Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν υπήρξε µόνο ένας από τους κορυφαίους Ελληνες πολιτικούς, αλλά είναι και πατέρας πέντε παιδιών.

Συναντήσαµε τον πρώην υπουργό ∆ηµόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ στο µπαλκόνι του εστιατορίου του ξενοδοχείου «Royal Olympic», στους Στύλους του Ολυµπίου ∆ιός.

Ο γοητευτικός πολιτικός για πρώτη φορά αποκαλύπτει µια άγνωστη επίθεση µε βόµβα, αλλά και πώς αισθάνεται που έχει µεγάλο φαν κλαµπ στις γυναίκες. Παράλληλα, εξηγεί γιατί τα καλοκαίρια δεν κοιµόταν σε κρεβάτι και τι έκανε στα πανηγύρια για το µεροκάµατο.

Από τη σύλληψη της «17 Νοέµβρη», είναι εκτός ενεργού πολιτικής.

Ποιο είναι το συναίσθηµα για έναν πολιτικό καριέρας σαν κι εσένα;

Νοµίζω ότι όλοι οι πολιτικοί που είχαν ισχυρή πολιτική παρουσία και έντονη δραστηριότητα δοκίµασαν την εµπειρία του διαλείµµατος. Ενα break είναι πολύ αναγκαίο για µια ανασύνταξη. Αισθάνοµαι πολύ καλά.

Πόσο σου στοίχισε εκείνο το περιστατικό µε το τροµοκρατικό χτύπηµα στο γραφείο σου και τον τραγικό χαµό του συνεργάτη σου; Πώς έχει επηρεάσει τη γενικότερη βιοθεωρία σου;

Κατ’ αρχήν, υπήρξε και ένα προηγούµενο περιστατικό, το οποίο δεν είναι και πολύ γνωστό. Στο γραφείο µου στο Περιστέρι, στη Λ. Θηβών, υπήρχαν δύο φίλοι µου οι οποίοι πήγαιναν κάθε απόγευµα και το λειτουργούσαν. Τυχαία επισκέφθηκε ένας αστυνοµικός, εκτός υπηρεσίας τότε, αυτούς τους φίλους µου και είδε µια βόµβα έξω από το γραφείο, η οποία αν εκρήγνυτο θα είχαµε άλλα δύο θύµατα. Οσον αφορά το τροµοκρατικό χτύπηµα, ήταν ένα σοκαριστικό γεγονός, διότι ανασήκωσα από κάτω τον νεκρό φίλο και συνεργάτη µου. Εγώ αφιέρωσα τον εαυτό µου, τη ζωή µου, όλο µου το είναι στην καταπολέµηση του εγκλήµατος και είχα αποτελέσµατα. Αφιέρωσα ένα µεγάλο κοµµάτι της ζωής µου για να φτιάξω µια αποτελεσµατική Αστυνοµία και προφανώς αυτό ενόχλησε πάρα πολύ τους κύκλους οι οποίοι έχουν σχέση µε το έγκληµα και θέλησαν να ανταποδώσουν µε τον τρόπο που το πραγµατοποίησαν, δολοφονώντας έναν αθώο άνθρωπο. Ηταν σοκαριστικό! ∆εν φοβήθηκα! Ποτέ δεν φοβάµαι! Εχω σηκώσει από κάτω πολλούς νεκρούς, δολοφονηµένους ανθρώπους. Είναι τραγικό, αλλά ταυτόχρονα και αφορµή για δύναµη να είσαι στην πρώτη γραµµή της καταπολέµησης του εγκλήµατος.

