Η διαπίστωση επισημαίνει μία μόνο από τις στρεβλώσεις που διέπουν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο έχει μικρή έως ανύπαρκτη διασύνδεση με τις επιχειρήσεις και την πραγματική ζήτηση στην αγορά εργασίας. Σύμφωνα με τα ευρήματα, ακόμη και μέσα στη βαθιά κρίση αυξάνεται ο αριθμός αποφοίτων από σχολές Κοινωνικών Επιστημών (π.χ. η Θεολογική), ενώ υπολείπεται ο αριθμός πτυχιούχων για κλάδους αιχμής, όπως η Πληροφορική.
Συγκεκριμένα, σχεδόν δύο στους πέντε φοιτητές σήμερα φοιτούν σε τρεις βασικές γενικές κατευθύνσεις (ανθρωπιστικές επιστήμες, κοινωνικές επιστήμες & επιστήμες της συμπεριφοράς και επιστήμες εκπαίδευσης & κατάρτισης των διδασκόντων), οι οποίες, παρά την αδιαμφισβήτητη αξία τους, δεν είναι αυτές που κατ’ εξοχήν χρειάζεται σήμερα η αγορά εργασίας. Την ίδια ώρα, σε έναν τομέα αιχμής, όπως η Πληροφορική, κατευθύνεται μόνο το 4% των φοιτητών, παρά την ιδιαίτερα υψηλή ζήτηση ειδικών στην Ελλάδα και την πρόβλεψη για 750.000 κενές θέσεις εργασίας στην Ευρώπη έως το 2020. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, από το 2008 έως το 2016 η απασχόληση στην αγορά Πληροφορικής αυξήθηκε κατά 22,7%.
Την «παρτίδα» σώζουν τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Δουκίδη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, υπάρχει σήμερα τεράστια ανάγκη reskilling (επιμόρφωσης και επανακπαίδευσης εργαζομένων).
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, η επένδυση προς αυτή την κατεύθυνση θα άγγιζε τα 200.000.000 ευρώ, ωστόσο η απόδοσή της θα μπορούσε να δημιουργήσει 80.000 θέσεις εργασίας για τους επιμορφωμένους εργαζόμενους.
Πέρα από τις αδυναμίες της εκπαίδευσης ωστόσο η έρευνα κατέδειξε και την απροθυμία των επιχειρήσεων να υποστηρίξουν προγράμματα μετεκπαίδευσης και να επιδοτήσουν σεμινάρια εργαζομένων τους. Παράλληλα, αδυνατούν να κρατήσουν υψηλά εκπαιδευμένους πτυχιούχους, αλλά και να προσφέρουν θέσεις σε ασκούμενους.
Στη μελέτη, όπως αναφέρει η εφημερίδα "Ελευθερία του τύπου" καταγράφονται πάντως 30 βέλτιστες πρακτικές που ήδη υλοποιούνται, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει διάθεση και αναγνώριση της ανάγκης σύνδεσης του εκπαιδευτικού συστήματος με το επιχειρείν.
