Δώσαμε ραντεβού σε ένα μικρό καφέ κοντά στο γραφείο του. Δεν πρόλαβα να καθίσω και άνοιξε την πόρτα. Ανθρώπινος, ευγενικός, χαμογελαστός και άνετος. Κρατούσε ένα βινύλιο στο χέρι. Παραξενεύτηκα, αλλά μετά κατάλαβα. Ο τομεάρχης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτής Β’ Αθηνών, Γιώργος Κουμουτσάκος, περιγράφει τις προκλήσεις της πολιτικής και αποκαλύπτει κρυφές, αλλά παντοτινές του αγάπες… Ενα έχω να πω: Μας κέρδισε!

Συνέντευξη στη Σάσα Σταμάτη

Αναλάβατε τον τομέα Εξωτερικών της Ν.Δ. σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για τα εθνικά θέματα. Τελικά, πιο δύσκολος είναι αυτός ο ρόλος ή εκείνος του εκπροσώπου Τύπου που είχατε πριν;

Ο πρόεδρος του κόμματος, Κυριάκος Μητσοτάκης, με τίμησε αναθέτοντάς μου τον πολύ κρίσιμο τομέα των Εξωτερικών. Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να μην ασχολείται πολύ σοβαρά με τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Για παράδειγμα, σε λίγες ημέρες θα έχουμε την κορύφωση των προσπαθειών να εξευρεθεί λύση στο Κυπριακό. Να δούμε επιτέλους την Κύπρο επανενωμένη μετά από 42 χρόνια κατοχής. Μου ζητήσατε να κάνω μια σύγκριση και μια αξιολόγηση σχετικά με το τι είναι πιο δύσκολο, να είσαι τομεάρχης Εξωτερικών ή εκπρόσωπος Τύπου. Θα πρέπει να σας πω ότι στο παρελθόν έχω συνδυάσει και τα δύο, διότι υπήρξα εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών για πέντε συναπτά έτη. Ομως, στην ουσία είναι δύο διαφορετικές δουλειές. Και οι δύο έχουν τη δική τους γοητεία. Τον τομέα των Εξωτερικών τον αγαπώ ιδιαίτερα. Υπήρξα για σχεδόν 20 χρόνια διπλωμάτης. Η δουλειά μου ήταν να υπηρετώ το εθνικό συμφέρον. Τώρα, ως τομεάρχης Εξωτερικών, μου δίνεται η δυνατότητα αυτή μου την πεποίθηση να την κάνω πράξη πολιτική. Να προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο γίνεται, για να υπηρετήσω τα συμφέροντα της πατρίδας.

Τελικά, τι σας ταιριάζει καλύτερα; Ευρωβουλευτής ή βουλευτής στο ελληνικό Κοινοβούλιο;

Η αλήθεια είναι ότι ως ευρωβουλευτής ασχολείσαι με τα θέματα της Ευρώπης, όπως και ως διπλωμάτης ασχολείσαι με τα μεγάλα ζητήματα της χώρας. Οταν όμως μπαίνεις στην εθνική πολιτική και σε έχουν τιμήσει οι πολίτες με την ψήφο τους, το καθήκον και η υποχρέωσή σου είναι να ασχολείσαι με την καθημερινότητά τους. Με το πώς ζουν, ποιες είναι οι ανησυχίες τους, ποια είναι τα προβλήματά τους, ποιες είναι οι φιλοδοξίες τους, τι ονειρεύονται για τα παιδιά τους. Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι αυτά τα προβλήματα των ανθρώπων είναι τελικά τα μεγάλα ζητήματα. Μεγάλα και εκείνα της εξωτερικής πολιτικής και του εθνικού συμφέροντος, αλλά μεγάλα και τα ζητήματα που απασχολούν τον καθημερινό άνθρωπο. Είναι μέσα στην καρδιά μου και προσπαθώ να ανταποκρίνομαι όσο καλύτερα μπορώ στις προσδοκίες τους.