Θα σε δούµε σε κάποιο κόµµα τελικά;Σε εκφράζουν οι διεργασίες στην Κεντροαριστερά;

Ασφαλώς συµµετέχω ενεργά στη ∆ηµοκρατική Συµπαράταξη και συµµετέχω στην προσπάθεια που γίνεται για την ανασύνταξη της προοδευτικής παράταξης. Εχουµε το συνέδριο τέλος του µήνα και ελπίζω και µάχοµαι έτσι ώστε να πάρει σάρκα και οστά το εγχείρηµα για να δηµιουργηθεί κάτι νέο, ελπιδοφόρο στον χώρο αυτό, που το έχουν ανάγκη η χώρα και οι Ελληνες. Πιστεύω ότι αξίζει να διαθέσω όλες µου τις δυνάµεις για την επιτυχία του εγχειρήµατος.

Σε ακολουθεί ακόµη και τώρα η δήλωση ότι δεν είχες διαβάσει το Μνηµόνιο. Τώρα, µετά από χρόνια, θεωρείς πως ήταν ατυχής;

Μια πολύ κακή στιγµή! Το χειρότερο από όλα ήταν ότι εµφανίστηκα εγώ, που είµαι άνθρωπος και πολιτικός µε πολύ υψηλό αίσθηµα ευθύνης και συνείδηση, ως ανεύθυνος. Βεβαίως, ήρθε η συνέχεια να καταδείξει πανηγυρικά την υποκρισία. Επτά χιλιάδες σελίδες ψηφίστηκαν πρόσφατα σε λίγες ώρες! Στις 14 Αυγούστου 2015, σε τρεις ώρες 1.200 σελίδες στην αγγλική. Ωστόσο υπήρξε ένα πλήγµα, που ήταν και η αφορµή βαθιάς αυτοκριτικής για µένα.

Είσαι ένας άνθρωπος αυτοδηµιούργητος, που από πολύ µικρός µπήκες στα δύσκολα και στα βαθιά.

Εγώ πράγµατι κατάγοµαι από οικογένεια γνήσια αγροτική και δουλεύω από 7 ετών. Στα 13 µου µετέφερα 40 ανθρώπους πάνω σε καρότσες αγροτικές, πηγαίνοντάς τους για δουλειά. Στα 18 µου οδηγούσα φορτηγό, διέθετα επαγγελµατικό δίπλωµα, µεταφέροντας αγροτικά προϊόντα. Είµαι παιδί µιας γενιάς η οποία δούλεψε σκληρά. Η γενεαλογική καταγωγή µου είναι προσφυγική. Είµαι γνήσιο τέκνο προσφυγικής οικογένειας, κατά 50% ποντιακής και κατά 50% µικρασιατικής. Ο πατέρας µου ήταν Τραπεζούντιος και η µητέρα µου από τη Μαγνησία της Σµύρνης. Υπήρχε η αγωνία της επιβίωσης και γι’ αυτό υπήρξε προκοπή. Αυτό που έκανα ήταν να συνδέσω αυτές τις αναφορές µου µε την πολιτική για να έχω αποτελέσµατα προς όφελος της κοινωνίας.

Για όλους εσάς τους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ λέγεται ότι «∆εν έχετε καµία ανάγκη. Εχετε φάει µε χρυσά κουτάλια, έχετε κλέψει και τα έχετε όλα λυµένα».

Υπάρχει ισοπέδωση και δεν είναι ισοπέδωση σε προσωπικό επίπεδο, αλλά κυρίως αφορά µια περίοδο ολόκληρη. Η καλύτερη περίοδος της χώρας γίνεται αντικείµενο καταγγελίας και δυσφήµησης. Ωστόσο το τι λένε είναι το τελευταίο πράγµα που µε απασχολεί αυτή τη στιγµή. Σηµασία έχει ποιος µπορεί σήµερα να υπηρετήσει αποτελεσµατικά τον τόπο και εµείς αποδείξαµε ότι µπορούµε. Θα επανέλθουµε διότι το έχει ανάγκη ο τόπος.

Με τόσες ευθύνες που είχες τότε, κλονίστηκε ποτέ η υγεία σου;

Θυµάµαι ότι είχα τρελό, ανεξέλεγκτο άγχος. Θυµάµαι ότι από κάποια στιγµή και µετά προέβλεπα πότε θα γινόταν το κακό. Είχα τόσο µεγάλη ψυχική και πνευµατική εγρήγορση, άγχος δηλαδή και στρες, που προέβλεπα πότε θα γινόταν το κακό.

