Το καλοκαίρι του 1985 η τότε διοίκηση του ΟΦΗ αποφάσισε να δώσει την τεχνική ηγεσία στον Ευγένιο Γκέραρντ, έναν Ολλανδό προπονητή µε πρωτοποριακές ιδέες για την εποχή, ο οποίος ήταν παντελώς άγνωστος στο ελληνικό κοινό.

Ωστόσο, για τον θρυλικό πλέον Γκεραρντάκη, όπως επικράτησε αργότερα να τον αποκαλούν, λόγω της αγάπης του για την Ελλάδα, η Κρήτη αποδείχθηκε η Ιθάκη του. Κάθησε στον πάγκο του ΟΦΗ µέχρι το 2000, γράφοντας µια ιστορία, η οποία τον διατηρεί στη µνήµη όλων, καθώς στις 2 Ιανουαρίου του 2018 άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Γκέραρντ µεταµόρφωσε τον ΟΦΗ σε µια οµάδα-πρότυπο, που σε βάθος χρόνου προχώρησε και σε εξαγωγή παικτών. Ηταν και αυτός που άνοιξε τον δρόµο της ποδοσφαιρικής σύνδεσης της Ελλάδας µε την Ολλανδία.


Χρυσό Παπούτσι

Στα δικά του χέρια «σµιλεύτηκε» ο Νίκος Μαχλάς, ο οποίος το καλοκαίρι του 1996 παίρνει µεταγραφή για την ολλανδική Φίτεσε, µε τη σύµφωνη γνώµη και του Γκέραρντ, ο οποίος ήταν ουσιαστικά αυτός που έριξε το όνοµά του στο τραπέζι των µεταγραφών στην Ολλανδία. Τη σεζόν 1997-98 ο Νίκος Μαχλάς εκτοξεύεται, βάζοντας 34 γκολ σε 32 παιχνίδια µε τη Φίτεσε. Επίδοση που, πέρα από το βραβείο του πρώτου σκόρερ στην Ολλανδία, του χάρισε και το Χρυσό Παπούτσι στην Ευρώπη για εκείνη τη σεζόν. Παραµένει µέχρι και σήµερα ο µοναδικός Ελληνας ποδοσφαιριστής που έχει τιµηθεί µε το συγκεκριµένο βραβείο.

Επειτα από αυτές τις εµφανίσεις, ο Μαχλάς πήρε µεταγραφή για τον Αγιαξ το 1999 και έµεινε εκεί µέχρι το 2003. Η παρουσία του στον «Αίαντα» δεν ήταν ανάλογη, αλλά σε συνολικά 74 παιχνίδια κατάφερε να σηµειώσει 38 γκολ. Επιπλέον, ευτύχησε να πανηγυρίσει το νταµπλ (πρωτάθληµα και κύπελλο Ολλανδίας) τη σεζόν 2001-02. Ετσι έµαθε η Ολλανδία να χορεύει... συρτάκι, ξεκινώντας µια ιδιαίτερη σχέση των Ελλήνων παικτών µε την Ολλανδία και τους επιθετικούς ειδικότερα.


Ο «µπόµπερ»

Μέχρι σήµερα 39 Ελληνες ποδοσφαιριστές έχουν αγωνιστεί στα πρωταθλήµατα της «χώρας της τουλίπας», µε τους περισσότερους από αυτούς να έχουν αφήσει το στίγµα τους σε έναν ποδοσφαιρικό χώρο όπου έχουν γράψει ιστορία θρύλοι του ποδοσφαίρου, µε πρώτο και καλύτερο τον Γιόχαν Κρόιφ. Ο Γιάννης Αναστασίου ήταν ένας από τους Ελληνες επιθετικούς που έκανε καριέρα. Πήγε στη Ρόντα το 2000 και έµεινε µέχρι το 2004, σηµειώνοντας 48 γκολ σε 114 παιχνίδια. Οι εµφανίσεις του αυτές τράβηξαν τα βλέµµατα των υπόλοιπων οµάδων, µε τον Αγιαξ να κάνει κίνηση το 2004 για την απόκτησή του. Στην οµάδα του Αµστερνταµ έµεινε για µια διετία και σκόραρε 7 γκολ σε 32 παιχνίδια. Επιπλέον, κατέκτησε το πρωτάθληµα Ολλανδίας τη σεζόν 2003-04. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Ολλανδία αγωνιζόµενος για ένα χρόνο στη Σπάρτα Ρότερνταµ (2006-07). Ο Γιώργος Σαµαράς γαλουχήθηκε ποδοσφαιρικά στην Ολλανδία και πιο συγκεκριµένα στην ακαδηµία της Χέρενφεν. Πραγµατοποίησε το ντεµπούτο του µε την πρώτη οµάδα το 2002 και µέχρι το 2006 σηµείωσε 30 γκολ και µοίρασε 8 ασίστ σε 108 παιχνίδια. Ο Βαγγέλης Γιακουµάκης έφυγε από την Ελλάδα ως ένας επιθετικός που δεν σκοράρει. Πήγε στη Φένλο το καλοκαίρι του 2020 και στην πρώτη του σεζόν έβαλε 26 γκολ σε 30 παιχνίδια και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ.


Ο «ασταµάτητος»

Ο Βαγγέλης Παυλίδης ξεκίνησε την πορεία του το 2018 από τη Βίλεµ. Το καλοκαίρι του 2021 πήγε στην Αλκµααρ και διαπρέπει, για να γράψει ιστορία φέτος σκοράροντας στις 10 πρώτες αγωνιστικές, κάτι που δεν έχει πετύχει άλλος επιθετικός στη συγκεκριµένη ολλανδική οµάδα. Ο Τάσος ∆ουβίκας πέρσι έφυγε από τον Βόλο και πήγε στην Ουτρέχτη, βάζοντας 19 γκολ σε 32 µατς πρωταθλήµατος. Ετσι πήρε µεταγραφή στη Θέλτα και αγωνίζεται στη La Liga. ∆εν είναι µόνο οι επιθετικοί βέβαια που έχουν απογειώσει την καριέρα τους. Χαρακτηριστικό το παράδειγµα του Κώστα Τσιµίκα, ο οποίος πήγε στη Βίλεµ τη σεζόν 2017-18, όπου πραγµατοποίησε εξαιρετικές εµφανίσεις. Γύρισε στον Ολυµπιακό ο διεθνής αριστερός µπακ, εντυπωσίασε και πλέον αγωνίζεται στη Λίβερπουλ.


Η εξήγηση

Αλλά γιατί η Ολλανδία αποτελεί τη... Γη της Επαγγελίας για τους Ελληνες ποδοσφαιριστές και κυρίως τους επιθετικούς; Πρώτ’ απ’ όλα δεν υπάρχει πίεση. Σηµαντικό για την ψυχολογία τους. Επίσης το ποδόσφαιρο είναι πιο επιθετικό και πιο ελεύθερο. ∆εν υπάρχουν οι σκληρές άµυνες και γενικά τα συστήµατα ειδικού σκοπού. Η επιθετική λειτουργία είναι αυτή που αναπτύσσεται περισσότερο σε σχέση µε την άµυνα. Ολοι οι Ελληνες ποδοσφαιριστές, που έχουν παίξει στην Ολλανδία ή συνεχίζουν να αγωνίζονται σε αυτή, έχουν να λένε για τον ελεύθερο τρόπο λειτουργίας που διώχνει και το άγχος από πάνω τους. Αυτό ίσως να είναι και το µεγάλο µυστικό για τη σχέση που έχουν αναπτύξει οι Ελληνες επιθετικοί µε τα ολλανδικά δίχτυα.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής