ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Hπατολόγος Imperial College: Δέκα χρόνια δουλεύουμε στα mrna εμβόλια - Απαράδεκτο να το φοβούνται γιατροί
«Δεν μου προκαλούν προβληματισμό οι αλλεργικές αντιδράσεις που παρατηρήθηκαν. Και οι δυο συνάδελφοι ήταν άτομα με γνωστό ιστορικό αλλεργικών αντιδράσεων στο παρελθόν και οι αντιδράσεις ήταν ήπιες. Και εγώ θα εμβολιαστώ εντός των ημερών!», δήλωσε ο ηπατολόγος του Imperial College κ. Πηνελόπη Μανούσου, σε συνέντευξή της στο Radio North 98 και στην εκπομπή «Βόρειος Αντίκτυπος».
Η κ. Μανούσου εξηγεί γιατί το εμβόλιο των Pfizer – BioNtech, για το οποίο υπήρξε συνδρομή και από το Imperial, και ξεκίνησε ήδη να εγχέεται στον πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου δεν εμπνέει καμία ανησυχία.
«Φυσικά υπάρχει και εδώ στη Βρετανία ένα μέρος του πληθυσμού, που ανησυχεί. Η αντίδραση όμως και η ανησυχία δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο είναι στην Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει γιατί εδώ και 10 μήνες που προσπαθούμε να αναπτύξουμε το εμβόλιο υπάρχει συνεχής ενημέρωση και σε κάθε βήμα λέγαμε στον κόσμο τι κάνουμε», ανέφερε χαρακτηριστικά.
H ίδια αναφέρει ότι το τμήμα βιοτεχνολογίας του Imperial College εργάζεται, εδώ και χρόνια στην τεχνολογία mRNA για την αντιμετώπιση άλλων νόσων, πριν ακόμη έρθει ο κοροναιός.
«Το θεωρώ απαράδεκτο κάποιος συνάδελφος, γιατρός, να φοβάται το εμβόλιο. Αυτό που φοβίζει περισσότερο τον κόσμο είναι η ταχύτητα, που αναπτύχθηκε το εμβόλιο. Την τεχνολογία όμως mRNA τη δουλεύουν εδώ 10 με 15 χρόνια. Το πρόβλημα μας δεν ήταν η ασφάλεια του mRNA. Το πρόβλημα ήταν ότι είναι ένα ασταθές μόριο, το οποίο όταν το δίναμε στους ανθρώπους καταστρέφονταν στον οργανισμό, οπότε δεν είχαμε τα αποτελέσματα, που θέλαμε. Και δεύτερον όταν ξεκίνησε η πανδημία η χρηματοδότηση για το εμβόλιο ήταν τεράστια!», υπογράμμισε η ίδια.
Κυβερνήσεις και επιστημονική κοινότητα κινήθηκαν, όπως περιγράφει η κ. Μανούσου με απίστευτη ταχύτητα, ενώ τα γραφειοκρατικά εμπόδια των χρηματοδοτήσεων «ξεπεράστηκαν πάρα πολύ γρήγορα, όπως ένα ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα, αυτό της εξεύρεσης εθελοντών για κλινικές δοκιμές: «Όταν αναπτύσσουμε κάποια τεχνολογία, συνήθως, στη φάση 3 χρειάζεσαι εθελοντές, που δεν έχεις τόσους πολλούς. Στον Covid, που είχαμε 60.000 κρούσματα τη μέρα είχαμε και 20.000 εθελοντές. Σε κάποια στιγμή στη φάση 3 των δοκιμών δεν μπορούσαμε να τους συμπεριλάβουμε όλους τους εθελοντές. Οπότε αυτοί ήταν οι δυο παράγοντες που προχώρησε ένα εμβόλιο σε 10 μήνες!»
Σημαντικό, εξηγεί, είναι ότι αυτό το εμβόλιο αποτελεί «παρακαταθήκη» για την παρασκευή εμβολίων και για άλλες νόσους.
«Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία αυτή τη στιγμή στην ιατρική! Είμαστε έτοιμοι, όχι μόνο να αναπτύξουμε κι άλλα εμβόλια για άλλα νοσήματα, αλλά είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και την επόμενη πανδημία, όποια κι αν είναι αυτή. Όποιος και να είναι ο επόμενος ιός το εμβόλιο δεν θα είναι έτοιμο σε 10 μήνες, θα είναι ακόμη πιο γρήγορα».
Η κ. Μανούσου εξηγεί γιατί το εμβόλιο των Pfizer – BioNtech, για το οποίο υπήρξε συνδρομή και από το Imperial, και ξεκίνησε ήδη να εγχέεται στον πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου δεν εμπνέει καμία ανησυχία.
«Φυσικά υπάρχει και εδώ στη Βρετανία ένα μέρος του πληθυσμού, που ανησυχεί. Η αντίδραση όμως και η ανησυχία δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο είναι στην Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει γιατί εδώ και 10 μήνες που προσπαθούμε να αναπτύξουμε το εμβόλιο υπάρχει συνεχής ενημέρωση και σε κάθε βήμα λέγαμε στον κόσμο τι κάνουμε», ανέφερε χαρακτηριστικά.
H ίδια αναφέρει ότι το τμήμα βιοτεχνολογίας του Imperial College εργάζεται, εδώ και χρόνια στην τεχνολογία mRNA για την αντιμετώπιση άλλων νόσων, πριν ακόμη έρθει ο κοροναιός.
«Το θεωρώ απαράδεκτο κάποιος συνάδελφος, γιατρός, να φοβάται το εμβόλιο. Αυτό που φοβίζει περισσότερο τον κόσμο είναι η ταχύτητα, που αναπτύχθηκε το εμβόλιο. Την τεχνολογία όμως mRNA τη δουλεύουν εδώ 10 με 15 χρόνια. Το πρόβλημα μας δεν ήταν η ασφάλεια του mRNA. Το πρόβλημα ήταν ότι είναι ένα ασταθές μόριο, το οποίο όταν το δίναμε στους ανθρώπους καταστρέφονταν στον οργανισμό, οπότε δεν είχαμε τα αποτελέσματα, που θέλαμε. Και δεύτερον όταν ξεκίνησε η πανδημία η χρηματοδότηση για το εμβόλιο ήταν τεράστια!», υπογράμμισε η ίδια.
Κυβερνήσεις και επιστημονική κοινότητα κινήθηκαν, όπως περιγράφει η κ. Μανούσου με απίστευτη ταχύτητα, ενώ τα γραφειοκρατικά εμπόδια των χρηματοδοτήσεων «ξεπεράστηκαν πάρα πολύ γρήγορα, όπως ένα ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα, αυτό της εξεύρεσης εθελοντών για κλινικές δοκιμές: «Όταν αναπτύσσουμε κάποια τεχνολογία, συνήθως, στη φάση 3 χρειάζεσαι εθελοντές, που δεν έχεις τόσους πολλούς. Στον Covid, που είχαμε 60.000 κρούσματα τη μέρα είχαμε και 20.000 εθελοντές. Σε κάποια στιγμή στη φάση 3 των δοκιμών δεν μπορούσαμε να τους συμπεριλάβουμε όλους τους εθελοντές. Οπότε αυτοί ήταν οι δυο παράγοντες που προχώρησε ένα εμβόλιο σε 10 μήνες!»
Σημαντικό, εξηγεί, είναι ότι αυτό το εμβόλιο αποτελεί «παρακαταθήκη» για την παρασκευή εμβολίων και για άλλες νόσους.
«Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία αυτή τη στιγμή στην ιατρική! Είμαστε έτοιμοι, όχι μόνο να αναπτύξουμε κι άλλα εμβόλια για άλλα νοσήματα, αλλά είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και την επόμενη πανδημία, όποια κι αν είναι αυτή. Όποιος και να είναι ο επόμενος ιός το εμβόλιο δεν θα είναι έτοιμο σε 10 μήνες, θα είναι ακόμη πιο γρήγορα».