Πρόσφατα είχατε δεχτεί μια επίθεση.Φοβηθήκατε για τη ζωή σας; Ανησυχήσατε;

Ηταν μια δυσάρεστη στιγμή. Πολύ δύσκολη. Νομίζω ότι κράτησα, όσο μπορεί ένας άνθρωπος που δέχεται μια επίθεση από θερμοκέφαλους και ανόητους ανθρώπους, την ψυχραιμία μου. Αλλωστε, αμέσως μετά έκανα στη Βουλή των Ελλήνων μια -θέλω να πιστεύω ψύχραιμη τοποθέτηση καταδίκης της βίας. Εκείνο που με στενοχώρησε, με πίκρανε, με ενόχλησε περισσότερο εκείνη τη δύσκολη στιγμή ήταν ότι αυτές τις εικόνες βίας δυστυχώς τις είδαν τα παιδιά μου και αυτό τους δημιούργησε πολύ μεγάλη ένταση. Ευτυχώς ο χρόνος τα θεραπεύει όλα. Τα έχουμε αφήσει πίσω όλα και είμαστε μια χαρά τώρα.

Το σενάριο των εκλογών πιστεύετε ότι εξακολουθεί να υπάρχει στην ατζέντα του πρωθυπουργού;

Ο κύριος Τσίπρας προσποιείται εδώ και πολύ καιρό ότι δεν ακούει την εκκωφαντική βοή απαξίωσης της πολιτικής του και της κυβέρνησής του. Μια βοή που έρχεται από παντού. Από όλες τις κοινωνικές ομάδες, από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η ζωή των Ελλήνων βυθίζεται μαζί με τη χώρα. Ο κύριος Τσίπρας προσποιείται ότι δεν ακούει αυτή τη βοή και κάνει ό,τι μπορεί για να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία. Ομως τα γεγονότα και τα αδιέξοδα που έχει συσσωρεύσει η πολιτική του έχουν τη δική τους δύναμη. Ξεκίνησε η καινούργια χρονιά και ο απλός άνθρωπος, με το καλημέρα σας, με τον καφέ του, με το τσιγάρο του, με το τηλέφωνό του, με τη χρήση του Ιnternet, πάνω στην ήδη σφαγιαστική φορολογία, καλείται να πληρώσει και άλλο. Αυτό παράγει τη δική του δυναμική. Ο κύριος Τσίπρας µπορεί να θέλει να µείνει γαντζωµένος στην εξουσία, όµως τα γεγονότα, η βοή της κοινωνίας, η γενική απαισιοδοξία για το µέλλον της χώρας είναι τελικά οι παράγοντες που θα διαµορφώσουν τις πολιτικές εξελίξεις. Και κανείς αυτή τη στιγµή δεν µπορεί να αποκλείσει σε σύντοµο χρονικό διάστηµα εκλογές δραπέτευσης του κυρίου Τσίπρα.

Εχω µάθει ότι είστε «τρελός» ροκάς, «κολληµένος» µε τη µουσική.

Η αλήθεια είναι ότι η µουσική που έµαθα να αγαπάω από έφηβος µε γοήτευσε διά βίου. Ακόµα και σήµερα ακούω ροκ µουσική, µε µια ιδιαίτερη αγάπη στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Πλέον αυτή η αγάπη γίνεται και εξοικείωση µε τα ονόµατα, µε τα συγκροτήµατα, µε τις δισκογραφίες. Βεβαίως δεν ακούω µόνο ροκ µουσική. Ακούω και τζαζ και κλασική. Ακούω πολλή ελληνική µουσική και πρέπει να σας πω ότι όσο περισσότερο την ακούω τόσο περισσότερο µε γοητεύει. Αλλά η µεγάλη αγάπη παραµένει εκείνη που σηµάδεψε τους εφηβικούς µου χρόνους. Η µουσική που συνόδευσε τα καλύτερά µας χρόνια, τα χρόνια της αθωότητας, τα χρόνια της επαναστατικότητας, αλλά και της ωριµότητας.

Εχετε και µια µεγάλη συλλογή από βινύλια.

Ναι. Και όχι µόνο τώρα, που έγινε ξανά της µόδας. Είχα µια συλλογή από την εφηβεία µου και, επειδή τα πρόσεχα από τότε, είναι και τώρα σε κατάσταση να χρησιµοποιηθούν χωρίς πρόβληµα. Η σχέση µε το βινύλιο είναι διαφορετική από αυτή µε το CD. Είναι το εξώφυλλο, είναι το περιεχόµενο, είναι ότι καθαρίζεις τον δίσκο, προσέχεις να µην τον γρατζουνίσεις. Η σχέση γίνεται πιο ζεστή µε τα βινύλια.

