Είναι φυσικό κάποια παιδάκια να κλάψουν την πρώτη μέρα που θα πάνε στο σχολείο.

Όταν ένα παιδί κλαίει, θα πρέπει πάντα ο γονιός να συνεργάζεται με τη δασκάλα (για να δημιουργηθεί ένα καλύτερο πνεύμα σεβασμού). Επίσης, ο γονιός δεν πρέπει να υποκύπτει, όταν το παιδί δεν θέλει να πάει σχολείο.

Αυτό που πρέπει οι γονείς να κάνουν,\ είναι να τα συνοδέψουν στο σχολείο και από εκεί και πέρα να τους δώσουν να αντιληφθούν ότι δεν τα εγκαταλείπουν, αλλά θα επιστρέψουν το μεσημέρι να τα πάρουν. Σημαντικό είναι, επίσης, να υπάρξει συζήτηση και για τη δασκάλα ή τον δάσκαλο, τον οποίο το παιδί πρέπει να εμπιστευθεί. Πρέπει να εξηγηθεί στο παιδί ότι ο δάσκαλος βρίσκεται εκεί για να το βοηθήσει και να το στηρίξει.

Επίσης, θα πρέπει να αναφερθεί στο παιδί ότι στον νέο σχολικό χώρο θα μπορεί να κάνει νέους φίλους για να παίξει.

Σε ό,τι αφορά τον πλήρη εγκλιματισμό του παιδιού στο νέο περιβάλλον, ένα φυσιολογικό παιδί χρειάζεται περίπου δύο με τρεις μήνες.

Ο ρόλος του γονιού είναι να προσπαθεί να ενθαρρύνει το παιδί και να μην του μεταφέρει το άγχος που προφανώς και ο ίδιος θα έχει. Να το προτρέπει και να το επαινεί, π.χ. αν γράψει ακόμη κι ένα γραμματάκι.

Το διάβασμα στο σπίτι να πραγματοποιείται πάντα σε συγκεκριμένο μέρος, σε ένα γραφείο και να υπάρχουν δίπλα στο παιδί όλα τα απαραίτητα δηλαδή, μολύβια, γόμες κ.λπ. και χωρίς περισπάσεις όπως π.χ. δυνατή μουσική, υπολογιστής ή ανοιχτή τηλεόραση.

Το διάβασμα πρέπει να γίνεται πάντοτε συγκεκριμένη ώρα και ποτέ μετά τις 6-7 μ.μ., διότι το παιδί είναι κουρασμένο.