ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
«Έφυγε» στα 61 του ο ηθοποιός Τάκης Σπυριδάκης
Καθιερώθηκε στο τηλεοπτικό κοινό ως «Αγαπούλας» της «Λούφας και Παραλλαγής»
Το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου «έφυγε» από τη ζωή ο ηθοποιός Τάκης Σπυριδάκης σε ηλικία 61 ετών, στο σπίτι του, στη Νέα Σμύρνη, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, βυθίζοντας σε θλίψη την οικογένεια του, φίλους και συνεργάτες.
Ο Τάκης Σπυριδάκης (γενν. Αίγινα, 4 Φεβρουαρίου 1958) ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχε συμμετάσχει σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ο Τακης Σπυριδάκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία», σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983). Για την ερμηνεία του εκείνη απέσπασε το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον ίδιο χρόνο. Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984). Ακολούθησαν η «Πρωϊνή Περίπολος» (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), «Προστάτης Οικογένειας» (Νίκος Περάκης, 1997), «Αυτή η Νύχτα Μένει» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), «Μαύρο Γάλα» (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), «Κανείς δεν χάνει σε Όλα» (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), «Φτηνά Τσιγάρα» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (Νίκος Περάκης, 2005), «Ισοβίτες» (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και «4 Μαύρα Κοστούμια» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).
Το 1989 ο Τ. Σπυριδάκης έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας, το 1990.
Σε μία αφοπλιστική του συνέντευξη στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα «Late Night» ο Τάκης Σπυριδάκης είχε μιλήσει μεταξύ άλλων για τη μάχη του με τον καρκίνο. Ο ηθοποιός που είχε συμμετάσχει σε πολλές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις και οι περισσότεροι τον θυμούνται από διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας, είχε μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημα υγείας του.
«Ένα χρόνο πριν έμαθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Είχα κάποια συμπτώματα με την έννοια του ότι δεν μπορούσα να φάω καλά. Πίστευα ότι ήταν ένα σύμπτωμα από τη δουλειά μας, το άγχος μας, αλλά τι άγχος. Έκανα μια δουλειά στο θέατρο που πήγαινε εξαιρετικά καλά και πάει ακόμα. Δεν πήγα στον γιατρό. Με την επιμονή της πρώην συζύγου μου, που διατηρούμε μια εξαιρετική σχέση, πήγα σε ένα γιατρό που μου ανακοίνωσε ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει.
Του είπα ότι είμαι μεγάλος άνθρωπος και θα ήθελα να μην μιλάμε περιφραστικά, να μην μιλάμε με μισόλογα και να μου πει ότι είναι για να ξέρω κι εγώ τι να κάνω και να πάρω τις αποφάσεις μου. Πήρα τη γυναίκα μου και πήγαμε σε ένα μπαράκι, χτύπησα τέσσερα ουίσκι απανωτά, κάπνισα κι ένα πακέτο τσιγάρα και είπα από μέσα μου μερικά πράγματα, δεν τα εξομολογήθηκα σε κανέναν».
Σχετικά με το πώς το ανακοίνωσε στα παιδιά του ο ηθοποιός είχε δηλώσει: «Όταν πήγα σπίτι, ζήτησα απλώς να δω τα παιδιά μου, να κάνουμε μια κουβέντα για να μην τους έρθει απότομα», είχε δηλώσει ο ηθοποιός.
Κανένα απολύτως παράπονο δεν είχε από τους συναδέλφους του, καθώς όπως χαρακτηριστικά είπε: «52 μέρες μέσα στο νοσοκομείο, τα είδα όλα. Εκείνο που με έκανε πολλές φορές να δακρύσω ήταν οι συνάδελφοι που ήταν δίπλα μου. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος ήταν συνέχεια εκεί, καθόταν σε μια καρέκλα ο άνθρωπος και ξενυχτούσε, που μέχρι τότε είχαμε πει μόνο ένα γεια. Ήταν συγκινητικό, που μάλλον σημαίνει πως όλα αυτά τα χρόνια κάτι καλό έχω κάνει σε αυτό τον χώρο».
Ο Τάκης Σπυριδάκης (γενν. Αίγινα, 4 Φεβρουαρίου 1958) ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχε συμμετάσχει σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ο Τακης Σπυριδάκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία», σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983). Για την ερμηνεία του εκείνη απέσπασε το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον ίδιο χρόνο. Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984). Ακολούθησαν η «Πρωϊνή Περίπολος» (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), «Προστάτης Οικογένειας» (Νίκος Περάκης, 1997), «Αυτή η Νύχτα Μένει» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), «Μαύρο Γάλα» (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), «Κανείς δεν χάνει σε Όλα» (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), «Φτηνά Τσιγάρα» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (Νίκος Περάκης, 2005), «Ισοβίτες» (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και «4 Μαύρα Κοστούμια» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).
Το 1989 ο Τ. Σπυριδάκης έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας, το 1990.
Σε μία αφοπλιστική του συνέντευξη στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα «Late Night» ο Τάκης Σπυριδάκης είχε μιλήσει μεταξύ άλλων για τη μάχη του με τον καρκίνο. Ο ηθοποιός που είχε συμμετάσχει σε πολλές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις και οι περισσότεροι τον θυμούνται από διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας, είχε μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημα υγείας του.
«Ένα χρόνο πριν έμαθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Είχα κάποια συμπτώματα με την έννοια του ότι δεν μπορούσα να φάω καλά. Πίστευα ότι ήταν ένα σύμπτωμα από τη δουλειά μας, το άγχος μας, αλλά τι άγχος. Έκανα μια δουλειά στο θέατρο που πήγαινε εξαιρετικά καλά και πάει ακόμα. Δεν πήγα στον γιατρό. Με την επιμονή της πρώην συζύγου μου, που διατηρούμε μια εξαιρετική σχέση, πήγα σε ένα γιατρό που μου ανακοίνωσε ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει.
Του είπα ότι είμαι μεγάλος άνθρωπος και θα ήθελα να μην μιλάμε περιφραστικά, να μην μιλάμε με μισόλογα και να μου πει ότι είναι για να ξέρω κι εγώ τι να κάνω και να πάρω τις αποφάσεις μου. Πήρα τη γυναίκα μου και πήγαμε σε ένα μπαράκι, χτύπησα τέσσερα ουίσκι απανωτά, κάπνισα κι ένα πακέτο τσιγάρα και είπα από μέσα μου μερικά πράγματα, δεν τα εξομολογήθηκα σε κανέναν».
Σχετικά με το πώς το ανακοίνωσε στα παιδιά του ο ηθοποιός είχε δηλώσει: «Όταν πήγα σπίτι, ζήτησα απλώς να δω τα παιδιά μου, να κάνουμε μια κουβέντα για να μην τους έρθει απότομα», είχε δηλώσει ο ηθοποιός.
Κανένα απολύτως παράπονο δεν είχε από τους συναδέλφους του, καθώς όπως χαρακτηριστικά είπε: «52 μέρες μέσα στο νοσοκομείο, τα είδα όλα. Εκείνο που με έκανε πολλές φορές να δακρύσω ήταν οι συνάδελφοι που ήταν δίπλα μου. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος ήταν συνέχεια εκεί, καθόταν σε μια καρέκλα ο άνθρωπος και ξενυχτούσε, που μέχρι τότε είχαμε πει μόνο ένα γεια. Ήταν συγκινητικό, που μάλλον σημαίνει πως όλα αυτά τα χρόνια κάτι καλό έχω κάνει σε αυτό τον χώρο».