Ποιο βινύλιο θα κάνατε δώρο στον Αλέξη Τσίπρα;

Θα διάλεγα ένα άλµπουµ των Who, ενός βρετανικού συγκροτήµατος, πολύ γνωστού στις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Ο τίτλος του άλµπουµ είναι «Who’s next», δηλαδή «Ποιος είναι ο επόµενος». Μάλιστα, τυχαίνει σε αυτό το άλµπουµ να υπάρχει ένα κοµµάτι το οποίο αφορά περισσότερο τη σχέση των πολιτών µε τον κ. Τσίπρα. Ο τίτλος του είναι «Won’t get fooled again», «∆εν θα µας κοροϊδέψουν ξανά». Και τα δύο νοµίζω ότι ταιριάζουν. Μπορεί µια µέρα να του τον κάνω δώρο αυτόν τον δίσκο.

Τι είναι αυτό το βινύλιο που φέρατε;

Αυτό το βινύλιο έχει µια µικρή ιστορία. Είναι ένας δίσκος του Rick Wakeman, ο οποίος έπαιζε keyboards στους Yes. Σε µία από τις εκδηλώσεις στις οποίες µιλούσα στον Βύρωνα, που είναι και η παλιά µου γειτονιά, ήρθε ένας νέος κύριος µε γένια, που δεν τον αναγνώρισα, και µου είπε: «Είµαι φίλος σου». Προσπαθούσα να θυµηθώ ποιος ήταν, µου είπε το όνοµά του. Πράγµατι, αγκαλιαστήκαµε µετά από πολλά χρόνια και αφού κουβεντιάσαµε λίγο, µου είπε: «Θα έρθω από το γραφείο σου, γιατί σου χρωστάω κάτι». Του είπα: «Τι µπορείς να µου χρωστάς επί 25 χρόνια και να το θυµάσαι;». Οταν ήρθε στο γραφείο µου, έφερε αυτό το βινύλιο. Είναι λίγο ταλαιπωρηµένο µετά από τόσα χρόνια. Το έχω κρατήσει στο γραφείο µου ως σύµβολο φιλίας και αγάπης για τη µουσική.

Αν δεν ήσασταν διπλωµάτης και πολιτικός, θα µπορούσατε να είσαστε µουσικός παραγωγός;

Τώρα λέτε κάτι που µου είχε πει ένας θείος µου όταν ήµουν 18 χρόνων και είχα τις ανησυχίες µου τις επαγγελµατικές, «τι θα κάνω», «πώς θα το κάνω». Μου είπε: «Γιατί ψάχνεσαι, παιδί µου, αφού είναι βέβαιο ότι µε τόση αγάπη που έχεις για τη µουσική θα µπορούσες να γίνεις άριστος µουσικός παραγωγός;». Τελικά, είχα τις δικές µου αξιολογήσεις και πήρα τις δικές µου αποφάσεις. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Είστε ο τύπος που θα βάλει τζιν και Τ-shirt και θα πάει σε µια συναυλία;

Αναµφισβήτητα. Αυτό δεν το συζητάω. Υπάρχει ένας κώδικας που πρέπει να σέβεσαι όταν ασκείς ένα λειτούργηµα όπως είναι η πολιτική, ειδικά µέσα στον χώρο του Κοινοβουλίου, αλλά αυτός ο κώδικας συµπεριφοράς δεν είναι αυτός που µπορεί να σου επιβάλλει ή να σου ορίζει την καθηµερινή σου έκφραση. Πόσω µάλλον όταν πηγαίνεις σε µια συναυλία ροκ µουσικής ή ελληνικής µουσικής ένα βράδυ Σαββάτου. Παντού πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Να φοράς ό,τι νοµίζεις πως σου ταιριάζει.

Κάνετε καταδύσεις.Εχετε κινδυνεύσει;

Εκανα περισσότερο τα προηγούµενα χρόνια. Είναι για µένα η στιγµή της µεγάλης δραπέτευσης όταν βυθίζεσαι στα νερά της θάλασσας, σε έναν άλλον κόσµο, που έχει τις δικές του αρχές, τις δικές του αξίες. Πρέπει να τον σέβεσαι, διότι ουσιαστικά είσαι ένας εισβολέας σε έναν άλλον κόσµο. ∆εν έχω κινδυνεύσει. Υπήρξε όµως µια στιγµή αγωνίας: Βιάστηκα κάποτε να ανέβω στην επιφάνεια και δεν έπρεπε. Ενας από τους φίλους που κάναµε µαζί κατάδυση µε έπιασε από την άκρη του πέδιλου και µε κράτησε, γιατί θα ήταν κακό για την υγεία µου να ανέβω τόσο γρήγορα. Ηταν µια στιγµή που δεν ξέχασα.

