Η αναδρομική μελέτη του Ανδρολογικού Ινστιτούτου χρησιμοποιεί στοιχεία από 30.000 περιστατικά από το 1987 έως και το 2017 και υποστηρίζει πως πολιτικοί, γιατροί και δικηγόροι έχουν κάνει την απιστία δεύτερο επάγγελμα...

«Για λογούς κατανόησης της στατιστικής μεθόδου, επιλέξαμε τους πιο συχνά άπιστους, με βάση την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Ως μεγάλη συχνότητα απιστίας θεωρήσαμε -αυθαίρετα, αλλά κοινωνικά αποδεκτή φόρμουλα- τους δέκα διαφορετικούς συντρόφους σε διάρκεια πέντε ετών» εξηγεί ο ουρολόγος - ανδρολόγος Κ. Κωσταντινίδης και συμπληρώνει ότι τα «επτά χρόνια φαγούρα» είναι καθοριστικά, διότι, σε όλα τα επαγγέλματα, η απιστία έστω και για μία φορά ήταν σχεδόν ο κανόνας, στη διάρκεια ερωτικής σχέσης επτά ετών.

Όπως αναφέρει ο χειρουργός ουρολόγος - ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Χ. Φλιάτουρας, «στην έρευνα, για λόγους κατανόησης, συγκρίναμε τρία επαγγέλματα που μας φάνηκαν πιο άπιστα σε σχέση με τα άλλα. Πολιτικούς, γιατρούς και δικηγόρους. Με βάση το 10, οι πολιτικοί είχαν βαθμό απιστίας 8, τον πιο ψηλό. Μετά ακολουθούσαν οι γιατροί, κυρίως χειρουργοί, με βαθμό 7 και μετά οι δικηγόροι με 6».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η επιστήμη έχει ήδη αποδείξει πως το ανθρώπινο είδος κουβαλά υποδοχείς ντοπαμίνης και ανταμοιβής σε διαφορετική συχνότητα σε κάποιες κοινωνικές ομάδες. Πιο άπιστο γονιδιακά είναι το είδος που έχει τους 7R υποδοχείς σε μεγαλύτερη πυκνότητα και πιο πιστό οι ομάδες με 4R.

«Οι φορείς των 7 υποδοχέων φαίνεται πως είναι πιο ευρηματικοί και ανήσυχοι κοινωνικά, αλλά και επαγγελματικά. Παίρνουν περισσότερα ρίσκα και διακινδυνεύουν ακόμη και τη ζωή τους για να ικανοποιήσουν τις ηδονές που κρύβουν τα γονίδια και οι εντολές τους» λέει ο κ. Κωνσταντινίδης.

Γιατί πολιτικοί, γιατροί και δικηγόροι

Η πολιτική, η ιατρική και η δικηγορία είναι τρία επαγγέλματα που, σύμφωνα με τους ειδικούς που επεξεργάστηκαν τα στοιχεία της έρευνας, έχουν έναν κοινό χαρακτήρα. Είναι επιθετικά και σε βαθμό επιβίωσης δαρβινικά τα πιο δύσκολα. Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, οι μεν πολιτικοί έχουν εχθρούς μέσα στα κόμματά τους και αντιπάλους απέναντι από το κόμμα τους, άρα η μάχη για επιβίωση είναι αμείλικτα εξουθενωτική. Αν προσθέσεις και το μικρόβιο της εξουσίας, που λειτουργεί άκρως αφροδισιακά, το μείγμα είναι εκρηκτικό και για τον περίγυρο γοητευτικό.

Οι χειρουργοί με τη σειρά τους νιώθουν σαν μικροί θεοί, όταν επεμβαίνουν για να σώσουν ζωές ή όταν ο απλός άνθρωπος απέναντι τους βλέπει σαν θεούς και τους πιστεύει περισσότερο και από τη μάνα του. Αυτό το είδος ερωτικής σχέσης, που αναπτύσσεται ανάμεσα στον άνθρωπο που κρατά τη ζωή σου στα χέρια του, μπορεί και να μεταφραστεί σαν τον έρωτα, ως αντίδοτο του θανάτου. Η λατρεία και ο θαυμασμός από τη μοιχεία είναι όψεις του ίδιου νομίσματος.

Οι δικηγόροι, τέλος, έχουν ένα πλεονέκτημα. Είναι ψυχίατροι, ψυχαναλυτές, αλλά πληρώνονται όταν είναι καλοί στο πολλαπλάσιο από μια απλή συνεδρία στο ντιβάνι. Οι περισσότεροι, δε, είναι καλοί ρήτορες και μαγεύουν με το πολύπλοκο λεξιλόγιό τους τους πελάτες, όπως το φίδι μαγεύει το πουλί πριν το καταπιεί… Οι δικηγόροι είναι εξομολογητές και κοινωνιολόγοι, ξέρουν τόσα για την ανθρώπινη ψυχή, αφού οι πελάτες τους είναι αμαρτωλοί συνήθως, θεμιτά ή αθέμιτα.