντρουά» και τα συναφή ηχούν πλέον πολύ πασέ για την περίπτωσή του. Ο Απόστολος (σκέτο και βαρύ) είναι κατά βάθος ένας πιτσιρικάς: αψύς και πεισματάρης (σε στάδιο προεφηβείας), ντόμπρος και αληθινός (σε επίπεδο αναίδειας), τσαμπουκάς και θεριακλής (σε βαθμό κακουργήματος). Λέει αυτό που σκέφτεται (χωρίς δεύτερη κουβέντα) και κάνει αυτό που αισθάνεται (χωρίς να το σκεφτεί).

Κάποτε, έπαιζε με την Αλέκα Παπαρήγα, ύστερα ήθελε παιχνίδια με τον Σαμαρά. Χθες έβριζε τον Τσίπρα, σήμερα θέλει να γίνουν φίλοι κολλητοί. Παλιότερα αποκαλούσε τον Μητσοτάκη «εξαιρετικό άνθρωπο», τώρα θέλει να τον γιαουρτώσει. Έτσι είναι, όμως, τα παιδιά. Απρόβλεπτα, ευμετάβλητα, ασταθή… Μπορείς να τους κρατήσεις κακία;

Κομάντο της Φθιώτιδας

Γιος στρατιωτικού, στα άγουρα χρόνια της νιότης του είχε κρυφό πόθο να γίνει αστυνομικός. Παρότι άριστος μαθητής, κατά τον αφορισμό του Μαρκ Τουέιν δεν επέτρεψε ποτέ στο σχολείο να αναμειχθεί στην εκπαίδευσή του. Έτσι, υπήρξε λίγο σιδεράς, λίγο οικοδόμος, λίγο ζαχαροπλάστης, λίγο σερβιτόρος, λίγο ΟΥΚας, λίγο απ’ όλα τέλος, πάντων, προτού η ζωή, η τύχη, η μοίρα και το όποιο ταλέντο παραμερίσουν μπροστά στο παρουσιαστικό του χρίζοντάς τον πρώτα σταρ και μετά ηθοποιό. Εκείνος, παρά τα τριάντα χρόνια καριέρας, με ένα απίθανο σερί επιτυχιών στο θέατρο, στο σινεμά και, κυρίως, την τηλεόραση, επέλεξε να αποκαλεί την υποκριτική «μια ωραία απασχόληση», αφήνοντας στην άκρη τον καταπιεστικό όρο «δουλειά».

Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να κάνει διαφορετικά;

Τα στενά κοστούμια της πολιτικής ορθότητας δεν ήταν κομμένα και ραμμένα για τα μέτρα και τα κυβικά της τεστοστερόνης του. «Μια ωραία απασχόληση», όπως λέμε «μια ωραία πεταλούδα», ανακάλυψε εν συνεχεία και στον πολιτικό στίβο τον οποίο έμελλε να μετατρέψει (κανείς δεν μπορεί να μετρήσει πόσες φορές) σε πραγματική… αρένα.

Για τα μάτια της πολιτικής έχει ξηλώσει μπάρες σε διόδια, έχει κατέβει με ντουντούκες στους δρόμους βροντοφωνάζοντας «όχι τα δικαστήρια, ούτε ο θάνατος δεν θα με σταματήσει», έχει ηγηθεί σε μπλόκα αγροτών «έφιππος» σε τρακτέρ, έχει παίξει μπουνιές και κλοτσιές με συνεργάτες και πολιτικούς αντιπάλους, έχει μιλήσει «γαλλικά» πολύ… ανώτερα από του Δημητρακόπουλου και του Κουτσούμπα, έχει χτυπήσει βάρδια με απορριμματοφόρο του δήμου, έχει οδηγηθεί με χειροπέδες σε αστυνομικά τμήματα, μέχρι και απεργία πείνας έχει κάνει ο Γκλε (όπως λέμε ο Τσε) της καρδιάς μας.

Τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ της πολιτικής του σταδιοδρομίας η απειλή γιαουρτώματος του Κυριάκου Μητσοτάκη -μας μόστραρε και το πρόσωπο του πρωθυπουργού σε συσκευασία γιαουρτιού και μας έφερε στον νου τους στίχους του Σαββόπουλου: «Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις/εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις/παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα/απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα».

Τέτοια επαναστατικά κάνει, τέτοια επαναστατικά λέει, έτσι μας τρελαίνει, έτσι μας ξεσηκώνει, μόνο που στην παρούσα φάση ανασκεύασε υποστηρίζοντας πως «έλα, μωρέ, δεν το εννοούσα, μια πλακίτσα έκανα.

Αλλά, πού μυαλό εκεί στη Νέα Δημοκρατία να καταλάβουν από σάτιρα και κωμωδία…».

