Μπορεί στη Βουλή και στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις να τον έχουμε συνηθίσει να μιλάει μόνο για πολιτική και να διαφυλάσσει την προσωπική του ζωή, όμως ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωστής Χατζηδάκης, δεν έχει πρόβλημα να αυτοσαρκαστεί, αλλά και να δηλώσει ότι είναι ο χειρότερος χορευτής της οικογένειας.    

Είναι έτοιμη να κυβερνήσει η Ν.Δ.; Υπάρχουν πολλά και έμπειρα πρόσωπα, δεν χρειάζονται όμως και νέα, άφθαρτα;

Πάντα χρειάζονται νέα πρόσωπα. Τα πράγματα προχωρούν μπροστά. Η ανανέωση είναι κομμάτι της ζωής μας. Η κρίση, όμως, έχει κάνει αυτό το αίτημα πιο επιτακτικό. Πέρα από την ανανέωση, όλοι πρέπει να αντιληφθούμε -προπάντων εμείς- ότι οι στιγμές είναι ιστορικές. Διότι, αν υποτεθεί ότι θα καταρρεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν υπάρχει δικαίωμα αποτυχίας της Ν.Δ. Αν αποτύχει και η επομένη προσπάθεια, το επόμενο βήμα θα είναι το πεζοδρόμιο και ο όχλος και δεν αξίζει αυτή η μοίρα στην Ελλάδα. Αρα, να καταλάβουμε ότι έχουμε τον πόλεμο της γενιάς μας και η αποτυχία δεν είναι επιλογή.

Εχετε αναλάβει το κυβερνητικό πρόγραμμα. Ποια είναι τα τρία πράγματα που θα κάνετε όταν εκλεγείτε κυβέρνηση;

Το πιο βασικό είναι να μη μείνουμε στο πρόγραμμα, έτσι όπως εμείς το ξέραμε στην Ελλάδα. Δηλαδή, ιδέες που τελικά μπορεί να μην εφαρμόζονται. Για να μη χάσουμε χρόνο, το θέμα είναι να έχουμε έτοιμα τα βασικά νομοσχέδια, να έχουμε πλάνο εφαρμογής του προγράμματος και να έχουμε και τους ανθρώπους έτοιμους. Μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση, η οποία θα είναι αποφασισμένη να «τρέξει» γρήγορα και στο πρώτο εξάμηνο να έχει εφαρμόσει το μεγαλύτερο κομμάτι από το πρόγραμμα.

Είστε θετικός σε μια συνεργασία Ν.Δ., Ποταμιού και ΠΑΣΟΚ;

Είμαι θετικός σε αυτό το ενδεχόμενο, ακόμα και αν πετύχουμε αυτοδυναμία. Διότι, ακριβώς επειδή οι στιγμές είναι ιστορικές, χρειαζόμαστε μια πλατιά, πατριωτική συμμαχία, η οποία να στείλει το μήνυμα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα, η πατρίδα μας, το παλεύει να αφήσει μια και καλή στην άκρη την κρίση.  

Θα έχουμε εκλογές σύντομα;  

Πιστεύω πως ναι, ανεξάρτητα από το αίτημα της Ν.Δ. Διότι η πραγματικότητα εκδικείται τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκαναν παγκόσμιο ρεκόρ στα ψέματα και αυτή την ώρα δεν μπορούν να το παλέψουν, δεν βγαίνει. Προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν βαφτίζοντας το κρέας ψάρι και αυτό εκνευρίζει ακόμα περισσότερο τους Ελληνες, διότι οι Ελληνες είναι και λίγο αντάρτες μέσα τους. Οταν ο άλλος, λοιπόν, τους λέει «Μην πιστεύεις στα μάτια σου ότι μειωθήκαν οι συντάξεις, πίστεψε στο γράμμα μου», σου απαντά: «Ρε φίλε, παράτα με». Αυτό το πράγμα πιστεύω ότι θα ενταθεί. Και κάποια στιγμή, προκειμένου ο Αλέξης Τσίπρας να κοιτάξει γύρω του και να μη δει κανέναν και να γίνει ουσιαστικά ένας Γιώργος Παπανδρέου νούμερο 2, θα κάνει μόνος του εκλογές, για να χάσει με ένα αξιοπρεπές ποσοστό. 


Είστε αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Είναι και ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος κατά καιρούς εκφράζει κάποιες απόψεις που κάποιοι τις θεωρούν προχωρημένες. Συμφωνείτε με αυτά που λέει; Εχει μιλήσει και για τους κομμουνιστές αρνητικά.

