Η Άννα Μάνη έχει μια αύρα που σε ηρεμεί. Εκπέμπει έναν δυναμισμό αλλά και μια γλυκιά αυστηρότητα. Απαιτητική με τον εαυτό της, δημιουργική αλλά και βιαστική, πολύ σχολαστική «και αυτό είναι και ένα αρνητικό σημείο στον χαρακτήρα μου, γιατί μένω στις λεπτομέρειες, αυτό με τρώει, επιζητώ την τελειότητα». Προσπαθεί να μην πληγώνει τους ανθρώπους ακόμα και όταν κάνουν λάθος: «Θέλω να είμαστε ομάδα, να νιώθουν ότι η δική μου υποχρέωση είναι και δική τους, όχι πως εκτελούν μια εντολή». Λέων με Λέοντα στο ζώδιο, ηγετική, πάντα χαμογελαστή. «Έχω πολλή ένταση μέσα μου από χαρακτήρα, από μαθήτρια ακόμη». Πόσο εύκολη είναι για μια γυναίκα η πολιτική; «Πιστεύω πως όταν ένας άνθρωπος θέλει κάτι και έχει πείσμα και επιμονή, το πετυχαίνει. Δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα μονοπάτια, το θέμα είναι πόσο τα παλεύεις. Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ γυναικών και ανδρών. Εξαρτάται από τις συνθήκες και το περιβάλλον κάθε ανθρώπου και τη θέλησή του να κάνει κάτι». Με καταγωγή από την Πιερία, νομικός επί 25 χρόνια σε μια επαρχιακή πόλη, την Κατερίνη, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει ακόμη. Η ζωή της είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε Αθήνα -τις καθημερινές- και Κατερίνη - τα Σαββατοκύριακα. «Εκεί με περιμένει ο σύζυγος. Ένας σύζυγος βράχος, υποστηρικτικός, συνοδοιπόρος εδώ και πολλά χρόνια», λέει και παραδέχεται ότι «δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ αν δεν είχα και τη στήριξη, και ψυχολογική και καθημερινή, της οικογένειάς μου». Η Άννα Μάνη έχει δύο κόρες που «πλέον έχουν ανοίξει τα φτερά τους και έχουν φύγει στο εξωτερικό. Η μεγάλη, χημικός μηχανικός, έχει τελειώσει το Πολυτεχνείο, ζει και εργάζεται εδώ και χρόνια στο Άμστερνταμ και η μικρή τελείωσε τη Νομική στην Αθήνα και εργάζεται στην Ιταλία». Όταν μιλάει για τα κορίτσια της, το βλέμμα σκοτεινιάζει: «Αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα, είναι η γενιά του brain drain!». Το θέμα αυτό την προβληματίζει πολύ, όπως και η επιστροφή των νέων μαζί με τα παιδιά της πίσω στην πατρίδα. «Ως μάνα που έχει παιδιά στο εξωτερικό, το πρώτο μου νομοσχέδιο που εισηγήθηκα το 2019 είναι το νομοσχέδιο για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Όταν εισηγήθηκα το νομοσχέδιο το ζούσα, το ένιωθα η ίδια βιωματικά, ήμουν συγκινημένη». Οι δύο θητείες της το 2012 αλλά και το 2019 σημαδεύτηκαν από σοβαρά θέματα υγείας. Στην πρώτη της θητεία μόλις εκλέχθηκε το 2012 «ήμασταν οικογενειακώς στο εξωτερικό, την ημέρα της επιστροφής μας εγώ και η κόρη μου είχαμε ένα πολύ σοβαρό τροχαίο». Η Άννα πρώτη φορά μιλάει για τη μεγάλη περιπέτεια που πέρασε με την υγεία της, μια πραγματική δοκιμασία, όταν το 2019 μαζί με τη χαρά να εκλεγεί στη Βουλή έδωσε μάχη για τη ζωή της. «Μου ανακοινώθηκε τελείως απρόοπτα σε έναν τυχαίο ιατρικό έλεγχο, μία η ώρα τη νύχτα στο νοσοκομείο της Κατερίνης, ότι είχα καρκίνο στον πνεύμονα. Ήταν σοκαριστικό», περιγράφει και κατεβάζει το βλέμμα στην ενθύμηση αυτής της δοκιμασίας. Εκείνο το βράδυ συνόδευσε την αδελφή της στο νοσοκομείο γιατί ένιωθε αδιαθεσία, «βρήκα έναν φίλο ακτινολόγο, ένιωθα μια κόπωση, το συζητήσαμε, έκανα τις εξετάσεις και άλλαξε η ζωή μου». Άμεσα και ταχύτατα μπήκε στο χειρουργείο. «Την επόμενη εβδομάδα αφαίρεσα μεγάλο μέρος του πνεύμονα, έκανα χημειοθεραπείες. Ήρθε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, γιατί μετά από δυο τρεις μήνες είχαμε τις εκλογές του 2019». «Έκανα εκλογές τότε, εκλέχθηκα και έπρεπε να δώσω άλλον αγώνα. Επομένως δίνοντας τον άλλον αγώνα, που αγαπούσα πολύ, νομίζω πως κέρδισα και τον αγώνα να ζήσω. Επικεντρώθηκα στα θετικά. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ … δεν είσαι καλά!». Εκείνη την περίοδο η ζωή της ήταν προεκλογικός αγώνας, ραντεβού και χημειοθεραπείες. «Ξημερώματα έβλεπα κόσμο, γιατί δεν είχα δυνάμεις. Είχα ενστερνιστεί απολύτως το μότο του Κ. Μητσοτάκη που έλεγε για την “Ελλάδα που ξυπνάει πρωί”. Ο αγώνας μου επικεντρώθηκε σε ανθρώπους που εργάζονταν στα ξενοδοχεία, ψαράδες, ταξιτζήδες, αρτοποιούς, έβλεπα κόσμο γύρω στις πέντε με έξι τα ξημερώματα χωρίς να γνωρίζουν γιατί». «Νιώθω τυχερή, ότι ο Θεός με αγκάλιασε. Όταν μαθαίνεις τυχαία ότι έχεις καρκίνο!». Πήγε για την αδελφή της και σώθηκε η ίδια: «Ήταν δώρο ζωής».
Νιώθει ευγνώμων: «Αν σε οδηγήσει η ζωή να κολυμπήσεις στα βαθιά απευθείας, νομίζω πως είναι και η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι καλά». Την καλύτερη ψυχανάλυση «την κάνουμε με τις φίλες μου από τα μαθητικά χρόνια, μιλάμε επί παντός επιστητού, για όλα». Τη στενοχωρεί που δεν γυμνάζεται ως πρώην αθλήτρια του στίβου μεγάλων αποστάσεων και δηλώνει πως «δεν είμαι εξοικειωμένη με την ιδέα του θανάτου αγαπημένων προσώπων, νιώθω ευάλωτη όταν το σκέφτομαι». Ανέκαθεν μαζί με την πολιτική είχε και τη φροντίδα του σπιτιού, των παιδιών, αλλά «δεν είμαι της κουζίνας ή της μαγειρικής. Δεν αγαπώ την κουζίνα, αγαπώ το σπίτι. Συνήθως μαγειρεύει ο σύζυγος… τα πάντα. Πρέπει να εκτονώνεται κάπου και βρήκε τη μαγειρική. Αν και οικονομολόγος στο επάγγελμα, είναι master chef και έχει εμένα sou chef. Είναι πάντα δίπλα μου». Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή