Αν και έχει περάσει πολλές δυσκολίες, δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία και την αισιοδοξία του. Ο λόγος για τον βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης και πρώην υπουργό της Νέας Δημοκρατίας Θεόδωρο Καράογλου, τον οποίο συναντήσαμε στο Σύνταγμα και, σε μια εξομολόγηση ψυχής, μας μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και την περιπέτεια υγείας της μητέρας του, που τον συγκλόνισε, σε ηλικία 12 ετών. Ο ίδιος μας εξήγησε γιατί μένει ακόμα με την αδελφή του.  

Πιστεύατε εξαρχής ότι το Σκοπιανό θα προκαλούσε τόσο ισχυρές αναταράξεις στην κυβέρνηση, ακόμη και παραιτήσεις βουλευτών;

Οχι, για να είμαι ειλικρινής δεν πίστευα ότι θα υπάρξουν αυτού του είδους οι εξελίξεις. Στον προσωπικό μου κώδικα αξιών οι έννοιες του έθνους και της πατρίδας βρίσκονται πολύ υψηλά, γι’ αυτό και θεωρώ ότι η μαζική αντίδραση του κόσμου ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Χαίρομαι που νέα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους και διαδηλώνουν για το ζήτημα της ονομασίας τωνΣκοπίων. Χαίρομαι, επίσης, για το γεγονός ότι υπάρχει μια καθολική αντίδραση της κοινωνίας, όπως και για το ότι η κινητοποίηση του κόσμου δεν ελέγχεται, ούτε υποκινείται από κόμματα και είναι κάτι πρωτογενές  

Εχετε περάσει από το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Πώς κρίνετε τη στάση της σημερινής υπουργού;

Θεωρώ ότι η Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά έπρεπε να είχε αντιδράσει πριν από τη συμφωνία. Μια Μακεδόνισσα υπουργός, ιδιαίτερα με έδρα το υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης, το οποίο είχα και εγώ την τιμή να υπηρετήσω στην κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία μάλιστα είναι και σερραϊκής καταγωγής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θεωρώ ότι έπρεπε να είχε αντιδράσει δυναμικά. Κατά την άποψή μου, θα μπορούσε να παραιτηθεί ούτως ώστε να μην επιτρέψει να περάσει αυτή η κακή και εθνικά επιζήμια συμφωνία.  

Τελικά, υπάρχει σχέδιο εκμαυλισμού των βουλευτών της κυβέρνησης με την υπογραφή της Ν.Δ., όπως υποστηρίζει το Μαξίμου;

Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, οπότε υπάρχουν τα λεγόμενα όνειρα θερινής νυκτός. Προφανώς ένα τέτοιο βλέπουν και στο Μέγαρο Μαξίμου, δεδομένου ότι δεν βρίσκεται σε εξέλιξη κανένα τέτοιο σχέδιο. Η κυβέρνηση παραπαίει, διαλύεται, και γι’ αυτόν τον λόγο Τσίπρας Καμμένος εφευρίσκουν διάφορες ιστορίες.  

Θα σας ενδιέφερε η δημαρχία της Θεσσαλονίκης;

Οχι, και είμαι απόλυτος.  

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας;

Προφανώς να επανεκλεγώ στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Από εκεί και πέρα θέλω να είμαι χρήσιμος στον τόπο μου και στους συμπολίτες μου. Να προσφέρω με όλες τις δυνάμεις μου. Αυτό είναι το σύνθημά μου, αυτή είναι η αρχή μου, αυτή είναι η φιλοδοξία μου.  

Η Ν.Δ. τι θα κάνει ως κυβέρνηση στο Σκοπιανό;  

Η θέση μας είναι κρυστάλλινη, κυρία Σταμάτη. Η Νέα Δημοκρατία έχει ξεκαθαρίσει πως είτε είμαστε κυβέρνηση, είτε τώρα που είμαστε αντιπολίτευση, όταν η συμφωνία έρθει στη Βουλή θα την καταψηφίσουμε και θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη να μην ισχύσει. Αυτό είναι δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο.