Ναι, καλό είναι καταρχήν στη Νέα Δημοκρατία να είμαστε προχωρημένοι (γέλια). Αλλά, εν πάση περιπτώσει, η Νέα Δημοκρατία είναι μεγάλο κόμμα. Το κόμμα της Κεντροδεξιάς. Ακόμα και η λέξη μαρτυρεί ότι έχει τουλάχιστον δύο συστατικά στοιχεία. Αρα, υπάρχουν άνθρωποι που εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο. Δεν πρέπει να εκφραζόμαστε με τρόπο που να δίνει το μήνυμα ότι είμαστε πολιτικό «σούπερ μάρκετ». Να έχουμε, δηλαδή, και τελείως αντίθετες απόψεις μεταξύ μας. Είμαστε εκεί για να κάνουμε μια συντεταγμένη προσπάθεια και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η δουλειά που γίνεται τους τελευταίους μήνες αποδίδει!  

Δεν ξέρουμε πολλά πράγματα για εσάς. Πιτσιρικάς πώς ήσασταν; Πώς μεγαλώσατε με την οικογένειά σας;

Πιτσιρικάς εγώ μεγάλωσα σε ένα χωριό. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ίσως ότι, αν δεν γεννήθηκα στις Βρυξέλλες ή στο Παρίσι, ήμουν στην Αθήνα. Πιστεύουν ότι τελείωσα το Κολλέγιο κ.τ.λ. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Εγώ γεννήθηκα σε ένα χωριό που τότε είχε 120 κατοίκους. Πήγα σε μονοθέσιο σχολείο. Ολα τα παιδιά ήμασταν σε μια τάξη, σε μια αίθουσα. Ημασταν είκοσι παιδιά σε όλο το σχολείο. Α, δεν σας είπα ότι έχω γεννηθεί στο Ρέθυμνο, στο ορεινό Ρέθυμνο, και μάλιστα στον Μυλοπόταμο, στον Αϊ-Γιάννη. Το χωριό μου είναι 10 χιλιόμετρα από τα Ζωνιανά. Το λέω για να πάρετε τις προφυλάξεις σας. Τούτου λεχθέντος, συνεχίζω. Τελείωσα το γυμνάσιο της επαρχίας του Μυλοποτάμου. Πέρασα στη Νομική Αθηνών. Αφού τελείωσα τη Νομική, όπου ασχολήθηκα με τη ΔΑΠ κ.τ.λ., και είχα συμφοιτητές αρκετούς υπουργούς της κυβέρνησης, πήγα στον Στρατό, έφυγα από τον Στρατό, πήγα στην Αγγλία, στο Κεντ, έκανα Πολιτική Επικοινωνία, μετά ξαναγύρισα και έγινα πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ. Υστερα από την ΟΝΝΕΔ πήγα κατευθείαν, 29 χρόνων, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.  

Πιτσιρικάς θέλατε να γίνετε πολιτικός;  

Μου άρεσε πολύ από μικρός. Ημασταν μια οικογένεια πολιτικοποιημένη, αλλά ο πατέρας μου δεν ήταν βουλευτής. Ηταν στη Νομαρχιακή Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας. Ημουν πολιτικοποιημένος κι αυτό νομίζω ότι σου προκύπτει. Το είχα μέσα μου, με εξιτάριζε, με ενδιέφερε πάντοτε. Και για αυτό όταν ήρθα στην Αθήνα και μπήκα στο πανεπιστήμιο, μία από τις πρώτες μου δουλειές ήταν να πάω να γραφτώ στη ΔΑΠ. Θυμάμαι ότι η καημένη η θεία μου -έμενα τότε στο σπίτι της- μου έλεγε: «Τι σχέση έχεις εσύ με την πολιτική; Με αυτό τον χαρακτήρα που έχεις θα πικραθείς πάρα πολύ». Τη θυμήθηκα σε ορισμένες περιπτώσεις. Παρ’ όλα αυτά, ο μαζοχισμός καλά κρατεί.  

Εχετε χάσει τον πατέρα σας, χάσατε και τη μητέρα σας πρόσφατα. Τελικά ένας τέτοιος θάνατος ξεπερνιέται ποτέ;  

Και τα δύο είναι σκληρά. Αλλά όταν χάνεις και τους δύο γονείς σου, αισθάνεσαι κάπως σαν να ξεριζώνεσαι και ότι μεγαλώνεις απότομα. Παύεις να είσαι παιδί, έστω και κάποιας ηλικίας. Και γίνεσαι πια μεγάλος. Είναι μια καινούργια ισορροπία, που κάθε άνθρωπος πρέπει να το παλέψει για να τη βρει. Να βρει τα πατήματά του.  