Έλεος πια! Μια πλακίτσα έκανε ο άνθρωπος, μια κωλοτουμπίτσα. Από αυτές που γνωρίζει καλά…

Και με το ΚΚΕ και με τον Σαμαρά και με τον Τσίπρα και… «μαζί και μόνος»

Επιστροφή στο μακρινό 2006. Ο ήδη εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Στυλίδα, Απόστολος Γκλέτσος, συντάσσεται με το ΚΚΕ ως υποψήφιος με τον αυτοδιοικητικό συνδυασμό τής τότε υποψήφιας δημάρχου Πειραιά, Ελπίδας Παντελάκη. Παρότι δεν καταφέρνει να κερδίσει την ψήφο του εκλογικού σώματος, περνά στην ιστορία για τον old time classic καβγά με τη Βάσια Τριφύλλη (όσες φορές κι αν τον παρακολουθήσεις, δεν τον χορταίνεις). Η Τριφύλλη βγαίνει εκτός εαυτού, όταν ο Γκλέτσος αφήνει αιχμές για την πολιτική της κωλοτούμπα (από τον ΣΥΝ και το ΚΚΕ υποψήφια με τον Κακλαμάνη) - πού να φανταζόταν τότε ο άνθρωπος πως θα στεφόταν κάποτε ο ίδιος πρωταθλητής της κωλοτούμπας.

Το 2010 εκλέγεται δήμαρχος Στυλίδας, αξίωμα που κατακτά πανηγυρικά και το 2015. Οι απόψεις για το πόσα πράγματα προσφέρει στον τόπο του διίστανται (κάποιοι λένε πολλά, άλλοι λίγα, στην Ελλάδα ο διχασμός στη ράτσα μας είναι έτσι κι αλλιώς σπορ αγαπημένο, πιότερο κι από την μπάλα). Όλο αυτό το διάστημα διευκρινίζει πως δεν ασχολείται με την πολιτική αλλά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ωστόσο, το να περιμένεις από έναν Γκλέτσο να περιοριστεί στο στενό πλαίσιο ενός τόπου είναι σαν να προσπαθείς να χωρέσεις δύο πόδια στο ίδιο παπούτσι.

Έτσι, το 2014 ιδρύει το πολιτικό κόμμα Τελεία (σήμερα δεν υφίσταται ούτε καν ως υποψία), το λάκτισμα του οποίου δίνεται στα Ανώγεια, το χωριό του αείμνηστου Ξυλούρη (πώς αλλιώς θα προσέδιδε στη μάχη του τον συμβολικό χαρακτήρα της αντίστασης;) και πέφτει με τα μούτρα στον προεκλογικό αγώνα των βουλευτικών εκλογών του 2015. Κι εκεί αρχίζουν τα όργανα. Εμφανίζεται πρόθυμος να συνεργαστεί «με Σαμαρά που ξέρει τη δουλειά», ενώ η επίθεσή του απέναντι στον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, είναι κάτι παραπάνω από σφοδρή. Τον χαρακτηρίζει «στιγμιαίο λάθος του Αλαβάνου, ένα παιδάκι που δεν έχει δουλέψει ποτέ και δεν έχει διοικήσει τίποτα, κατάλληλο μόνο για πρόεδρο 15μελούς: «Θα κάνουμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα; Σας παρακαλώ, ας σοβαρευτούμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα. Είναι σαν να βάλεις ένα παιδάκι που εκπαιδεύεται σε προσομοιωτή πτήσης να ταξιδέψει με 300 επιβάτες μέχρι το Παρίσι…». Ακόμη και μετά τις εκλογές που στέφουν νικητή τον Τσίπρα, ο Γκλέτσος δεν σταματά να εξαπολύει μύδρους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ με χαρακτηριστικότερο όλων τη θρυλική ατάκα με παραλήπτη τον βουλευτή Δημήτρη Βέττα, «τα φουστάνια και οι ζαρτιέρες θα σου πήγαιναν περίφημα», ενώ η πάλαι ποτέ προειδοποίηση «θα ανατινάξω δρόμους για να ελευθερώσω την Ελλάδα από τα μνημόνια και το ΔΝΤ μετατρέπεται σε «σήμερα, όποιος δηλώνει αντιμνημονιακός είναι ανόητος».