Από εκεί και πέρα ευχόμαστε και προσευχόμαστε -εδώ που φτάσαμε, δυστυχώς- να μην επικυρωθεί ούτε στα Σκόπια, μέσω του δημοψηφίσματος που θα πραγματοποιηθεί στη γειτονική χώρα, ούτως ώστε να μην υπάρχει καμία συμφωνία. Από την άλλη πλευρά, αν επικυρωθεί από την πλευρά των Σκοπίων, δυστυχώς θα υπάρχουν διεθνείς συνέπειες και μια σειρά ζητημάτων, τα οποία δεν ξέρουμε πώς θα μπορέσουμε να τα αντιστρέψουμε. Για παράδειγμα, η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, που είναι προγραμματισμένη για τις 10-11 Ιουλίου... Φοβάμαι ότι αν προχωρήσει η διαδικασία, πολύ δύσκολα θα υπάρχει επιστροφή από εκείνη την απόφαση.  

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια κωμόπολη του νομού Θεσσαλονίκης, το Ζαγκλιβέρι, περίπου 2.500 κατοίκων, η οποία βρίσκεται 40 χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη. Η οικογένειά μου ήταν φτωχή, αγροτική και ζούσαμε από την καπνοκαλλιέργεια. Είχα την ατυχία σε ηλικία 14 ετών να χάσω τη μητέρα μου, η οποία ταλαιπωρήθηκε δύο χρόνια εξαιτίας όγκου στο κεφάλι.

Κατ’ επέκταση μεγάλωσα με τον πατέρα μου και την αδελφή μου, η οποία είναι έναν χρόνο μικρότερη από εμένα και διανοητικά ανάπηρη. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν δύσκολα. Εχω πεινάσει στη ζωή μου, γι’ αυτόν τον λόγο αναγκάστηκα από πολύ μικρός να δουλεύω. Για παράδειγμα, έχω υπάρξει σερβιτόρος, μπάρμαν σε Θεσσαλονίκη και Μύκονο.    

Ηταν δύσκολο να μεγαλώσετε την αδελφή σας, που είναι διανοητικά ανάπηρη;

Ηταν δύσκολο... Δεν το κρύβω. Ωστόσο, πρόκειται για μια δέσμευση ζωής, γιατί οι συγχωρεμένοι οι γονείς μου, αυτό που μου έλεγαν πριν πεθάνουν και οι δύο, ήταν να προσέχω την αδελφή μου. Εχω την ευθύνη της, έχω την έννοια της, όπως συμβαίνει σε κάθε ελληνική οικογένεια ανάμεσα σε αγαπημένα αδέλφια.

Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε την έχω σπίτι μου, μιας και δεν ήθελα να είναι μόνη της, κλεισμένη σε ένα ίδρυμα. Εδωσα τον λόγο και έχω μάθει από το σπίτι μου να μην τον αθετώ.  

Πιτσιρικάς, τι θέλατε να γίνετε;

Επειδή μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, ήθελα να γίνω ναυτικός. Να γυρίζω τον κόσμο. Ναυτικός δεν έγινα, όμως κάνω πολλά ταξίδια!    

Εχετε κάποιο χόμπι;

Εχω «αρρώστια» με τον Ηρακλή. Είμαι από τους λίγους που πιστεύω ότι οι Ηρακλειδείς είμαστε... πολλοί αριθμητικά. Εχω ασχοληθεί πολλά χρόνια με την ομάδα της καρδιάς μου και φιλοδοξώ, όταν με το καλό τερματίσω την πολιτική μου διαδρομή, να ασχοληθώ πιο ενεργά με τον Ηρακλή.    

Η πιο δύσκολη στιγμή σας μέχρι σήμερα ποια ήταν;

Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν σε ηλικία 12 ετών. Ο γιατρός, ο οποίος παρακολουθούσε τη μαμά μου, μου είπε: «Θόδωρε, είσαι μεγάλο παιδί. θέλω να ξέρεις ότι η μαμά σου είναι θέμα χρόνου το πότε θα πεθάνει». Είναι δύσκολο να συμβιβαστείς με αυτήν την ιδέα, πόσω μάλλον όταν είσαι παιδί... Εγώ ήμουν πιτσιρικάς τότε και τον ρώτησα: «Αφού κάνατε εγχείρηση, δεν θα γίνει καλά;» και μου απάντησε: «Εχει όγκο στον εγκέφαλο, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι». Αυτή η στιγμή δεν ξεχνιέται με τίποτα...

Οσα χρόνια και αν περάσουν... Ηταν μια στιγμή που μου έχει μείνει ανεξίτηλη στο μυαλό, γιατί ήταν συγκλονιστικό. Κάθε μέρα πήγαινα στο σχολείο και αγωνιούσα αν η μητέρα μου θα ζει ή θα έχει πεθάνει, όταν γυρίσω σπίτι. 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, Σάββατο 7 Ιουλίου, 2018