Μου έλεγε ο συνεργάτης σας, ο Νίκος, ότι είστε πολύ κάλος θείος με τα ανίψια σας.  

Είμαι πολύ συνδεδεμένος μαζί τους. Κι εκείνα μαζί μου πιστεύω. Και, ξέρεις, είναι η χαρά που παίρνεις. Κάτι το οποίο δεν το υποπτεύεσαι πριν αποκτήσεις ανιψάκια. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα ισχύει άμα αποκτήσεις παιδάκια. Διότι ξέρεις ότι δεν υπάρχει κάποια σκοπιμότητα. Είναι άδολη αγάπη, δεν αντικαθίσταται.  

Μου δίνετε και ωραία πάσα τώρα. Δεν ξέρω ποια είναι η ηλικία σας.  

Α, η ηλικία μου… 51!  

Γαμπρός, εκκλησία, γάμος;  

Αν είναι να συμβεί οτιδήποτε, θα το μάθετε με τη σειρά σας.  

Αισθάνομαι ότι φοβάστε τη δέσμευση.  

Οχι, δεν μιλώ πάρα πολύ για τον εαυτό μου, διότι αυτό είναι το στυλ μου. Ετσι έχω μάθει να προχωρώ στη ζωή μου. Και στις παρέες μου δεν είμαι πολύ ανοιχτός. Ούτε και προσπαθώ να μάθω για την προσωπική ζωή των άλλων, διότι έτσι γεννήθηκα και έτσι έχω προχωρήσει. Αλλά, μεταξύ μας τώρα, τα ξέρετε και τα ξέρει όλη η Ελλάδα.  

Στα προσωπικά σας είσαστε καλά;

Εχετε κάποια σχέση; Δεν έχω να προσθέσω οτιδήποτε παραπάνω από αυτά που ξέρετε. Τα ξέρετε!  

Εδώ βλέπω στις φωτογραφίες σας από το εξωτερικό πολλές συναντήσεις και πολλά μαλλιά. Τι συνέβη; Πού πήγαν; (γέλια)  

Τα έχω αφήσει στις Βρυξέλλες. Εκεί έχασα τα περισσότερα! (γέλια) Και το χειρότερο είναι ότι ο κουρέας μου, που κουρεύει μια σειρά και από άλλους γνωστούς φαλακρούς, δεν κάνει σε κανέναν μας ειδική τιμή. (γέλια) Νομίζω ότι τα έχασα λόγω άγχους, διότι στην οικογένειά μας δεν υπήρχε τέτοια παράδοση.  

Αυτό επηρεάζει την ψυχολογία;  

Οχι. Οταν ήμουν νεότερος και έβλεπα φαλακρούς δεν πίστευα ότι θα γινόμουν ποτέ, διότι δεν είχα αυτή την οικογενειακή παράδοση. Ωστόσο, δεν με επηρέασε, γιατί δεν είδα ούτε στην προσωπική μου ζωή, ούτε στα πολιτικά να επηρεάζεται ο περίγυρός μου από αυτό. Αρα, καλώ όλους τους φαλακρούς να είναι θαρραλέοι, να μην το βάζουν κάτω και να προχωρήσουμε μπροστά σαν να έχουμε όλα τα μαλλιά μας! (γέλια)  

Χορεύετε κρητικά;  

Είμαι ο χειρότερος χορευτής στην οικογένεια. Ολοι οι άλλοι χόρευαν, ο πατέρας μου, η μητέρα μου, χόρευαν πολύ καλά. Η αδελφή μου χορεύει επίσης. Εγώ είμαι ο λιγότερο κάλος χορευτής. Λίγο Πεντοζάλη και λίγη Σούστα.  

Νομίζω ότι ντρέπεστε λίγο.  

Μπορεί να είναι και αυτό. Δεν είμαι και ο πιο εξωστρεφής άνθρωπος. Δεν είναι κακό αυτό. Πρέπει να δέχεσαι τα χαρακτηριστικά σου, καλά και κακά. Να συμβιώνεις με αυτά και, κυρίως, να μην παριστάνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που είσαι.    

Ομολογώ ότι είστε καλοντυμένος και δεν εννοώ ότι ντύνεστε ακριβά. Εννοώ ότι είστε προσεγμένος.  

Δεν είμαι ο πιο καλοντυμένος. Δεν μπορώ, δηλαδή, να κάθομαι συνέχεια και να γίνομαι δούλος του ντυσίματος. Αισθάνομαι, όμως, δυσάρεστα, αν είμαι λέτσος. Αν είμαι άρτζι μπούρτζι στο ντύσιμό μου. Κοιτάζω αν πηγαίνει το πουκάμισο με το παντελόνι. Κοιτάζω να μην υπάρχουν χοντράδες. Ετσι αισθάνομαι μέσα μου πιο καλά.  