Εχεις κάνει τέσσερις γάµους. Τη ζεις τη ζωή σου, ενώ θα µπορούσες να κάνεις για την εικόνα σου έναν γάµο και να έκανες τα δικά σου. Είναι πιο έντιµο αυτό που έκανες εσύ;

Θεωρώ ότι είναι έντιµο. Σηµασία έχει ότι αυτό που κυριαρχεί στη ζωή µου είναι τα παιδιά µου. Εχω πέντε παιδιά και τώρα, που είµαι πιο χαλαρός, απολαµβάνω αυτή τη σχέση µου µαζί τους. Νοµίζω ότι αυτή είναι η αποστολή του ανθρώπου, τα παιδιά, και προσπαθώ αυτή την αποστολή να την υπηρετήσω όσο γίνεται µε τον καλύτερο τρόπο και είµαι ευτυχής για αυτό.

Η σχέση σου µε τη µουσική ποια είναι;

Ηµουν οργανοπαίχτης, µουσικός, έπαιζα ακορντεόν, πανηγυρτζής (γέλια). Ο δάσκαλος που έµαθε σε εµένα µουσική, ο Ικαρος Μπράβος, έµαθε και στον Χρήστο Νικολόπουλο, γιατί είµαστε οµοχώριοι. Επαιζα σε πανηγύρια, σε γάµους και βαφτίσια. Βγάζαµε µεροκάµατο. Ηµουν και πολύ καλός τραγουδιστής. Αν έχεις ακούσει τον Νικολόπουλο να λέει για «το παιδί µε το κόκκινο ακορντεόν», είµαι εγώ (γέλια). Ο Χρήστος Νικολόπουλος έγινε ένας σπουδαίος δηµιουργός, από τους σπουδαιότερους της γενιάς του. Εγώ δεν ευτύχησα στον τοµέα αυτόν, γιατί τον εγκατέλειψα νωρίς. Αισθάνοµαι όµως περίσσια υπερηφάνεια για τον συντοπίτη µου.

Για ποια πράγµατα είσαι περήφανος στη διαδροµή σου;

Πρώτιστα για την αγάπη των συµπολιτών µου εδώ, στις λαϊκές συνοικίες της Β’ Αθήνας, και στην Ηµαθία. Οι δεσµοί µε τον κόσµο είναι η µεγάλη αξία του πολιτικού. Είµαι υπερήφανος επίσης για τη δουλειά που έκανα µε τους άξιους συνεργάτες µου στον τοµέα της τροµοκρατίας, που αποτελεί άλλωστε και µια ιστορική στιγµή στην πρόσφατη πολιτική µας ιστορία. Ακόµη, για τη δηµιουργία του σώµατος των συνοριοφυλάκων, που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην ασφάλεια των συνόρων της χώρας, σε µια περίοδο που η Ελλάδα από περίκλειστη χώρα µετετράπη σε χώρα υποδοχής εκατοµµυρίων µεταναστών, αλλά και εκτέθηκε σε κινδύνους από τη δραστηριότητα των παράνοµων δικτύων. Επιπλέον, για τη δηµιουργία της ∆ΙΑΣ, της δίκυκλης αστυνόµευσης, µιας ιδιαίτερης οµάδας µέσα στην Αστυνοµία, που παρέχει ασφάλεια στις γειτονιές των πόλεων και είναι διαρκώς κοντά στους πολίτες. Τέλος, είµαι υπερήφανος που κατόρθωσα στο υπουργείο Υποδοµών µε τους ικανότατους συνεργάτες µου να επανεκκινήσουµε τους αυτοκινητοδρόµους, αξίας 10 δισ. ευρώ, που ήταν σταµατηµένοι για πολλά χρόνια λόγω της κρίσης. Σήµερα οι αυτοκινητόδροµοι είναι µια πραγµατικότητα και ενώνουν τους ανθρώπους των πιο αποµονωµένων περιοχών, όπως είναι η Ηπειρος, η ∆υτική Ελλάδα και η υποβαθµισµένη ∆υτική Θεσσαλία. Παράλληλα µε το «κορυφαίος υπουργός» σε ακολουθούσαν και οι χαρακτηρισµοί «ωραίος», «γοητευτικός» κ.τ.λ.