Θα πηγαίνατε για κατάδυση µε τον Πάνο Καµµένο;

Εγώ κάνω ελεύθερες καταδύσεις ή κατάδυση µε µπουκάλα, χωρίς να ψαρεύω. Αν ο κύριος Καµµένος ακολουθεί αυτούς τους κανόνες, γιατί όχι, θα µπορούσαµε κάποια στιγµή να βουτήξουµε µαζί. Αλλά έχω ήδη παρέα για καταδύσεις.

Εχετε κολλητούς φίλους;

Βεβαίως και έχω κολλητούς φίλους. ∆εν µπορεί να υπάρξει πορεία στη ζωή χωρίς καλούς, στενούς φίλους. Είµαι τυχερός γιατί οι τωρινοί µου στενοί φίλοι είναι οι συµµαθητές µου από την Α’ ∆ηµοτικού. Οι ίδιοι άνθρωποι, η ίδια παρέα. Μαζί σε µια ολόκληρη πορεία ζωής. Αισθάνοµαι τυχερός. ∆εν συµβαίνει συχνά.

Πώς είναι η σχέση σας µε τους δίδυµους γιους σας;

Είναι µια εξαιρετική σχέση. Θα ήθελα να είναι ακόµα καλύτερη. ∆υστυχώς, οι απαιτήσεις της πολιτικής, που είναι χωρίς όριο χρόνου, είναι συνεχείς και όλο απαιτητικότερες. Μου στερούν χρόνο για τους γιους µου. Θα ήθελα να είναι περισσότερος. Αλλά αυτός που έχω είναι ποιοτικός. Είναι πολύ καλοί µπασκετµπολίστες και οι δύο. Ξεκίνησαν από πολύ µικροί να παίζουν µπάσκετ στην τοπική οµάδα και έχουν πάει πολύ καλά. Τώρα, είναι µεγάλη µου χαρά να πηγαίνω να τους βλέπω να παίζουν στο πρωτάθληµα µεταξύ των διαφόρων περιοχών της Αθήνας.

Είστε από τους ελάχιστους πολιτικούς που πηγαίνουν τα παιδιά τους σε δηµόσιο σχολείο.

Πράγµατι, τα παιδιά πηγαίνουν σε ένα δηµόσιο σχολείο στην περιοχή όπου µένει η οικογένειά µας. Το επέλεξα χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί, πρώτον, έχει πολύ καλή φήµη και, δεύτερον, γιατί το σχολείο της γειτονιάς επιτρέπει κάτι στα παιδιά που δεν το επιτρέπει κανένα άλλο σχολείο: να είναι οι φίλοι κοντά τους. Να µπορούν να τους βλέπουν συχνά. Θέλω να πω µε αυτή την ευκαιρία ένα πολύ µεγάλο «ευχαριστώ» στους δασκάλους της δηµόσιας Εκπαίδευσης. Είναι πραγµατικά άξιοι άνθρωποι, µε µισθούς χαµηλούς, αλλά αγαπάνε και πονάνε αυτό που κάνουν.

Αν σας πουν οι γιοι σας ότι θέλουν να ασχοληθούν µε την πολιτική, τι θα τους πείτε;

Ηδη το έχουν αποκλείσει. Ενδεχοµένως να έχουν χρεώσει σε αυτήν την επιλογή του πατέρα τους το ότι δεν τον βλέπουν συχνά. Ο ένας ενδιαφέρεται πάρα πολύ για τη φύση. Νοµίζω ότι θα ασχοληθεί µε τη Βιολογία, αν τα πράγµατα πάνε έτσι όπως έχουν ξεκινήσει. Και οι δύο -καλά να ’ναι θέλουν να γίνουν αθλητές.

Η σύζυγός σας τι λέει που λείπετε τόσες ώρες;

Η πολιτική είναι πολύ απαιτητική και συχνά σκληρή για την οικογένεια. Η στήριξή της είναι πολύτιµη.