Εχετε κάποιον «κολλητό» στην πολιτική; Οχι φίλο, «κολλητό».  

Δεν είναι κανένα μυστικό ότι με τον Κυριάκο είχαμε μια επαφή από τότε που κατέβηκα στην πολιτική. Είχαμε και πριν. Παράλληλα, όλοι οι βουλευτές που προερχόμαστε από την ΟΝΝΕΔ έχουμε πάντοτε κοινές μνήμες. Που είναι και ωραίες μνήμες, γιατί είναι από όταν ήμασταν 18-20 χρόνων. Π.χ., τον Βαγγέλη τον Μεϊμαράκη εγώ έτυχε να τον γνωρίσω από το ’84, την ημέρα που ανέλαβε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ.  

Σκεφτήκατε να τα παρατήσετε ποτέ;  

Ναι, σκέφτηκα. Οταν χτυπήθηκα στο Σύνταγμα. Ηταν δύσκολες στιγμές και πραγματικά εκείνη την ώρα σκέφτηκα ότι μπορεί σε μερικά δευτερόλεπτα να μην υπάρχω. Διότι υπήρχε μια κλιμάκωση και, αν δεν με προστάτευαν τότε δυο-τρεις άνθρωποι, μπορεί και να μην υπήρχα σήμερα. Δεν θέλω να σταθώ σε αυτούς που μου επιτέθηκαν, ούτε με απασχόλησαν οι άνθρωποι. Το φαινόμενο πρέπει να μας απασχολήσει. Η βία προσθέτει καινούργια προβλήματα. Τα προβλήματα λύνονται μέσα από τον διάλογο.  

Είστε ρομαντικός;  

Μακάρι. Δεν ξέρω και ούτε θέλω να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου.

Αν είμαι, θα χαιρόμουν. Πάντως, δεν τα παράτησα, διότι έλεγα ότι θα ήταν δειλία να τα παρατήσω. Και είπα «συνεχίζουμε μπροστά, με αξιοπρέπεια».   Θα μας πείτε μια μαντινάδα;   Να σας πω μια που έλεγε ο Βενιζέλος. «Ο άντρας κάνει τη γενιά και όχι η γενιά τον άντρα, σαν είναι ο τράγος δυνατός, δεν τονε στένει η μάντρα».  


«Απέκλεισαν ακόμη  και το σπίτι μου»

Υπήρξε κάποια στιγμή που περάσατε δύσκολα;

Σε πολλές περιπτώσεις. Μία που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν όταν είχαμε μια κρίση, με αφορμή το Σκοπιανό και ένα άρθρο, που δεν μας εξέφραζε και είχε γραφτεί στην εφημερίδα της ΟΝΝΕΔ. Και, παρότι δεν μας εξέφραζε, έτυχε κριτικής για την ουσία του. Ηταν για το Σκοπιανό, για τον Μέγα Αλέξανδρο κ.τ.λ. Είχε γίνει πρόταση μομφής και αμφισβητήθηκε μέχρι και ο πατριωτισμός μου. Οταν είσαι 27-28 χρόνων αυτό σε σημαδεύει. Στη συνέχεια είχε γίνει ένας χαμός, όταν είχα περάσει μια τροπολογία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για αναγνώριση των πτυχίων των ξένων πανεπιστήμιων που συνεργάζονται με κολλέγια εδώ. Αυτό σήμερα είναι νόμος του κράτους. Εχει περάσει. Τότε, όμως, ήμουν μεγάλο θέμα στις εφημερίδες για δυο-τρεις μήνες συνέχεια. Στην Ολυμπιακή πήγαν να σπάσουν το γραφείο μου δύο φορές. Απέκλεισαν και το σπίτι μου.  

Αξίζει τελικά τον κόπο;

Είναι ευκολότερο τελικά να είσαι υπουργός στην Αυστρία ή στη Σουηδία. Αν αξίζει; Αξίζει! Διότι, αν δεν ασχοληθεί κάποιος, τα πράγματα θα παραμείνουν έτσι όπως είναι και στο τέλος θα γίνουν χειρότερα.  

Πρέπει, όμως, να είναι όλοι σε αυτό το «μουντ»;  

Δεν είναι όλοι. Και η δυσκολία που έχουν οι άνθρωποι που δεν είναι στον μέσο όρο, αλλά είναι λίγο πιο μπροστά είναι ότι πολλές φορές μένουν μόνοι τους. Ομως, αυτό είναι το τίμημα και πρέπει να το αποδεχτείς.

*Εφημερίδα Παραπολιτικά