Κολακεύτηκες ποτέ; Είχες µεγάλο φαν κλαµπ στις γυναίκες;

∆εν κολακεύτηκα ποτέ. Σου µιλώ έντιµα. Με διακρίνει πάντα µια εσωτερική σεµνότητα, αλλά και εξωτερική αυτοσυγκράτηση. Ωστόσο, για να είµαι ειλικρινής, το µόνο πράγµα µε το οποίο κολακευόµουν ήταν η απόδοση της δουλειάς µου και το µόνο πράγµα που µε κινητοποίησε ήταν η δουλειά µου και το αποτέλεσµα. Υπήρχαν µέρες που δεν έκανα µια δράση και αισθανόµουν ότι ήµουν ένας άχρηστος άνθρωπος.

Πιτσιρικάς τι ήθελες να γίνεις;

∆εν είχα πολλές παραστάσεις! Τα ερεθίσµατα ήταν περιορισµένα. Μόλις και µετά βίας στο πανεπιστήµιο άρχισα να έχω παραστάσεις ευρύτερες. Εγώ τα καλοκαίρια δεν κοιµόµουν σπίτι µου, κοιµόµουν στην ύπαιθρο, γιατί ήµουν διαρκώς σαν αγρίµι, έξω, στα χωράφια όπου δούλευα. Ποτίζαµε τα χωράφια µέρα-νύχτα. ∆εν είχα κοιµηθεί στο σπίτι µου ποτέ καλοκαίρι. Ηµουν κάτω από δέντρα και καλύβες.

Θυµάσαι µια ιστορία από το παρελθόν;

Ηµουν φοιτητής στο πτυχίο και εργαζόµουν ως οδηγός µεταφέροντας προϊόντα σε εργοστάσιο τεύτλων! Ηταν παραµονή Χριστουγέννων και πηγαίνοντας το τελευταίο δροµολόγιο, σχεδόν µεσάνυχτα, σταµάτησα σε έναν δρόµο γιατί ένα µεγάλο φορτηγό είχε βουλιάξει και ζητούσαν από εµένα να το ρυµουλκήσω. Τους είπα ότι θα πρέπει να µου κάνουν χώρο να φύγω, να πάω να αδειάσω και να επιστρέψω να τους βοηθήσω. Αυτοί όµως ήταν µεθυσµένοι και µε χτύπησαν, έφαγα πολύ ξύλο. Είχαν σιδηρολοστούς, µα κυρίως ήταν η µέθη που τους έκανε ανεξέλεγκτους. Ηµουν βουτηγµένος στη λάσπη, πεταµένος µέσα στον δρόµο, σχεδόν λιπόθυµος. Εφυγα µε πολύ κόπο και τι νοµίζετε ότι έκανα; Πήγα, πήρα τους δικούς µου, επιστρέψαµε και τους δείραµε εµείς (γέλια)! Πέρασαν πολλά χρόνια και ένα βράδυ σε µια οµιλία µου στην περιοχή εµφανίζεται ένας και µου λέει: «Ξέρεις ποιος είµαι εγώ; Εκείνος που σε έδειρε!» (γέλια).

Αγαπηµένη ταινία;

Η πιο ωραία ταινία είναι «Ο γητευτής των αλόγων», γιατί ο Ρέντφορντ εκεί είναι ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος. Μελετά και το άλογο και τους ανθρώπους και απαντά στα προβλήµατα και των δύο.

Αγαπηµένη ηθοποιός;

Η Σαρλίζ Θερόν είναι όµορφη και ταλαντούχα.