Και κάπως έτσι, με πολλές εμβληματικές ατάκες και περισσότερα μπινελίκια φτάνουμε στο 2019. Ο Γκλέτσος αφού πρώτα παραιτείται από το αξίωμα του δημάρχου (το «αν σταματούσα να είμαι δήμαρχος στον τόπο μου, θα πέθαινα» πάει στον βρόντο) διαμαρτυρόμενος για τους Συριζαίους προδότες που υπέγραψαν τη Συμφωνία των Πρεσπών, κατεβαίνει χορεύοντας τσάμικο και σχεδόν ανεξάρτητος (μια στήριξη από τους ΑΝΕΛ την είχε) στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, τις οποίες και χάνει από τον «παιδί μου», όπως ειρωνικά αποκαλεί μέχρι σήμερα τον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, Φάνη Σπανό. Για τον Τσίπρα σιωπή. Τώρα τα βέλη του στρέφονται κατά του Μητσοτάκη που «θα ρίξει την Ελλάδα στα βράχια…

Προσέξτε! Αν εκλεγεί πρωθυπουργός δεν θα έχουμε πατρίδα, δεν θα έχουμε χώρα». Και λίγους μήνες μετά, στα τέλη του 2019, ουπς! Ο μεγάλος υβριστής του Τσίπρα κουρνιάζει στις αγκάλες του ΣΥΡΙΖΑ ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του κόμματος. Ο Τσίπρας μεγάλωσε, ανδρώθηκε, έμαθε από τα όποια λάθη στην καμπούρα του λαού, ρε παιδί μου, κι ο Απόστολος αφού συμμαχεί μαζί του για τη σωτηρία της πατρίδας τον υποδέχεται σήμερα στους δρόμους της Λαμίας, φωνάζοντας ως άλλος Γκόρτσος: «Να τος, να τος, ο πρωθυπουργός». Είπατε κάτι; Έτσι είναι ο Γκλέτσος. Πάει όπου του αρέσει, παίζει «μπάλα» με όποιον θέλει κι αλλάζει τα κόμματα σαν τα πουκάμισα. Ανένταχτος ήταν, είναι και θα είναι μόνο με το κεφάλαιο «γυναίκα»…

Οι κατακτήσεις του Απόστολου

«Αυτές με τις οποίες είχα δεσμό δεν ξεπερνάνε τη μια ντουζίνα. Οι άλλες μόνο σε νταλίκα χωράνε». Αφήνοντας στην άκρη την νταλίκα και κρατώντας από την παραπάνω δήλωση Γκλέτσου μόνο την ντουζίνα, η πρώτη θέση ανήκει δικαιωματικά στη Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου.

Ήταν 17 Αυγούστου του 1998 όταν νυμφευόταν την κόρη του γνωστού ποινικολόγου και της Ζωής Λάσκαρη σε έναν επεισοδιακό γάμο με μπαλοθιές και τσαμπουκάδες - παρουσία όλης της υψηλής αθηναϊκής κοινωνίας που διασκέδαζε σε version χάνου. Πιο επεισοδιακό ήταν ωστόσο το διαζύγιο που ακολούθησε περίπου 40 ημέρες μετά.

Στο ερωτικό παλμαρέ του «καλύτερου ζεϊμπέκικου της Ελλάδας» αναγράφονται γνωστά ονόματα της σόουμπιζ, όπως αυτό της Βερόνικας Αργέντζη, συμπρωταγωνίστριάς του στο «Τμήμα Ηθών», για την οποία κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπήρξε ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Ακολούθησε ένα φλογερό ειδύλλιο με τη Μιμή Ντενίση, για να πάρει εν συνεχεία τη σκυτάλη η απόλυτη σταρ, Άννα Βίσση. Το αιώνιο δέσιμό της με τον Καρβέλα έφερε ωστόσο προστριβές που μεταλλάχθηκαν σε καβγάδες οδηγώντας στην οριστική ρήξη.

Επόμενο «λιμάνι» του Απόστολου υπήρξε το sex symbol, Γωγώ Μαστροκώστα, με την οποία αρραβωνιάστηκε φτάνοντας ένα βήμα έξω από τα σκαλοπάτια της εκκλησίας. Μάγκυ Χαραλαμπίδου, Βάνα Μπάρμπα και Κατερίνα Λέχου υπήρξαν επίσης ζευγάρι με το αδιαφιλονίκητο sex symbol των 90s (και όχι μόνο).

Όσες γυναίκες κι αν πέρασαν από τη ζωή του Απόστολου, τη σημαντικότερη θέση στην καρδιά του κρατά ωστόσο η μοναχοκόρη του Βαλίσια, που απέκτησε πριν από 21 χρόνια με την ενδυματολόγο Μαρία Μαγγίνα και για την οποία έχει δηλώσει: «Η κόρη μου, ευτυχώς, δεν έχει τίποτα από μένα». Εμείς διαφωνούμε με αυτό το «ευτυχώς». Εκείνος, πάλι, κάτι γνωρίζει καλύτερα…

Ρομίνα Ξύδα
*Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 4 Απριλίου